Alle inzendingen over jubileum OR Schoevers

. ------------------------------------------------- Uit: 'Jubileum en andere gedichten', 1997.…

Ik zat nog even te overdenken wat ik zeggen zou op het gouden feest. De augustuszon stond laag maar gaf nog hitte af toen plots een koele schaduw me overdekte. Niet over de zonzijde zou ik spreken niet over de schaduwkant. Maar over de warmte van een stem de troost van een woord de zegen van de stilte de doem van de eenzaamheid.…

In het schemergebied Waarin het altijd nu En gisteren is, drijven Onherkenbare schimmen voorbij, Vage schaduwen van dode En levende wezens die evengoed Allebei onrustig bewegen In mijn hersenschemering - 'k Weet niet precies of Ik nu de heer Parkinson Of toch meneer Alzheimer Voor de deur heb staan - Ik ken ze niet meer uitelkaar…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

wij de kunst niet beheersen de- finitief aan de waarheid ten onder te gaan 'k Ben voor leugenaar uitgemaakt terwijl ik zonder twijfel de waarheid sprak Niet slechts míjn waarheid, maar dé waarheid Zonder getuige kan je be- weren tot je een ons weegt; geen succes Reeds jaren afgesloten vierde ik inmiddels al weer mijn twaalfeneenhalf-jarig jubileum…

Met de beste bril Van de wereld kan ik De diepste waarheid Nog niet zien - Werkelijkheid die te groot, Te veel omvattend is, Gezichtsveld dat uitdeint Naar links en naar rechts, En ik die daardoor nog steeds Niets zie, hoe kan ik dan Mijn blik vernauwen, immers Dan pas krijg ik een helder beeld Van de weerbarstige waarheid -…

De boor baant zich Met geschulpte randen Schuin naar beneden Een weg door de Steenharde rotswand - Ik weet dat ik Die boor ben, En gestaag verder Naar beneden draai - Als iets meer dan De helft van de boor In de rots verdwenen is Besef ik dat ik terug wil, Maar het point of no return Ligt al ruimschoots achter me, De…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Vanmorgen hebben wij in het Wilhelminagasthuis ter gelegenheid van het jubileum van de Vara een echte ouwe socialist ontleed. Het was gek wat er allemaal tevoorschijn kwam: halfvergane rode vlaggen, strijdliederen, Internationale broederschappen en solidariteit, AJC een potje poepen en zes geschiedenisboeken door P.…

Bij Schoevers? bij de Vos? de L. 0. I. ? En ik, waar leerde ik zo droevig schreien? Waar leerde ik de eerste melancholie..?…

Een jubileum blijft een kwestie van perceptie. Hoewel ze zelf ook al die tijd haar steentje bijdroeg en sinds haar jeugd voor iedereen had klaargestaan, werd hij gelauwerd als de man die zelfs zijn baan zo toegewijd was dat hij nooit of zelden vrij vroeg.…

Als dit takje hier vlak voor mij Dat op het toppunt van schoonheid Zich in tweeën splijt, Ongewis nog over de toekomst Die hier voor hem ligt Zo voel ik dat mijn geest Voor een onmogelijke keuze staat: Doorgaan zoals ze gewend was Recht door zee, zonder pieken en dalen, Of toch de tweestrijd met zichzelf Aangaan met het risico als…

Zin hebben in het leven Is de zin van het leven; Voor de overspannen geest Betekent het dat hij geen Zin in dingen heeft - Voor de depressieve mens Heeft geen enkel ding nog zin…

De ijskoude lucht Strijkt langs mijn Wangen als ik het Raam geopend heb Op de tiende van Het anonieme beton Die ik met moeite Bereikt heb, op weg Naar de vrijheid Die voorgoed zal zijn - Als ik me klaar maak Voor de sprong door de Bitterkoude lucht Verschijn jij daar opeens, Met vrolijke ogen En zacht oranje snavel Knik…

