Alle inzendingen over keel

De wereld ontwaakt Zilver uit een loden keel Een heggenmus zingt…

sluisdeuren drinken dorstig allerlei boten met wijd open keel…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

De visfilet was heerlijk maar die wond in mijn keel alsof de vis mee wilde delen wat het is...…

Hij kreeg het echt niet door zijn keel, En kannibaalde als een stekker.…

ze stokken ze stokken in je keel de grote woorden en komen in windstilte fluisteren soms aan boord…

Een zielige kameel Die vliegt het naar de keel Als iedereen hem ziet Maar meelij wil hij niet Al heeft hij veel verdriet Van die ene bult teveel…

ik verdrink in je groenblauwe ogen zelfs je stem is van smaragd je keel trilt in het avondrood Strauss heeft je dit toebedacht.…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

Halsstarrigheid werkt uiteindelijk als een strop om je nek kilt je keel sluit je ogen doodt je leven!…

Ik neem mezelf niet langer serieus Ik krijg er pijn van in mijn keel en kriebel in mijn neus. al dat ernstig schrijven wordt mij toch een graad te veel.…

Emotioneel grijpt het naar de keel, het wordt allemaal teveel. Maar als hij zijn mondje roert, zijn er maar weinigen ontroerd.…

Hoe te spreken met honderdvijftig kelen, en het gehuil van Sirenen achter rotsen verscholen? De kamerbode in jacquet, de glimlachende beveiliger; ankers van ridderlijke mildheid. Sinds dit jaar word je wakker door één enkel keelgeluid, de nog woordeloze stem van de absolute overmacht. Jouw roer is de onschuld.…

ik at druiven uit je hand voelde me een koning zag hoe jij de trossen plukte met het zonlicht als beloning ranken jeugdig groen stammen roestig van het zonnen ook tussen rotsen vinden wortels nog hun bronnen de wijn is hard en ongenaakbaar je voelt de strijd tot in je keel nadat je haar hebt leren kennen steel je graag een kus teveel…

Ik geef het toe Ik geef het ruimhartig toe Ik had ‘broccoli’ in m’n keel Maar ook in mijn hart En niet alleen vanwege Jeangu Maar vanwege de organisatie En vooral het personeel Zo vriendelijk, zo doeltreffend Zo fris, frank en fruitig Zo’n heerlijk Songfestival Met 3500 feestelijke liefhebbers Ieder op z’n eigen wijze Maar zo autenthiek…

het is wat zei ik en schraapte mijn keel ja, knikte zij het is al jaren zo dat ik je verveel het is wat zei ik weer de deur viel toe, voor de laatste keer…

dubbel en dobbel in mijn keel huist een bobbel dubbel spoelen … och dubbel zien, dubbel spreken talenknobbel toch!…

Maar kon die ooit zijn keel voorbij? Ik twijfelde, maar had het mis! De reiger schrokte, hapte, beet. De vis, die moest en zou naar binnen! Maar voordat ie de keel ingleed, was reiger bijna buiten zinnen! Het eerst naar binnen moest die kop, dan vormden stekels geen gevaar.…

Als de lucht zonder weerstand uit je keel kan stromen Zonder klank er zomaar uit kan komen Zeg je meer dan duizend plaatjes in de mooiste verfilming Dat noemt men dan de verademing…

Mijn keel is schor. Ik lieg nooit. Alleen om bestwil. Ik huil nooit. Soms iets nats, ergens op een wang.…

een ding is zeker ze heeft niet de baard in de keel maar op haar kin een vrouw met klote zingt als een kanarie op TV klinkt haar lied uit volle borst…

Hangt me de keel uit, ja Aldoor hetzelfde is Niets voor een vrouw Dus gaf ik toe aan de Metamorfosetrend Deze make-over is Krek wat ik wou!…

De eerste borrel schuurt bitterzoet in de keel, verjaagt even corona.…

Vlucht van de bal gevolgd door sponsoren Counter, aanval Moment bevroren en dan gegil uit duizend kelen Hij dankt God en wie geloven wil voor het spelen…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Zal je vergeten Kan me niet schelen hoe Desnoods een mes tegen je keel Het doet er ook niet toe Of zelfs een draadje om mij heen Hoe ik dat ook doe Maar al ga ik zo door Word ik langzaamaan levensmoe…

in de greep steken messen in de keel smeert het met thee en drop heeft kou haar duidelijk de das om gedaan vlug kruipt ze haar bed weer in…

Een traan in je oog, een brok in je keel. Een knuffel van ons, een bemoedigende mail. Een laatste herinnering, een diepe zucht. Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…

op de zee een oosterzon lichtzinnig duiken gitten golven onder hun schuim door in de keel, daar valt het water stil en grondt de diepte -------------------------- uit: 'Grondzee', 2001.…

Een verdwaalde traan Laat het maar gaan Je had hem verstopt Naar binnen gepropt Dicht geknepen in je keel Maar dan wordt de emotie te veel En spat het uiteen De traan die zo verdween.…