Alle inzendingen over kennis OR wak OR vissen

De wind was tegen En het lood was zwaar Toch wilden wij vissen Gooien van hot naar haar De worp liet te wensen over De aanbeet liet verstek En alle stoere verhalen Gingen hiermede op hun bek De voorraad aas slinkt gestaag Slijm der pieren druipt omlaag Langs met brood gevulde handen Verhalen gaan over zagers met tanden De humor is…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Riet-geknak, kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei…

In helder water veel te zien visjes oh zoveel niet te geloven misschien ik probeer ze te tellen dat gaat helemaal fout want ben ik bij de honderd zijn ze allemaal stout ze zwemmen door en voor elkaar het zijn er wel een miljoen ze zwemmen notabene in een school en houden niet eens hun fatsoen…

koudbloedig meestal grotere vissen telt.…

Vanavond dansen we de mensen van de vloer Maar misschien ook niet Misschien kunnen we beter gaan liggen Want liggen is fijn ’s nachts lig ik op mijn rug En tel ik de sterren van het plafond De discotheekvloer voelt anders dan Badkamertegels, matrassen, vloerbedekkingen We bevinden ons op de bodem van de zee In een volgend leven ben ik een…

eis helderheid van je taal als water in die waterstroom drijven takken en gedachten ze blijven ergens hangen na een tijdje gaan ze door of misschien wel niet gevangen in een zijstroom vol vissen is het steeds weer iets over je heimwee de woorden van gemis die dat blijven zeggen zeg het zeg het voort en kijk naar het…

herfstbos zegels en paperassen, gesluierde naakte vrouwen iedereen ziet in de vijverwand iets anders maar allemaal blikken ze diep in de tijd terug En eindelijk kunnen de hofvissen ook eens over de schubbenhuid van de daken uitkijken naar de glinsterende torens en ijspaleizen de bomen bij de duinen, het gele strandzand 'kijk' stoten de vissen…

Maar die hebben, dat begrijpt u wel Met vissen weinig meer te maken.…

het kanaal bij de witte brug vaders favoriete stekkie daar ving hij walvissen voor Madurodam…

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…

en leuk metgezel Overal naar welke stek ik ook ging Vroeg of laat kwam hij of was er wel Een aardappel als neus en zijn visueel gebrek Met zijn grijze baard en enorme kale kop Was het keer op keer als ik beet had haalde hij op De jaren verstreken gelijdelijk aan werd ik bang Om hem ooit te zullen moeten missen Een moordmaat om mee te vissen…

Als vissen boven water verschijnen woorden, glinsteren even in de zon en duiken weer onder onbegrepen, zwemmend in vreemd taalgebied. Ik lig in mijn bootje te schommelen in mijn sluimerend bestaan -wollige wolken komen voorbij gedreven- en hengel naar een mooi glimmend vet vers zal ze moeten wezen.…

Een reiger heeft zich van zijn taak gekweten terwijl ik sliep, er kraaide dus geen haan. ’t Is dom want ik had beter kunnen weten maar vissen, ach, ik kan ze niet weerstaan. Inmiddels zijn ze alle opgevreten; ’t is donker waar het gele goud ooit glom. Maar ja ik had veel beter moeten weten, het is de derde keer al en da’s dom.…

De rode dobber ligt te water, nu al uren. Geen enkel visje dat een spat beweging brengt en hij maar turen, wijl hij ondertussen denkt: ~Hier zit ik heerlijk, zonder last van dwarse buren~. Hij neemt een pilsje, wat de vreugde nog verhoogt en mijmert stilletjes ~’t mag eindeloos zo duren, een vis onthaken met zijn spartelde kuren dat is nu…

De deur van het leven Gaat morgen voorgoed dicht Je gaat je reis beginnen Vanavond zijn we nog samen Ik streel je koude wangen De kaarsen worden aangestoken Om je lichaam heen Het afscheid is van ons samen De hele nacht blijf ik bij je Totdat het morgenlicht er is De reis gaat beginnen Jij alleen weet de weg Ik geef je mijn liefde mee…

