Netgedichten

netgedicht (nr. 14.738):

In de campo

Schemering.
Ik leun tegen de gevel van het oudste huis,
binnen worden kaarsen aangestoken
kattenogen, wachtend op de nacht.

Met loshangende haren
buigen olijfbomen voor het kerkhof
waar kleine houten kruisen
spelen als kinderen in het grind.

Omringende wildernis verspreidt
een geur van vijgen en
op de hoeden van terugkerende vissers
kronkelen vastgepinde libellen in wanhoop.