Alle inzendingen over kanker OR tumor OR ziekte

nog nooit heb ik zo'n verdriet gevoeld iets pijnlijks wat zich vastklampt in mijn hoofd een tumor die verwoedt rond krioelt op zoek naar geluk dat nog niet is uitgedoofd en als dan weer het laatste lichtpuntje is verdwenen door de tumor en mijn gedachten en dan mis ik je weer en zak ik door mijn benen de herinnering aan jou maakt een einde…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

14 December is het de " sta op tegen kanker dag" Een reminder omdat NIEMAND vergeten mag Dat kanker een schier onmogelijke moordenaar is. 14 December is het de " sta op tegen kanker dag" Een nadenker, omdat NIEMAND maar dan ook NIEMAND vergeten mag Dat deze moordenaar teveel slachtoffers maakt. 14 December is het de STA OP TEGEN KANKER…

oeverloos gemis vreet aan mij als een woekerende tumor die gulzig aan mijn leven zuigt tot ik op een nacht bij volle maan van het dak zal stappen en uitzinnig lachend te pletter zal zweven tot vergetelheid…

We zeiden: Samen sterk We konden dat mannetje in jou wel aan Na vallen en opstaan Versloegen we hem En net op het moment Van vreugde Viel het verdict En de strijd begon opnieuw…

met verbeten happen schrokte je spek en eieren naar die verkankerde maag. ik voelde me haast een ramptoerist. mijn tijd als krijgsgevangene was een plezierreisje als ik het met dit vergelijk. en je wees alle hoeken in de eetzaal van het bejaardentehuis aan. je had lak aan regels van verpleegsters die niet wisten wat vrijheid…

Toen ik je daar zag liggen, Zwakker dan ik ooit had durven denken, Besefte ik pas echt dat er geen hoop meer was. Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Ik kan het niet meer aanzien, mijn moeder eet niet meer... Ik kan het niet verdragen, haar pijn doet mij ook zeer... Aan God vraag ik een wonder, voor Hem is niets te groot... blaas leven in haar gebeente, want zij mag nog niet dood... Zij wil zo graag nog leven, maar, oh, wat is ze zwak... de wachttijd duurt zo erg lang laat haar niet…

Lief klein meisje wat heeft het met je gedaan je bent nog zo jong het vreet nu al aan je lichaam De chemokuren verschrikkelijk veel pijn het is oneerlijk had niet zo mogen zijn Je komt op m'n schoot zitten verteld over alle zeer het is genoeg voor jou je wilt niet verder meer Tranen over je wangen nog zo jong voor dit verdriet…

Kanker, Eén klein woordje Met zo'n groot effect. Eén stom woordje Van 6 letters groot Voor de 1 een scheldwoord, Voor de ander De Dood…

Je ogen zijn geopend het einde komt in zicht je weet dat je gaat verliezen toch heb je je altijd op winnen gericht Je hebt ervoor gevochten je hebt er alles aan gedaan maar niemand kon je redden je moet de hoop nu laten gaan Tranen in m'n ogen tranen van de pijn die pijn die ik zal voelen wanneer jij er niet zal zijn het einde is…

waar ik jarenlang lichtvoetig door het leven danste schots ik nu scheef op grote platen die gelaten weten wat nog aarde heet oncontroleerbaar krijg ik tegengas dat bij iedere stap de voortgang tart van natuurkundige wetten in mijn perspectief van gescheurde netten de woeker zit weer in mijn lijf en vreet verbanden zonder tanden…

kanker een klein woordje met zo`n gote betekenis, het doet je huilen van de schrik. een woordje van 6 letters groot, voor de een een scheldwoord en voor de ander de dood.....…

Voorzichtig open ik mijn ogen, na een simpele ingreep was gezegd Naast mij staat een veel te jonge dokter Die onbeholpen mijn nieuwe toekomst uit legt Heel vervelend, wij vonden nog iets anders een kwaadaardigheid in uw lichaam We weten niet of het uitgezaaid is, dus chemotherapie is zeer raadzaam Alle scenario’s schieten door je hoofd…

Zoals een gezegde kan gelden bij kanker, waar rook is verwacht men ook het vuur Het leven neemt een volstrekt andere loop, bij de start van je eigen chemokuur. Het eerste infuus en alles is angstig nieuw Je ontmoet andere gemerkte personen Met ze allen op een kamer gezet, om alle bijwerkingen te beklemtonen.…