Als een leeuwin over mijn kinderen waken, heb ik nooit gedaan. Deed wel mijn best ze sterk te maken, en op een goed moment te laten gaan. Als ze klein zijn, neem je beslissingen voor hun bestwil, als ze groot zijn doen ze dat voor jou. Zo werkt dat nu eenmaal in deze maatschappij toch? Moet er iets aan worden toegevoegd, nog?…

ijzig blaast een koude wind over een sneeuwwit oppervlak tot aan de rand waar water nog deining heeft dankt de eend in stilte het wak…

er drijft een vogel in de sloot een witte zwaan, haar vleugels beven zij werd in opgeschrikte dreven getroffen door verboden lood haar veren kleuren langzaam rood dan roept ze met haar hals geheven en landt de vogel in de sloot die innig met haar is verweven hij blijft haar in haar ademnood voortdurend porren om te leven en is de hele…

Droomtijd. We staan over een glazen kist gebogen, moeder en ik. Er ligt een man in uit het voorgeborchte van veenlanden, strop om de nek, lach om zijn mond. Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood. Straks zal hij ontwaken, zo bonst het in ons hoofd. ------------------------------…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

Waken. Voel je elke keer weer in de wind als een zachte streling langs mijn wang. Je schaduw zweeft nog steeds hier om me heen en houdt me in de gaten. Waar je nu ook bent je geest zal steeds over mij blijven waken.…

Vaders zijn hoeders, zij dutten noch soezen, maar waken aldoor over vrouw, kind en poes. Als eens het gapen zijn onwederstaanbaarheid gelden laat, komt dat veelal door de roes.…

Zijn passie voor ons in handen van liefde weent nog Zijn stervensnood het voorjaar brengt beloftes de winter preekt geboorte…

Ik wacht op het kaarsje het kaarsje dat brandt bescherm het met al ik ben Even fragiel als het lijntje waar langs wij wandelen koester ik de herinneringen Ik wacht op het kaarsje tot het niet meer flikkeren zal en langzaam overgaat in de nacht…

de kop geheven schuin omhoog zijn oren spitsend waarschuwt hij stil tot daar dan mag jij gaan verder komen moet je niet de staart strak hoog en staand zijn lippen krullend blaft hij grommend waar je bent moet je blijven waag het niet hier te komen…

De nacht overheerst het blauwe uur dikke druppels overspoelen mijn gezicht een zwarte wolk vol tranen van verdriet verdrijft haar unieke laatste stralende licht. Terwijl ons teken in het zand wordt verdreven blijft de depressie hangen boven mijn hoofd druppels vervagen de hartstocht in het zand dat de warmte van de waakvlam uitdooft.…

Kom mij niet aan met je paniekverhalen Die bobo's van de schaatsbond? Niet goed wijs Wat ligt er op die plas, is dat geen IJS?! Laat mij dat nou eens lekker zelf bepalen 'N zonnetje, m'n schaatsen, veters strak Ik zie het al van mijlenver zo'n w..…

Bedankje niet incluis en dat hoeft ook niet Rancunes en haat dragend wezen, niets in het verschiet. Bezige bij wordt te vaak gehoond, geschonden dus doe zo voort Mijn kroongetuige wordt nooit ofte nimmer beschimpt en vermoord. Maatjes voor het leven ach dat duurt vaak maar even Ervaringsdeskundigen weten beter, ware Liefde Blijft na dit domme…

de vissen, de vissen wat zal ik ze missen zo kleurrijk en schichtig ze zwemmen in scholen maar zijn niet leerplichtig ze vroegen mij op de schelpenthee ja, dan zeg je echt geen nee ook proef je de zilte zeesterrensoep en eet je mee van zeepaardjeskoek geen zeewier meer voor de visite maar octopus uit zilveren vergieten de vissen, de vissen…