Alle inzendingen over kalverliefde OR vankantie OR school

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik vluchtte voor de liefde die nooit echt heeft bestaan ´k was eigelijk een kind nog en ben m´n eigen weg gegaan Ik bleef mijn dromen dromen en ging niet meer op de loop want ergens diep in mijn gedachten bleef toch steeds die stille hoop ´k Werd ouder, en ook wijzer en vond een nieuwe liefde weer eentje die zich écht heeft gegeven…

Zomaar Schreef in haar een briefje Jij bent het Neem me met je mee Ik val voor jou Jij schat, mijn liefje Met heel mijn hart Jij hartediefje Ik deel hem liefdevol in twee Nee maar Schreef jij ongevoelloos Zie maar Wat je er mee doet Ik wil dit niet Het is te beklemmend Ik weet niet wat ik er mee moet Laat maar Schreef ik terug…

Van uit het beslapen bed Zie ik jouw slanke silhouet Mijn nieuwe liefde op het balkon In het licht der opkomende zon Je lange zwarte haar, slanke benen, ronde billen De niets verhullende sjaal rond je slanke leest Je ritmisch bewegen bij de romantische gitaar Laten mij weten, je bent nooit de mijne geweest…

Kleine berken geven steile bergen allemaal hoofden vol dicht krullend haar. Een sneeuwschedel toont zich, glanzend en klaar, om hard drukkend stroompjes te verbergen. Het verleden wilde ruig bestaan vergen. Dagen der arbeid waren lang en zwaar. Avondspraak maakte ruw leven draagbaar met verhalen van trollen en dwergen. Het geliefde fjorden…

Je lach lijkt versteend Je ogen zijn dof Ik stel me zo voor Je gevoel onder stof Je pen is geleend Anderen gaan voor Niemand die ziet Wat jij verloor Je haren zijn los Je krabbelt in je schrift Ze hangen ervoor Ik haal ze uit je gezicht Je ogen vol schrik Op je wangen een blos En ik zie de tekst Jij bent de klos…

School is saai dat weten we allemaal niemand vind de leraren leuk maar onderling liggen we in een deuk…

Er staan in dit gebouw, in elke klas, verzuurde dames en verzakte heren hun lang gestorven wijsheid te dicteren, wakker gehouden door wat pen-gekras. De taak van heel dat traag docentenras ? De vragen van de jeugd te confisqueren, haar creativiteit elimineren totdat zij loopt in eender, trage pas. Nieuwsgierigheid wordt hier beschouwd als…

Voor het eerst naar school het was heel spannend wat was ze trots Kijk haar zitten op haar stoel fier en rechtop haar ogen zoeken mij zoeken houvast maar staan ook blij Ik kijk toe met gemengde gevoelens ik wil haar niet achterlaten maar moet toch gaan een nieuwe levensfase begint voor haar maar ook voor mij ik zucht eigenlijk…

School is samen stapel schriften, boeken angstdroom van een kind is pen, papier en zonder spijt gedroomde brand veel vrije dagen drama echter waarin krijt venijnig krassen school is ik moet plassen ruim voor tijd wat spel is één kwartiertje tot de bel in brons gegoten pijn de bel van dr. Hein…

Ik was streng maar wel rechtvaardig Niet joviaal maar toch wel aardig Werkte in het onderwijs Hij was streng maar wel hulpvaardig Deed zijn plicht Was nog zo jong had nog volop zicht ook in de raad voor allemaal Tot dat moment die dag werd ‘t werken in het onderwijs voor hem fataal…

En achter ieders rug, over de sportvelden klonk het luid, kaatste de jeugd van aangrenzende scholen anders, protestanter dan die van katholieken huize.…

Joran heeft pijn in zijn gedachten hij is moe van alles wat ze zeggen tegen hem Niet naar school nu want daar wachten gemene monden die vals lachen om alweer een nieuwe grap Joran wil slapen en fijn dromen over vriendjes met wie hij heel gewoon spelen kan…

het was een oude school, ramen waren hoog de schaduw van de meester boog zich in een kring voorover in de glinstering van het oude stof wij kinderen zongen in onze Friese taal als herkenning bij het uitzicht van het raam kinderstappen in uitgesleten marmer als kind in een onvoltooide tijd waarin niets is verloren gegaan wat ik leerde…

