Alle inzendingen over kantjes

ik wil de kleine wondertjes weer terug uit de tijd van verbazing het onbevangen oog nog niet afgeschermd door de ratio van een cynische benadering weg zijn de jaren dat toeval de rode draad was in het leven van velen berusting voelde als helen de mystieke kantjes werden altijd keurig gerand door het gebed van dominees en prelaten…

nog niet gezegd, jij mijn bij ik jouw bloem en dat het steken mag recht waar het al zolang jeukt jou tot het einde te verplegen in het malse lentegras de vlinders niet meer volgen op hun dartelwolken vluchten maar zoet en zacht gevooisd de lippen op elkander drukken vergeten adem halen toch en dan opveren in ons leven ook de dunne kantjes…

Lijden ze geen schipbreuk tegen de scherpe kantjes van het blad of vallen in ongenade door stormen van onberekenbaar cliché? Verdronken letters vinden geen rust op de bodem van de prullenbak of in het verstrooide hoofd van de schrijver.…

kastanjes rapen rond een uur vol hoop loopt kantjes af tot bermen bloemen geven…

onderscheid met wat hoorbaar overblijft deze mêlee van leven en bestaan kent een vitaliteit die als dag en nacht samengaat waar donker en licht geluiden met seizoenen kleuren oogst warmte het schaduw gebeuren pas als de nacht gevallen is krijgen randverschijnselen een eigen diffuus licht dat intiemer spreekt de scherpe kantjes…

zonneblaadjes vers uit de eerste zonsopgang begeleid door vogels wakkere muziek in prille lente melodie het is geen ochtend zoals velen dat zou snel gaan vervelen maar juist de kleine variaties in licht en geur geven de begeleidende muziek haar unieke kleur het is dat gevoel van op weg zijn naar het volmaakte doel waarbij scherpe kantjes…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

Het vermogen open te staan, voor wat in een ander's hoofd om kan gaan, brengt vaak de juiste woorden naar je mond, maakt de scherpe kantjes rond. Gooi de ramen open in je hoofd, verruim je blik waar je niet gelooft. Kijk door open ramen naar wat de ander boeit, ontdek dan hoe je in je eigen wereld groeit.…

Ik kijk naar mijn gezicht wroetend in de tijd, verborgen hoekjes en kantjes, ongrijpbaar voor mezelf ik verdwaal af en toe, verlies mezelf uit het oog, mijn tranen heb ik nog steeds in een zakdoek geknoopt geen enkel geluid beweegt, het zout kleeft aan mijn dromen, ik gom de windstilte weg, de tijd heeft mijn benen gebroken ik stapel…

bloot kennen wij niet daar vallen onze ogen niet op is meer een entourage voor de aankomende top wij accentueren juist de zaken die mensen zich pas veel later realiseren in een luchtig herinneren kantjes roesjes en het half doorschijnend weglatend in het kleine en toch heel opzienbarend zijn waar het mat wit van de fragiele…

kan ik wonen' schreef J.Slauerhoff ooit al eens tijdens zijn omzwervingen over zee en ik moet eerlijk zeggen ook ik vond daar ergens onderdak in eigen woorden zo vertrouwd daar ben ik thuis waar ik me veilig voel voor alles dat neigt naar wreedheid en juist die wreedheid moeten we te lijf gaan bewerken als een diamant de scherpe kantjes…

ontvangst het is jouw party de verrassing op je gezicht ziet enkel sprookjesachtig licht ik ben voorzichtig met schikken geweest alles luistert bijna autistisch nog is er enige souplesse in ogen en een wat flexibele geest maar het vrij ongedwongen lijdt al jaren aan een steeds toenemende evenementenvrees gasten kennen de kantjes…

‘t zijn jouw bruingroene ogen je koddige neus ‘t zijn jouw kleine gevoelige kantjes die me ongewild verleiden ‘t is hoe je naar me kijkt ‘t is hoe je me doorziet je lieve woorden die me bewust gelukkig maken ‘t zijn jouw zuchten als ik je kus in je nek je luider ademen bij het zachte bijten in je oor het duwen van jouw lichaam tegen…

de scherpste kantjes hebben zij van mijn leven gehaald gesubsidieerd betaald gecoacht en bijgeschaafd of eruit getimmerd door jeugd baby, peuter kleuter en langdurige kinder- en oppaszorg maar waar zijn mijn ouders gebleven die dachten die zouden die meenden samen de zorg voor mijn welzijn en leven liever via de app’s maar ik…

ze lacht deelt zacht en lief wat dromen uit om mee naar huis te nemen verstopt in hand of een terloopse schouderklop pas later kom je er vanzelf wel op dan ben je in haar land nee niet verdwaald als zomaar een passant maar aan haar warme hand ze laat een wereld zien voor het eerst zonder allerhande scherpe kantjes alleen met…

