Alle inzendingen over juiste kleding

wordt het geweten je als een maatpak aangemeten of is het als confectiekleding net te ruim of iets te nauw in korte tijd tot op de draad versleten? het krimpt ineen bij elke leugen komt met scheuren thuis en blauw, wat heb ik uitgevreten? als het me goed wil heugen heb ik me als een dolle hond in m'n eigen staart gebeten…

Een Duitse denktank heeft berekend dat iedere wereldburger maximaal vijf kledingstukken per jaar mag kopen om binnen de 1,5 graad opwarming te blijven die in Parijs is afgesproken - zoals Wim Meyles zegt in de toelichting bij zijn snelsonnet. ________________________________ SECOND LIFE Ik slijt per jaar wel zesendertig sokken Van minstens…

De Stuart-stukken zijn om van te smullen; Monroe’s japons om wat ze juist onthullen.…

Een verkoopwonder ben je pas, een onweerstaanbaar slijtgenie, wanneer je vlot een schriele klant, waarop je heel je kunnen test, een broek waarin hij ruim verzuipt weet aan te smeren, een twee drie, geheel tot zijn tevredenheid, met bijbehorend reddingvest.…

Daar hang je dan, mijn oude jasje, tot op de draad versleten je ziet er niet meer uit, maar je zit me nog zo lekker. Waar ik je heb gekocht ik zou het niet meer weten, het is alweer zo lang geleden zoveel tijd is nu vergleden. Waar ben je al die tijd met mij naar toe geweest? Mijn werk de kerk bij mijn moeder op bezoek naar de winkel…

Want niet altijd kan ik de juiste broodkruimels vinden, en één worsteling die dan op mij wacht. Maar het is net als je niet opnieuw meer durven binden, het kan beter worden dan je ooit had gedacht.…

zuchten in verschillende ritmes klem, langzaam strakker verlaat je haast je lichaam nog juist bewust spinnend rolt je holle rug spieren spannen hard klauwen bijten in mijn schouders ik weet mijn hitte in zijn ogen beeld worstelt met werkelijkheid komen verlossend samen…

beschrijven blijven gevangen in de pen ben niet in staat te zeggen wat ik wil stil en ver weg blijven ze vandaag traag worstel ik door de zinnen winnen zal ik deze strijd tijd verstrijkt minuten en uren duren langer dan verwacht gedacht de gedachtes te vatten op papier hier en nu het wil niet meer keer op keer lijk ik te verliezen kiezen de juiste…

Het is moeilijk om de juiste keus te maken En toch moeten wij steeds weer kiezen Waarbij wij kunnen winnen of verliezen Hetgeen grote gevolgen kan veroorzaken. De juiste keuze maken is belangrijk Zowel zakelijk als in het privéleven Het kan een wending in het leven geven Zoals vaak voorkomt in de praktijk.…

, schors ligt overal, vermengt zich met druppels bloed, gemorst mengsel kan het verval niet dichten en kan met tranen de gewonde smart niet verlichten, stroomt taaie hars uit iedere knoest, blijft het karakter onafhankelijk en onverwoest, verwerkt tot geschaafde planken, het hart bekist het zachtste weefsel, en wordt het uit het juiste…

Heer, leer mij de juiste weg te vinden Opdat ik nooit weer af zal dwalen En opgelucht mag ademhalen Mij dan opnieuw aan U zal binden. Heer, ik weet de juiste weg is naar U Uw grote liefde kan ik niet weerstaan Laat mij op de goede weg weer gaan Voor altijd, iedere morgen , ook nu.…

Langzaam maar zeker 't Paradijs nabij Zijn wij opnieuw bij Adam en Eva Voor wie duidelijk moet zijn dat zij die ene Ap- pel beslist niet Mag gaan consumeren Dat is juist KWAAD, zeker niet GOED Laten wij als mensheid, mogelijk onze fouten corrigeren Als wereldburgers niet VERKLOTEN, maar VEREREN...!…