School is een zure appel waar je doorheen moet bijten, maar misschien wordt hij ooit zo sappig zoet dat ik hem zelfs lekker ga vinden...…

Het was al bijna tijd voor school Ze waren al wat laat driftig liepen ze samen verder in mijn straat.…

De bel geeft het begin aan, Het begin van de mierenhoop. Iedereen loopt door elkaar, Haasten naar de volgende les, Tot de bel weer gaat.…

waarom worden op school geen grappen voorgelezen want larie en apekool moet worden onderwezen zo werden kinderen wijzer als humor echt een vak was en elke onderwijzer op tijd en stond een grapjas waarom niet elke dag een giechelstond inrichten het uurtje van de lach vol vrolijke gezichten we rekenen met woorden we delen door een hoek…

Je zegt het leven is een leerschool maar lieve hemel wat zijn de lessen onwaarschijnlijk ingewikkeld.…

Een oplossing wordt aanbevolen, Het samenvoegen van scholen, Een van de speerpunt symbolen. Maar die oplossing zit toch op slot door het samenscholingsverbod.…

Eentonig bromt de stem der lerares. Het woelig meisje wendt zich om en gluurt naar gindse tuin, waar 't bieke honig puurt en zomerzonne blinkt op bloem en bes. Op de enge schoolbank zwiert de blonde tres. Hoe vaak heeft niet haar blik zich blind getuurd naar 't strookje blauw - de hof is hoog ommuurd -! - ‘Die blijde vogels! hen kwelt boek…

Wie staag op school moet blijven, Die zou, naar alle schijn, Het lezen en het schrijven, Weldra vervelend zijn. De zorg soms te verbannen, Maakt lustig en tevreên. Een boog, te sterk gespannen, Springt lichtelijk vanéén.…

schoolbel luidt, school is uit, lekker naar het bos kijk uit voor de dieren, voor de vlekken van het mos denk erom, niet lopen waar je niet al was niet met vreemden spreken, niet spelen langs de waterplas - en je vraagt je af..…

Mijn vader bracht mij weg en kwam een half uur na het afscheid weer terug want ik vergat mijn zakdoek. Ik was zo blij met zijn komst en met de zoen die ik onverwachts van hem kreeg en ik weet nog dat ik bloosde daar in die voorste bank. Altijd zou ik die kus van Vader onthouden en mijn kinderen vertelde ik ervan. Ook vertelde…

klasgenoten weer mag zien Dat kan binnenkort weer misschien… Mama zegt misschien na eind april Ik kan dan weer naar school… met Gods wil…

Met tienduizenden zijn ze ’s morgens uitgezwermd naar school. Je leert het nooit af, Als ouder, wanneer je je duivenjong kommerloos ziet wegfladderen: die even begrijpelijke als zinloze bezorgdheid - als ze maar heelhuids terugkeren. Want dat het zal gebeuren, dat staat vast.…

zoon na een ontembaar verlangen Wat maak je allemaal mee je leert drinken, eten, slapen, spelen, maar ook houden van iemand die er altijd voor je is, om je te strelen Omrollen, kruipen en lopen luisteren, begrijpen en zien praten van iets naar hele zinnen tellen van één tot tien Je hebt het voor elkaar lief ventje Je mag en kan naar school…

Toen ik zeven was en naar het tweede leerjaar mocht, stond een nieuwe meester voor de klas. De vertrouwde lerares ging met pensioen. Ik vond niet dat de kersverse onderwijzer er buitengewoon jong uitzag. Er zat sleet op. Doch een kort onderzoek wees uit dat hij een week eerder de leeftijd van negentien jaar had bereikt. Hoewel hij er in…

de klok, de tafel, de stoel, 1 april, 2 april, 3 april, 1e klas, 3e klas, 6e klas, het tempo was constant en de klok tikte langzaam maar tijd passeerde ernaast misschien moest ik geduld kiezen in plaats vaan haast…