Alle inzendingen over kern

Het nieuwe kabinet wil nieuwe wegen. Bestaande wegen worden straks verbreed. Capaciteitsvergroting is de kreet. Aan het milieu laat men zich niets gelegen. Alternatieven? Daar komt men niet mee. Misschien is “niet van huis gaan” een idee.…

Wervelende film Met melancholie als kern Schoonheid raakt je ziel…

De kern van mijn hart klopt door jouw ademhaling in bindend voorspoed.…

Het blad der bloem, ruist de takken tot de kern en stuift mijn kloppend hart…

versterving vooraf nieuw leven groeit in kernen de nazorg van herfst…

Eenvoud en geborgenheid Het vertrekpunt, Ontwikkeling die eindeloos Doorging en nooit stil mocht Staan - tot de tijd mij inhaalde, En het moment aanbrak Om mijn ontwikkeling terug Te draaien, de verwarde Knoop die mijn leven geworden Was terug te wikkelen, Mezelf in te wikkelen In de wortels van de Geborgenheid - terug Naar de kern…

het onnoembare boeit mij door de onmogelijkheid er woorden voor te vinden al ons zoekend gestamel verstilt in haar kern…

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

Het was maar Een jas, zeg je, Een omhulsel En zeker niet De kern, Klaar om Te worden Verstrooid, En nergens Te worden Teruggevonden…

ik heb schoonheid zien bloeien uit het donkere niets gedachten kleurden rafels langzaam tot lied de melodie van nieuwe patronen genereerde het schone een warme kern klaarde van binnen het lichte uit zwart ik lachte weer stralend mijn crisis voorbij verstrengeld zongen kleuren hun liefde voor mij…

een licht geklater over zilverglanzend water weer buigt het riet nederig diep mussen neuriën voort hoog aan de zwakke wind breekt de zon door nevelslierten heen alles licht op in verschillende kleuren tot in de teerste kern treed het binnenin je hart verwarmt daardoor al het aardse leven op gewenste momenten in het ritme van seizoenen…

anders was ik wel geboren in wat men toekomst noemt richten moet voldoende zijn vanuit de kern van het bestaan.…

IN MEMORIAM EEN VRIEND Voor Jannes Oosting Pzn Vrienden werden we toen anderen Ons buitensloten, jij omdat je Een kind met een beperking was, En ik omdat ik er sowieso al Niet bij mocht horen, Zo had de harde kern besloten - Zo kwam jij voor mij, En ik voor jou op, En dachten we nog helemaal niet na Over onze toekomstige afwezigheid…

Mondinggericht liep het uit de pen ontdaan van zijn kern. Die brandt nu vurig in mijn hart. Niet-gevat en zonder ogen, tekent zich daar het wezenlijke af.…

je hebt as gespuugd als gal van binnenuit je barstte open, explosief ineens had je jezelf weer lief joeg hete stenen door de lucht de zwavel rookte nader je angsten waren op de vlucht de vulkaan is nooit een vader de kern is rozerood wringt lava door de spleet ik vlij me in je warmte neer jouw magna is al eeuwen heet ik glij een helling…

ijle hoofdpersonen in poëzie verwoord de kern van wie jij bent…

de leegte die je achterliet is ontkiemd en uitgedeind tot een zwart gat in de kern van mijn zijn dat me aanzuigt tot ik in mezelf in elkaar klap.…

Maar je zal zien door de eerbied voor mijn kern, groeit de boterzachte romigheid er honderdvoudig terug bij.…

De kern van hun bestaan zijn zij immers zelf.…

Hij zoekt naar zichzelf verborgen in klei hij vindt en hij vormt de uitkomst is zij hij zoekt naar de kern van naakte bestaan hij kneedt en hij drukt zo zal zij ontstaan.…

Ik werd geboren met een aard die sterk van zelf gaat naar de kern van alle zaken maar veel stond tussen mij in en mijn werk.…

Slechts zuchten naar de hunkering daar waar eenzaamheid de oorsprong vindt in het diepste hart Zoals warmtebronnen meerstemmig de rand doen overvloeien waar het einde herrijst in start Frontale botsing van gevoelens die magnetisch elkaar plezieren de fladderende emoties vrij Open alle registers breng jouw kern…

laat alle wegen langs mijn ogen waden water en land, klinker en zand ik moet kiezen, heb niets te verliezen tot ik waarachtig vind, de essentie die alle wegen verbindt, naakter dan een pasgeboren kind…

We zoeken samen uit zo het ook hoort een heerlijk biefstukje in boter gesmoord na het eten luisteren naar Gods woord zodat ook de kérn ons weer zal raken.…

als alles dood lijkt is er weer leven waar de dood voor wijkt als voedingsbodem naar nieuw leven reikt mijn vriend dat nieuw leven dient hier ben ik groei bloei in de bodem van die zin is de kern levenszin wortelt daar in een schijnbaar zinloos ding die zinnen waard zijn in tegenstelling met de pijn die schoonheid is overweldigend…

onder het aardoppervlak begint de kern te smelten, ontstaat stollingsgesteente de korst, de mantel... behoren tot de dankbaren Daarom waar het gaat.…

Het was alsof er wervelende klanken plotseling in mijn oren dansten onbeschaamd liet ik hun streling toe die als een melodie mijn kern beminde ademloos tot climax bij besef ik ook van jou Foto: Poly Politou Art…

De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen. Ons lied is kort en broos. En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet.…

Hoe kan het leven Hemel zijn, met U, o kern van alle leven!…

Er werd een hele generatie groot sinds ik en jij ons lichaam deelden - maar het bestaat en steekt zijn kop op in de nacht, als dag en ik zijn uitgeschakeld, teruggebracht tot wat de kern is van mijn wezen die steeds wordt luchtgespiegeld in de slaap, die wolk, die ring, waarrond mijn schamele woorden zweven. ------------------------------…