Alle inzendingen over kalender OR stereotiep

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Als je op de kalender kijkt Ach laat dit gedicht maar zitten kom mee naar buiten er is van alles te doen. ----------------------------------------- uit: 'Aan de oever van iets staan', 2001.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Zo’n 7 voor Christus werd Jezus geboren, Voor zijn tijd en voor altijd Misrekend door een Romeinse monnik In de eerste helft van de zesde eeuw. Jezus kwam onze onrust verstoren, Onverwacht – al werd hij verwacht – En onverlangd. Dus werd zijn leven In dertig na Christus vroegtijdig verkort. Verbazend snel liet hij van zich horen: Hij zou…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Juist die laatste lach tekent nog een lijn in sombere gedachten ik schrijf het daar waar het hoort op de kalender met een cirkel om de datum vlakbij morgen maar dichter bij eergisteren alleen jouw gezicht schrijft vandaag…

Jij zit hier en ik zit daar, de kalender stevig tussen ons ingeklemd Jij spreekt zo lief, ik wat brutaler en vrijer, zeg maar: ongeremd Jouw maatje komt er aan mijn lief! Vanaf hier moet ik je laten gaan.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

naar het geheel Zoekende naar waar Sla ik jou open Tastend is mijn oog Adem beroert jouw haar Geen catwalk zal je dragen Mijn intens Rubens vrouw Vol en wulps zijn jouw lijnen Warm klam als pan en duin Waar eb en vloed deinen Geniet ik tot aan horizon Gezicht in struikgewas Smeltend in ademnood Bemin ik jouw zinlijke massa Geen kalender…

Wat bezielt haar om juist nu het laatste licht te sparen, te bewaren, totdat scherpe nagels de laatste streken al bloedend laten vallen het lijkt of ze het ooit verlorene niet kan verdragen dan houdt ze de herfst bladstil en scheurt verval van de kalender…

Op 21 december eindigt de Maya kalender.…

De tijd danst haar ritme reizende langs leeftijden beleef ik mijn aanwezigheid in wat ik het nu noem Ja de klok wordt ouder hij telt uren en dagen als kalenders in de tijd schrijft geschied-en-is Het nu is de as waar alles omdraait Die in eeuwigheid bestaat zonder notie van tijd…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

Werkt nou de politiek 'n beetje mee Krijgt Nederland 'n aantal themazenders Het plan prijkt op denkbeeldige kalenders... In Frankrijk is er nu al Pink TV Een heuse homozender! Quelle allure! We lopen achter op de achterburen...…

niemand kon bevroeden dat zij later die dag zouden bespeuren in agenda's en kalenders in hun verstand als een videoband zonder poster nooit openbaar opgevoerd of bekroond te eenvoudig om te boeien te waar om mooi te zijn zij, sterren zonder betekenis bedachtzaam aanwezig tot schone schijn bereid…

Eenzaamheid is een ver huis Een bemost graf, foto van een vrouw Een kalender met verjaardagen Dat tikkend klokje op de schouw De flat is comfortabel, het eten goed De verwarming staat op 20 Ik kijk uit naar het lieve meisje dat elke week mijn voeten doet…

op de kalender uit de kleren voor bejaarde dames en heren na lang wegen én wikken laat Imca ons een maand lang schrikken om het goede doel heeft ze JA gezegd met plakband worden plooien geslecht niet dat ze iets te verbergen heeft we zien allemaal wel hoe ze leeft ook Willeke Alberti is gevraagd ze wordt nog steeds door fans belaagd Willeke…

Toen de kiezels daar langs kiezels schraapten en de bladeren van de boom en de kalender vielen was ik verdwaald met die gedachte. Zie mij.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

nooit zal dit wennen zeggen doktersogen achter het bureau het beeldscherm toont wat de muis niet wissen kan op de gang trekt een stoet cliniclowns de stijf gesloten deur voorbij de kalender aan de muur die een toekomst op papier plaveit buiten roept een kind buut vrij…

Dit dorp maakt mij oud ik graaf naar liefde en een kalender waar ik de schooljaren op terug vind Na het eten wandelden we een kwartier voor de eerste les taal was een bloem in knop die in het voorjaar ontsprong Het speelkwartier was vrijheid vooral toen je lachte nu ben ik het koren dat knakt in de herfstwind…

Tijd is geen snelweg tussen geboorte en sterven, Maar ruimte om in de zon te parkeren Tijd is geen kast Om je leven in op te bergen, Maar een vitrine om het tentoon te stellen Tijd is geen typmachine Om alles te beschrijven, Maar een harde schijf om alles op te slaan Tijd is geen kalender Waar alles voorgeschreven staat, Maar een boek…

De tijd tikt zich stap voor stap van de kalender af tot het laatste blad valt verscheurd leidt zij lijdend naar het licht bespiegelend zij zoekt en speurt naar inzicht alles tikt voorbij mijmerend wijs wikkend vol verwachting die ezel droeg zijn zalige last toch niet te vroeg…

nooit doorgestreept op de kalender je zoon went er nooit aan Het in 't slot vallen van je bestaan maar hoor ik nu niet de scharnieren..? De deur opent zich -als vanzelf- zowel bij zon als maan zie ik je in de deuropening: een sneeuwwitte zwaan in mijn herinnering.…

't Is voorbij, over, tabé en neem asjeblieft ook het verleden mee. 't Is voorbij. die vriendschap, na al die jaren, voor mijn part mag je alleen verder varen. 't Is voorbij, mijn vertrouwen in jou, hoewel ik nog steeds van je hou. 't Is voorbij, ik heb niet meer die kracht, want 't is teveel wat je van me verwacht. 't Is voorbij, 't…

Na mijn dood zal je begrijpen hoe het is om jong te zijn dit besef zal langzaam rijpen in kalenders van karmijn ver voorbij de blauwe luchten die ik voor jou achterlaat hoor ik je in tijd verzuchten dat het leven lijzig gaat eer je toekomt aan beleven van de dood als hoogverraad is jouw wade al geweven vanuit onze rode draad.…