Alle inzendingen over kade OR strooibiljet OR ontdooien

Viool uit de kist: Serenade aan kade, Door niemand gemist.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

vis in het water een snelle duikvlucht beweegt de lege kade…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

zoeken naar een verandering een teken ergens in in van verlangen verlangen naar de zon zon die mij verwarmt verwarmt op het gezicht gezicht tussen de mensen mensen om ons heen heen naar waar wij gaan gaan tot aan de andere kant kant van de kade kade aan land land van alles alles zo mooi ahoi…

[Haiku] Meertouwen schuren geringd over de kade - de wijde zee trekt.…

Den Haag, kankerstad Groen geparkt, zwarte kaden Boom en mens sterven.…

schipperend tussen beemd en boot schrapend aan de kade roeiend met riemen die ik niet had laat ik los…

aan schotsen van wangen hangen pegels bevroren verlangen gegijzeld uit grijs loden ogen zichtbaar bedrogen ontdooien verboden…

vanaf de Fondamenta degli Incurabili staar je over het water naar het stille dodenrijk zijn boot zal je brengen, daar waar je zal rusten in nabijheid van haar, je geliefde Venetië dampende mist, de sfeer van stilte dragend het water, de tijd, licht en donker heden en verleden, verlangen en vervulling steen en vlees, liefde en afscheid taal en…

ik hou nog steeds van jou ook al vind jij jezelf, ouder geworden, minder mooi lieve schat, het is niet alleen de buitenkant waarvoor ik ontdooi…

je blauwde weer in ijs van nooit ontdooide permafrost waarin jij tevergeefs je dromen zocht met tijdloze kristallen in briljante setting vocht om de dood met staal te kaderen in de groene aderen van het land mijn warme hand heeft jou gesmolten in het kruis de dwarsverbinding met de werkelijkheid zij opende jouw zilte huis…

knoppen van bloemen zich openen om in volle nieuwsgierigheid hun hart aan de kijker te tonen struiken ritselden bomen ruisten hun groene welkom melodie de vergeet-me-nietjes in het gras wisten al meteen dat jij er was adembenemend hoe zij groeiden en bloeiden op jouw energie jij die lichtvoetig lente presenteerde op ontdooiende…

zo waar gedeputeerd verpakt echt wel gesoigneerd bij het noordzeekanaal wablief hij kwam nasaal het lint geknipt krijtjes plus heel stipt sprekend was te lezen heel goed samen zo gaat-ie goed wordt nog beter knik in de bol ja en amen champagnes in de glazen zon door vlekkerig dek poppies met vleeselijke snack keet snoet aha gemoed valt…

zou ik je wel bij naam willen noemen of schreeuwen over de kade waar ijzeren schoenen van houten karren kletteren in een oceaan van lawaai ik vaar de haven uit onder een opgeheven brug handen als geklonken aan het draaituig waarvan het hart niet klopt omdat de richting door vuisten wordt gekozen mijn rug schermt…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Wind had er vrij spel speelde met plastic bekers en verpakking snoep-wikkels, rietjes achteloos weggeworpen In steden en dorpen vind je pleinen en plaatsen waar nieuwbouw aarden moet Meer zuur dan zoet de woorden eraan gewijd, gesproken in dag- en weekblad Een vloek, een kat aan het adres van bestuurders & ontwikkelaars…

Dagelijks denk ik aan de man hier in de buurt die als de brug geopend was wild begon te dansen langs de Kosterverlorenvaart en met zijn dans de schepen begeleidde die zand naar IJburg brachten hij sliep in een verloren hoekje naast het skatepark en het hondenveld in de beschutting van een elektriciteitshuisje onder een struik en zijn matras…

Het firmament geeft nu nog merels als strooibiljetten we moeten nu op de komst van zwarte kraaien letten. Op kringlooppapier zal ik woorden blijven uiten al wil naast stormkracht in mijn ziel nu niets ontspruiten.…

Op de plek waar je was Ligt het hier nu voor me, Tastbare herinnering aan Jou, aan je gevoelloos hart, Een levensteken van jou Waarin de ijskou nog voelbaar is En waarvan het de vraag nog maar is Of het ooit ontdooien zal…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Vroeger kleumde je op de kade… nu mijmer je over vroeger.…

Lachend langs de kade over de rand terwijl het stormt, de wind en 't water slaat op je oren en op je ronde bril. Je kijkt vrij onbevreesd de kolkende massa in, en lacht. je houdt van deze spanning. Je hebt je handen uitgestrekt nu ben je er dus niet meer, maar dit was jij toch ook?…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

bleek als de maan op ijsgebloemde daken is de weerspiegeling van jouw gezicht in haar zonnebril je staat naast mij -hoe lang nog- mijn bevroren lach kan jou niet ontdooien bereikt je niet omdat je kijkt naar haar -en smelt-…