Het zal wel bij het ouder worden horen Als de scherpe kantjes er wat afgaan En je leven een beetje stil blijft staan Als veel dingen je niet meer zo bekoren. Toch mag je weten dat God je leidt En je draagt tot het eind van je leven In je ouderdom zal hij je niet begeven Hij blijft jou te allen tijde toegewijd.…

verliefd makende licht maar we moeten aanvaarden dat er donkerte is rond de aarde sta eens in het donker in gedachten ervaar wat je dan wordt verteld het stille mysterieuze van de nachten laat ons ervaren hoe het met ons is gesteld wij zijn een groot wonder uit een ver verleden en daarom heeft de mens tot op heden in z’n aard zowel kantjes…

Ik probeerde de betovering te verbreken Ik sneed de scherpe kantjes eraf Het werd niet veel beter Ik wou dat ik weg kon vliegen Ver weg van hier Geen kwellingen meer Nu sta ik hier in het donker Te wachten op niets Kil en koud van binnen Ik loop naar de zee Staar over het water De wind snijdt in mijn gezicht Ik ren weg De golven…

Mocht van alle kantjes van het leven ruiken. Kwam toen tot het besef... Wijsheid vergezelde de grijze haren, de wereld zal na zijn dood hetzelfde varen. 't Leven is iets voor avonturiers met hopen lef. Besloot voor de tijd die hem nog rest: we zitten allemaal met dezelfde vraag. Dus, zeg ik u nog vandaag... iets doodzwijgen is de pest.…

je legt het afscheid opgerold in handen om ’t niet te groot te maken onder ogen scherpe kantjes ingepakt – zo gaat het best alle wegwijzers in dezelfde richting maar jij kiest als altijd voor je eigen weg de rollen wegen zwaar maar ongeopend het voelt of je nog heel even blijven zult al weet ik wel beter, je ziel vertrok allang de strikken…

Ze zeggen de scherpe kantjes gaan eraf, het blijven mooie herinneringen, en de wereld stort even in, Maar de pijn die blijft. Toch gaan we door, niet met z’n drie, maar even met z’n twee. Met z’n drie dat komt nog wel, tuurlijk komt het wel maar wanneer, volgende maand, over een half jaar We zien het wel, Maar de pijn die blijft!…

verkrijgen nodig is ook de ervaring  om het recept te bereiden zodat ik in 't heden niet onder  mijn herinneringen zal lijden en dat ik de toekomst tegemoet kan treden zonder de indigestie  van het verleden   want ook in die vroegere tijd weet ik dat mijn hart heeft geschreid   alleen is de grote kracht van het verleden dat de scherpe kantjes…

verkrijgen nodig is ook de ervaring om het recept te bereiden zodat ik in 't heden niet onder mijn herinneringen zal lijden en dat ik de toekomst tegemoet kan treden zonder de indigestie van het verleden want ook in die vroegere tijd weet ik dat mijn hart heeft geschreid alleen is de grote kracht van het verleden dat de scherpe kantjes…

De kinderwagen op de deel, de wieg met witte kantjes; ze stonden daar verstoft en geel met leeggelopen bandjes. De pop die lang geen ogen had met stuk geknipte haren bleef ook daar achter als een schat om langer te bewaren.…

A] Je hebt van Sint een heleboel geëist, Je hebt wel dertien kantjes volgeschreven, Maar het cadeau dat hij je nu zal geven Staat toch niet op je ellenlange lijst. Je raadt het nooit, dus pak meteen maar uit. Je krijgt geen bal, geen moer, geen biet, geen fluit.…

A] Je hebt van Sint een heleboel geëist, Je hebt wel dertien kantjes volgeschreven, Maar het cadeau dat hij je nu zal geven Staat toch niet op je ellenlange lijst. Je raadt het nooit, dus pak meteen maar uit. Je krijgt geen bal, geen moer, geen biet, geen fluit.…

Kindeke, bloeiend in 't zonnelicht, Lachend en kraaiend met je olijk gezicht, Knippend met oogjes en grijpend met handjes, Knikkend het hoofdje boven de kantjes, Boven de licht-blauwe, zijdene bandjes Van je wit, gebold japonnetje, Kindje, lachend in het zonnetje!…

Kijk ze gaan, daar in de pas, hoedjes recht in ganzenpas, Netjes lopend in de rij, alle kinderen zijn erbij Vader en moeder lopen voorop, stappen nog net niet in galop Strikjes en kantjes op jurkjes en hoedjes Kinderen zien zo heel erg zoetjes Want het is zondag.…

Kantjes en kleedjes, Kleur en vernis, Loven en bieden — Geld bij de vis, Foezelberoerten, Vauxhall en bal, Jongens met zwermen — Weet ik het al! Pronkzucht en vitlust, Meer dan wel past, Schuld bij de bakker, ’t Weekloon verbrast, En wat verboden Verder geschiedt, ’k Wil het niet zeggen, ’k Weet het ook niet.…

kind nog kind zijn zonder de plichten of banden van voorkomen of genezen met moeder zwerf je in het verleden aan haar hand je eerste stapjes doen haar stem klinkt in het heden je geeft haar een boeketje van groen ik wist niet van de tere theegoed een stoel die precies in de hoek past van een versje, dat ineens pijn doet de fijngehaakte kantjes…