Alle inzendingen over kerkhof OR graf OR kruis

onder de grijze lucht van de stad voorbij de zwarte gebouwde gebergten het kerkhof gras overwoekert een eenzaam kruis als een goddelijke ingreep daalde hier een regen van gloeiend lood neer het schone schemert in het verval…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

het kerkhof of, zoals u wilt, de begraafplaats, ligt er berustend bij de dag is sereen want iedereen die hier komt ervaart eindigheid de laatste tuin van mijn ouders hun graf is rijkelijk beplant geen steen ze zullen ervoor moeten bloeien…

Een frisse voorjaarsdag een boeket roze rozen op een marmeren graf. Afscheid van de broer die je had het kind dat je niet kon zijn het dorp van toen. Kerkhof en gracht Toren en schip Kind en onschuld Respectloos gescheiden in onachtzaamheid. Mettertijd komt verandering van kern.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

kom daar vandaag nog maar eens om lees ik juist over een beroving met geweld op een oude man van 85 jaar die op het kerkhof het graf van zijn vrouw bezoekt of het stelen van een rolstoel aangepast busje van afhankelijke mensen dan begrijpt u wel wat ik bedoel…

De weg naar ‘t kerkhof is zo lang en wij zijn bang. Reik ons de hand nog eenmaal en help ons op uw laatste tocht. De open groeve wacht en dicht bijeen gedrumd, geeft elk van ons u nog een kruis. Het teken dat gij ons leerde in de blijde dagen van ons kind zijn.…

ik zoek de vrede die de dag mij nam; en onweerstaanbaar brengen mij mijn schreden naar 't stille kerkhof waar ik na uw sterven berooid en eenzaam iedre avond kwam. waarom?…

Zo daar ooit een blomke groeide over ‘t graf waarin gij ligt, of het nog zo schone bloeide: zuiver als het zonnelicht, blank gelijk een lelie blank is, vonklende als een rozenhert, needrig als de needre ranke is van de winde daar m' op terdt, riekend, vol van honing, ende geren van de bie bezocht, nog en waar ‘t, voor die u kende, geen dat…

De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgezuis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde natuur, vreugde nevens bittere nood ; het schaterend nest bij 't zwijgend graf, opbloeiend leven naast de dood.…

De hemel spreidt zuutjes 'en laoken Van sneuwvlukskes over hun graf; De wiend schudt de hangende twiegen Der treurwilgers triest hen en weer, En speult met de rietslende blaojer En strooit ze um de grafkruuskes neer.…

Op 't kerkhof waar de naakte bomen rijzen Met zwarte nesten in verwarde twijgen Kwam regen op verdorde halmen zijgen, Toen woudt ge een dierbaar graf mij zwijgend wijzen.…

De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgeruis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde nature, vreugde nevens bittre nood ; het schaatrend nest bij 't zwijgend graf, opbloeiend leven naast de dood.…

Aaklig, hé, om zo te wonen Vlak bij ’t kerkhof, bij je graf?... Maar, mijn lieve, sterke, schonen! Woont ge er dan veel verder af?…

Ik ben bang voor het kerkhof en ook voor het graf, Jij moet daar nou heen, maar je verdiende geen straf. Dat weet ik zeker.…

Twee keer per jaar reden wij naar het kerkhof, op het 4e graf, 3e rij links van de ingang mocht ik bloemen zetten in een groene zinken vaas terwijl mijn vader knielde op een bankje waar hij eerst zijn zakdoek overheen had gelegd de wandeling tussen de graven duurde vaak meer dan een uur, mijn vader bracht bezoeken aan oude kennissen en besprak…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

Maar, anders wordt het als een familielid is overleden, die je brengen gaat naar het graf waar zijn laatste rustplaats hier zal wezen dan kijk je niet meer van ver-af dan is het graf plots heel dichtbij en voel je je betrokken en ook al was mijn oom al oud ik ben toch erg geschrokken…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

Met loshangende haren buigen olijfbomen voor het kerkhof waar kleine houten kruisen spelen als kinderen in het grind. Omringende wildernis verspreidt een geur van vijgen en op de hoeden van terugkerende vissers kronkelen vastgepinde libellen in wanhoop.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Geluidloos neemt de herfstnacht alle gedachten mee naar toen het begon met jouw fluisterstem, daar bij het graf van jouw vader vertelde je eindelijk wat jou was overkomen in jouw jeugd er vlogen kraaien boven bomen die onder herfstlicht op het kerkhof stonden er huppelde een verdwaald konijn op het goed onderhouden graf van de…

Morgen ga ik naar het graf van mijn lieve moeder. Schreien kan ik niet meer en reeds vervagen haar trekken. De klank van haar woorden dringt nog amper tot me door. De streling van haar hand is van mijn huid verdwenen. De gang naar ‘t kerkhof wordt steeds moeilijker. Maar ik weet dat ik blijven komen zal.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…