kamerleegte
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 
415
415stoelen
leggen een cirkel
in de koude wachtzaal
waar woorden, krom
door schuld en onschuld
worden gefluisterd
ik zie hoe ouderdom
zich verlengt in duizend eeuwen bitterheid
en hoe fierheid nog steeds likt aan wonden
rauw, ondood in grijze haren
ik ga en huil om verte
met ongetralied hoofd
in eigen armen
- Ius…
Bezig met laden