Een jaarlang al mijn glimjuich-heks een wonderfee met toverkolder ze heeft een maffe melige kronkel vol tinkel- en ook tankelvonkel in d`r goed gemutste bovenzolder De dagen die ik minder relaxed grommend in mijn wolfsrol kruip giet ze stiekem vol met giechelstof ze brouwt drankjes tegen duf en dof glanst mijn slechtste dag tot in een stuip…

Twas gstrn al 20 jrn terug Dat men de 1e SMS vrzond Nu strt men dagel. miljrdn rond Zoiets vrmngvldgt zich heel vlug... Dat dit srt wrdgrapjes de rndte deden Lijkt heden ook alwr rg lng geleden…

Zij zijn de wijn die, gerijpt en ongeschonden, Uit het boeket van de liefde is ontstaan Als jonge bloemen openden zij hun ogen Kelken die samen sluiten voor de maan Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren Is niet verspild door een vreemde mond Hoewel instinct verleiding moet verduren En prille liefde door zonde wordt verwond Zij belichamen…

Wanneer een vrouw een kwart eeuw er in slaagt Zichzelf aan volk en vaderland te wijden Dient men haar daarvoor hoog te onderscheiden En dus heeft het ons Beatrix behaagd Als dank voor zulk een onbaatzuchtig leven Dit keer een lintje aan onszelf te geven.…

Al was het van ons goed bedoeld misschien Dat wij laatst van onszelf een lintje kregen Toch zijn wij daar als koningin op tegen Daar wij die lintjes niet meer kunnen zien. Dus knippen wij met een royaal gebaar Straks ook dit lintje door met onze schaar.…

Dit is gedichtje nummer honderd, wat mij onnoemelijk verwondert! Liever geen cijfer bij dit distichon. Ook geen bloemen. Het bijbehorende feestje is discreet en digitaal gevierd. Alleen X was niet welkom. Zijn wraak zal verschrikkelijk zijn. Ubi uber, ibi tuber.…

Vijfenveertig jaar geleden ging ons bootje varen en op negentien zevenenzestig staken wij van wal Tussen enorm hoge golven door de woelige baren balanceerden wij tussen de bergen en ’t diep dal Eeuwig en altijd maar voor elkander open staan altijd en eeuwig het geluk van de ander op ’t oog Ons bootje dobberde onder de romantische maan en bij…

Het zou een kleurrijk kleinkunstgala zijn Indien de liedjes die de prijs nèt misten En nèt niet doorgebroken finalisten Tezamen kwamen op zo'n groot festijn Het zal er niet van komen dezer dagen Maar geen hommages zonder humuslagen…

Ze zijn er weer! De pakjes uit mijn jeugd Goudappeltje en Appelsientje kwamen Als vintage in de supermarkten samen Hoe heerlijk toch, zo’n schap vol kindervreugd Nou ook nog Pompelmoentje en Fruitdruifje… Ik krijg haast zin, joh, in ‘n mieters fuifje…

De liefde die voortdurend groeit en zich in de warme gloed vindt Is die liefde die voor altijd bloeit en zo’n liefde is zeker niet blind Onze liefde, ons kostbaarst bezit ze gaat nooit sterven bij de dood Ja, al wordt ons haar grijs en wit in ons is de liefde enkel vergroot Het mooiste meisje, dat was zij! ‘t mooiste meisje is ze nog…

Aangezien ik enige tijd in het ziekenhuis heb doorgebracht heb dit gedicht pas nu kunnen plaatsen. Op 27 januari had het moeten worden geplaatst. Doch dat lukte niet Hier is het nu dus: ZESENVIJFTIG JAAR GETROUWD Na een zwaar halfjaar hebben we rust die laatste loodjes wogen zeker zwaar Na de brand werd bij ons veel geklust doch eindelijk…

De stille stilte van een enkel ogenblik laat mij naar mijn gisteren toe dwalen Het verleden zorgt dat ik welhaast stik als ik terugdenk aan al de diepe dalen Het vele wachten op mijn meisje lief die als regel alleen van overspel leeft Mijn ‘lieve schat’ bleek erg primitief tijd heeft haar thans voorbij gestreefd Op een donkere avond…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…