Dáár wordt gewogen of uw keuze zijn plan, haar visie, hun laatste inzicht de juiste sociale snaar heeft geraakt. Waarna direct wordt afgerekend. O, u bent al totaal afhank'lijk? Bulkt de retorica om uw oren? Nee, klappen kunt u sowieso niet, maar welke partij gaat u ontzorgen? Politici hebben rare voelhoorns.…

maal rond de aarde wat eens kleren waren met de schoenen haveloos verpulverden alras tot stof gekleed in vel en haar de geheimen vergeten gelijk de kleding, is gebleken ongemerkt tot stof vergaan…

De twinkeling in de lucht, delicaat met rook verweven, door strijklicht aangeraakt, heeft je als kleding omgeven.…

Met het lot en maakbaarheid in een tijd die kortstondig is van aard... Weet men dat wat je hebt raak je zo weer kwijt. En is alles niets meer waard. Dan groeit het besef dat je van het leven er maar het beste van kan maken. Dit hier en nu op deze aarde, een planeet van onschatbare waarde.…

Fries koppigt zij kleding aan haar atheïstisch lijf met kleuren die niet samenvoegen alles beproeven is haar kernspreuk al vlagt het op een modderschuit ze valt op omslagdoeken rond haar middel en natuurlijk om het hoofd men verslijt haar voor moslima…

Wat jeugd genoemd wordt, Wat je als kleding Voor het leven wordt Meegegeven, kan licht zijn Om te dragen, passen als Een goed zittende jas, Als een fijn zittende hoed, Maar ook een loden last zijn Waaronder je wel bezwijken moet…

Het is nu volop zomer in het droomlandschap ze heeft weer ruimte om te denken en te voelen luchtig is haar kleding vrolijk is haar stemming ze leert met bloemen praten danst de bloemenwals wolken drijven over alles is nu zomer.…

Mensen door de straat met grote ogen lees ik ze veel mens, veel verhaal Hun kleding en vorm zijn de letters voor het woord dat mijn oordeel is Koffie bij mijn krant kan ik naar letters kijken zonder te lezen Door de koffiedamp zie ik de straat…

zal ik ooit nog in deze wereld passen mompelt de man als hij met kleding aan een haakje zoekend door de winkel loopt zolang er rust is in het hoofd dan gaat het wel terwijl alles nu bezet lijkt, hoe zei die arts dat ook weer (?)…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

Met wilde gebaren Werp ik gedreven Al mijn kleding Woest van me af Achter gesloten ogen Broeien de tranen Op de bekende klanken Van het hemelse lied Ik zie de beelden Van jou in je lente Dankbaar als toen Voor altijd van mij…

De beschermlaag die ik vanaf mijn geboorte meekreeg is flinterdun en veelal verstopt in sproeten op het naaktstrand hou ik mijn kleding aan niet uit schaamte, maar uit bescherming en als ik maar iets of wat, zelfs even, ontbloot dan doorbrand de zon mijn lichaamsvernislaagje zit ik op en met de blaren!…

“Ja, al die kleding weg, dat is terecht; het zal ‘t gevoel van veiligheid verhogen.” Verschil van mening mag er dan bestaan, maar houd vooral je sok’ en schoenen aan.…

mijn armen gespreid mijn kleding tot op mijn naakte huid helemaal nat stralende dans in deze bui 's avonds laat op straat jij bent het die uit het raam hangt naar me kijkt ik roep naar je dat je me meer dan gelukkig maakt…

Vluchten in werelden waarin warmte ons kleding maakt voelen, zuchten want in de eenzame werkelijkheid zijn we naakt. De kaars die dooft het glas knapt de droom van licht warmgloeiende beloften, de vrede die hij had beloofd.…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

Ze stonden allemaal dichtbij een paal, Ze droegen bijna identieke kleding, Ze pleitten voor een andere besteding, Ze waren met z’n vijven in totaal. Eén van die vijf zag niet zo veel verschillen, En zei: “Ik zou wel samen verder willen.”…

“Doe rustig aan vandaag, want het is heet, Draag lichte kleding, drink voldoende water, En stel wat je nog doen moet uit tot later.” Aan mij zijn die adviezen niet besteed. Ik heb een taak, zeg maar een zware klus: Poëet bij veertig graden Celsius.…