Soms lijkt het leven onevenwichtig verdeeld Lijkt iedere stap naar voren, er twee achteruit Heb je juist het gevoel van het leven in beeld Kruipt het oneerlijke diep in je huid De omgeving lijkt krampachtig mee te leven Ieder cliché passeert ongevraagd de revue Ieder wil zijn goed bedoelde raad geven Onbedoeld klinken deze allemaal even cru…

`t is zo on eerlijk krijgt het niemand vraagt erom `t overkomt je dan vechten vechten om te overleven red het of niet een loterij winnen verliezen een nieuw begin het einde twee wegen welke te gaan mag niet kiezen gaat welke kom je later achter overwonnen of overleden dat is KANKER…

ik ben als een speelbal op de golven lig op mijn rug hij is weer terug het zwaard van toorn en wrake glinstert in de lucht we duelleren op het scherp van de snede met mijn hulpgebeden hij ongrijpbaar als altijd maar dit keer onervaren in de titanenstrijd hoewel een basaal carcinoom zou zo een levensgevaarlijk melanoom kunnen…

‘k wou dat die kanker weer verdween ik wil blijven, ja graag nog even kijk naar me, raak me zachtjes aan ‘k heb zoveel goeds nog om te geven ’t is echt te vroeg nog om te gaan…

Bang om die ene stap te zetten, al die onzekerheid, om een ziekte, al die angst, om een ziekte Je bent bang, bang om te sterven...................…

De ziekte kwam velde haar neer op bed ieder was ontzet De krachten namen af de pijn nam toe staan of lopen was een onmogelijk gedoe Toen is haar steel geknakt haar schoonheid was verloren De strijd is gestreden Niet tevergeefs toch is haar levensdraad nu afgesneden Na liefd' en pijn nu eindelijk bij haar Vader Ook voor haar wild…

Zo stom dat ik daar over na moet denken, Dat wil ik niet, dat doe ik niet langer, Waarom houdt het me dan zo bezig, Dan denk ik aan haar, En de leukste momenten, Zolang ik daar maar aan denk, Word ik blij en vergeet ik haar ziekte...…

Weten ze niet hoe het is om te vechten tegen deze ziekte? jou verliezen is een van de moeilijkste delen, maar dat horen wat je gedood heeft om mij heen dat doodt mij ook!…

geef mij respijt nu het lijf op hol geslagen is en ik niet weet waar het verblijft het eigent niet wil vluchten in het donker en zijn angst bevriezen in een regen ijs paniek in samenzijn frustraties bij ontmoeten zelfs de spiegel groeten doet immense pijn door chaos van het anders zijn toch koester ik geschonden huid er is…

kleurend danst licht op haren die vallen het gezicht ontbloten zij zijn gezwicht voor het ontbreken van evenwicht in levenstijd de strijd woedt nu op alle fronten tegen een vergiftigende groei hoop alleen dat ik mijn wilde haren voorlopig nog kan sparen…

. -------------------------------------------- De kans op kanker in de huid wordt klein, Uw spierkracht zal er stevig door vergroten. Ik aarzel niet om koffie te promoten, Men ziet het zelfs als supermedicijn. Je weet nu wat je aan de koffie hebt: Straks enkel nog verkrijgbaar op recept.…

Om het roken te ontmoedigen worden in Australië de sigarettenpakjes voorzien van gruwelijke foto ’s van vieze longen en tumoren.…

Ogen schaduwen gebroken tijd terwijl de stilte kil de klanken van het woord omvat gedachten vallen in vergeten slechts dat ene blijft in monotoon herhalen klinken wentelt leven tollend steeds benauwder grauwt het hartritme in nood kanker galmt het vonnis en dan denk je ik ga dood tot vanuit de diepste angst een kracht oprijst…

Ze hoort hakken klakken door de gang de melodie lijkt doelloos te verzwerven om hol langs kale muren uit te sterven voor ze verstommen tot een stil behang ze voelt de leegte pijnlijk in zich kerven onzekerheid en onmacht maken bang haar uren schuilen diep in dagenlang voor ze de adem van voorbij verwerven dan klinkt een kinderlach door peinzen…