Alle inzendingen over je kunt de benen los

En de zon altijd weer, de zon over mijn haar, mijn lijf en daar beneden over mijn benen, zand tussen mijn tenen en iets verder golven in galop in zee altijd weer heen en dan terug het water, het strand ik drijf mee, laat los los op in golven, in water in Mediterranee.…

Hier op de Kattenberg gaat het kattengejank door been en merg Een do'tje hier een la'tje daar nu nog een pointe en ik ben klaar Dit is een loos gedicht, maar dat vind ik niet erg…

Een dame in Kortgene Heeft mooie lange benen Zijn het haar korte rokken Waardoor ze mijn aandacht trokken Of sloot het slechts kort in mijn genen?…

ik sta er op links huichelt rechts maar het is wel mijn been en steen, had u dat gedacht, ik niet ik moet zometeen weer mijn bed uit…

Zij beent achteruit Achteruit vooruit De Warmte van de zon Voelt anders Haar ogen zien gepasseerde Bomen afstand nemen Een mens Hoort zij naderen Misschien Met een hond Hij passeert Snel Voor haar Ja, met een hond Rechts in`t gras verschijnen Sneeuwklokken En Stoere buitenjongens Fluiten Haar voortdurend voor…

De werkelijkheid zal toch weer snel genoeg komen en zal ik weer met beide benen op de grond staan.…

De mooiste benen heeft ze zeg je die kreeg ze van u alleen zij…

het afsterven is ingeleid mijn rechterbeen kent een rookvol verleden tijd, ingehaald door een reutelende wekker en dan neem ik nog maar een neut voor de doorstroming maar vooral voor de leut dag been waar ga je heen ?…

de brede trap waarin hun voeten verzonken in diepe tapijten zij giechelde onwennig de reusachtige kamer was ( te ) mooi zij wilden gelijk in bad maakte de spiegels verlegen het stromende water smoorde intieme geluiden cupido die stiekem om het hoekje had gekeken trok zich zacht terug…

Meelevend helpt hij u op de been door aarzelend over hoop te praten tot u hem wankel los durft laten in zwak beseffen dat alleen opnieuw beginnen u kan baten nog ongewis op weg waarheen.…

het witte zand danst om de dunne benen zijn zang een los haakwerk van bochtige noten hij danst in het licht naar de achterkant van de dromen zijn handen reiken reiken naar het korenbloemenblauw…

Geestdriftig installeerde ik dat appje Verhip, wie kreeg ik? Jakkie, Blonde Geert Eerst voelde ik me hevig getroebleerd Maar toen dacht ik: jij kopvodkuif, ik heb je Hoe hij ook mauwde, niets heeft hij gekregen In no time had ik Wilders doodgezwegen!…

we gaan op de maan een kwekerij beginnen van wiet dat groeit op astronauten plas een mooie kans voor boeren en boerinnen die moeten stoppen vanwege het stikstofgas we sturen ze als astronauten naar de maan dan kunnen ze er legale wiet gaan telen en daar, van al die zeurpieten ontdaan gewoon weer lekker eigen baasie spelen nog even en ik…

Je kunt me zien en voelen toch doorgronden lukt je niet ik lach, ik huil maar het waarom is niet te begrijpen. Werkelijkheid is anders toch is gevoel mijn medicijn ik trek van buiten diep naar binnen en laat het nooit meer los.…

Eindelijk had ze het in de gaten, Dat ze alles los moest laten. Je kunt alleen volop leven Door jezelf die ruimte te geven En er niet alleen over te praten. Hoeveel inspanning het ook kost, Zorg dat het vast, lost.…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

Inspiratie...Eindeloos. Motivatie....Bodemloos. Onderwerpen..Roekeloos. Gedachten....Mateloos. Liefde voor schrijven.. Oeverloos. Háng naar méér... Grénzeloos. De lust naar méér is niet te stillen, maar vraag ik me af, zou 'k dat nog wel willen?…

Gedachten, spinsels van grijze kronkels waarmee voortdurend jouw beeld geweven wordt ... ... in volle kleur.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

Wanneer rook jou inhaalt en de laatste bloem aarzelend in dichte mist verdwijnt zal de aarde nooit meer zijn adem schenken aan die ene dag welke beperkt de laatste zal zijn…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

troosteloos zinloos eindeloos dit verdriet niet echt zonder schijn moedeloos mateloos spoorloos bij zoveel leed blijft zelfs de dichter woordeloos…

heeft de kracht het wordt van je verwacht het woord verkracht maar de runen is men vergeten op het tablet ooit in steen geschreven door doorzettingsvermogen observeer met ogen oprecht en trouw moedig en rauw een boek valt niet zomaar uit de lucht het papier beschermt door kaft en binding positief en herinnering dan zijn wij vergeven los…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een steels kusje, klein beetje tederheid ook wat vernuft Je geur vol van heftigheid, liefst liefdevol bezweet Ogen zoveel belovend, remmen totaal los Lichaam en geest; zuivere harmonie, puur Subtiel likje zomaar waar je dat zo fijn vindt Lijf en geest verenigd, ontmoet je zelden Bolero danst tergend traag wel meeslepend hitsig Tango, geheven…

liefde laat zich niet verleiden tot het maken van een keuze van wie je houden mag of kunt liefde landt in roze wolk gehuld bij ieder die zich geborgen weet in de genegenheid van een ander liefde is een veilige haven die jij bij de ander vindt om wie en wat jij bent en betekent liefde reikt ieder een roze wolk die zich verlekkerd kan…

Ik wandel Over het Zanderige Duinpad Het is Stil Alléén de rustgevende geluiden van de wind en af en toe een andere wandelaar die langs Loopt met hond Ik sta Stil op het hoogste punt in het duingebied Kijk de diepte in van de helder blauwe lucht en Laat me erin verdwijnen…

Je voelt je in de Airbus eregast: een dubbelbed, je kunt je benen strekken, en hapjes om de lusten op te wekken. Alleen wordt seks beschouwd als ongepast. De passagiers had ik het best gegund, maar ach, zo'n vlucht is één groot hoogtepunt.…

Wat je denkt te weten is maar een herinnering: met haar thuis luisteren naar Berlioz met haar haren los. Te weten heb je niks te herinneren evenmin je kunt zoeken naar een zin maar die is er niet.…

En als ik los kom ren ik weg Verder dan jij kunt komen.…