Alle inzendingen over kevlar net

bomen hebben een stem gekregen vraag me niet wie koos voor wie hierdoor schittert het groen nog meer komt zonlicht tot haar recht even blijf ik staan, ga dan zitten om mij te laven aan deze grenzeloze schoonheid, die het hoe en waarom overbodig maken het is…

Heel even dacht ik waar gaan mijn voeten waar gaan mijn benen heen Het was naar de overzijde wadend door water de knieën vol met kroos Daar was het groener het gras mals en jong de grond nog onbetreden Maar net voordat ik het bereiken kon riep men mij Van de andere zijde terug…

hij kijkt ziet zich over het hoofd van anderen wraakt zoekt woorden in het lezen en verbijt zijn gelofte om te zwijgen te negeren wat hem smaakt het klad dat raakt…

hij kijkt ziet zich over het hoofd van anderen wraakt zoekt woorden in het lezen en verbijt een gelofte om te zwijgen te negeren wat hem smaakt het klad dat raakt…

Het is net als toen, alsof ik gevallen ben -- tussen twee tijden.…

Ben ik impulsief genoeg....om te beseffen Dat...ik bergen kan verleggen Nee.....niet zeggen Dat....is het mooie van dichten Je kunt bijna alles belichten…

Ik voel mijn spieren verslappen zoals dieren -- die in slaap vallen.…

Donderdagavond, ik moet aan de bak Nog even snel een snelsonnetje maken Voordat mijn inspiratie op gaat raken Gedaan, ik voel me weer op mijn gemak Oh nee, twee zinnen bijna glad vergeten Dat wordt dus met gemak nog uren zweten…

Net gedicht Beentje gelicht Is af Uit…

Nee, Ik vaar niet meer Geen schilderij Eerder een collage En eigenlijk Van beenderlijm en slijk Trekt men net, Geen thee.…

Tussen geum en aronskelk staat de tuinman met zijn net. Hij schept en schept de vliezen weg, bij oevergras en waterblad. Aanslag en afval aangegroeid, takken en blaadjes aangewaaid, van hier en daar en overal. Van overal uit het heelal...…

't Gevoel is gebleven; even weg, maar terug Net even anders ten opzichte van jou Een blunder, hormonen, een uitdaging? Vreemd en onbegrijpelijk Misschien door teveel tegenslagen Kolder in mijn kop 't Kan niet teruggedraaid Maar 'k heb wel spijt Wij hadden elkaar gevonden Echter, gingen uiteen Hielden van elkaar Vrijwel meteen…

Lijzig rimplend vloeit de Nete door de diepe dennenwouden, door de weiden, langs de dreven, in dit land van peis en vreê, wouden, lanen, vee en hoeve, slanke scherpgespitste torens en de dunbewolkte hemel wentlend in heur rimpling meê.…

zal je mij nog herkennen op de dag dat ik sterf of de vlinders vanuit mijn vrouw-zijn, teder en waanzinnig aan alle zijden wit en onze liefde de verzen die wij lazen, licht zonder schaduw als zon op zwanen een middag van oceanen eentalig zacht en vrij, zo stil, zo stiltevrij in jou, zo hemels jou in jou ---------…

Met overdadig van iemand houden, tormenteer je Jezelf Doet jezelf tekort in zowel woord als daad Een kwelling die voelt als terreur Aanhoudend mijn eigen Graf delf Ongewenst. Gewild. Leef! Vóór 't voelt als verraad Een duivelin zonder vleugels als feeks zonder gewaad De helft Van al het goede is Verworden tot kwaad…

goed-beter-best En jij dacht de je het zelf Ook beter zou doen dan de rest - Maar van' t allereerste begin Bleek het al flink mis - want Alles waar zij recht op hadden Krijg jij niet, daarin heb Je je deerlijk vergist Je loopt overal achter de feiten Aan, je hele leven lang horend Bij de lost generation, Verloren generatie van net-niet…

een goal is pas echt een goal wanneer een strak hard schot het net doet bollen compleet met de zwepende tik van de lederen bal tegen de touwen fraaier kan ik het niet beschrijven want het zijn toch slechts de mooiste goals die beklijven…

Open en onvoltooid Wie nog tranen over heeft zal zich daar tegen moet weren, of opgaan in een bodemloze wereldzee, waarop zwarte zwanen leren zich spiegelen met de sterren mee. Als beleven kijken is, te wijken voor alles in het nietig menselijk stof, geen pakkende gelijkenis en worden ideeën snel geschiedenis, verleer mezelf niet te…

als de rest van het eiland giftig en uiterst brandbaar te zijn Er is ook een grot, pal onder de heuvel met plexiglas ramen en een teflon portaal met trappen van kevlar en gangen van nylon en precies in het midden een donkere zaal het heeft gangen en nissen van plastische stoffen en in iedere erker een kristallijn vat waarin vogels en vissen…

Dieren en mensen ademen lucht in en uit – En dan stormt het soms.…

eerst nog trok zij zich stiekem terug om zekerheid stilletje voor zichzelf het plastic van het pakket openend dat de toekomst voorspellen moet zou ze het zijn en zou het er wezen het wachten duurt monsterlijk lang minuten zijn eerder dagen dan uren haar adem ingehouden stokt de tijd als hoop en verwachting wakkeren in wat de boodschap haar…

ben toch gezwicht: heb net gedicht 't is licht ontwricht maar 't ligt op zicht als netgedicht nu hoop ik maar dat mij hierin wat dicht-inzicht wordt toegedicht…

Een videootje laat zich prima lenen Voor een avondje genieten van een film Een romkom*, harde actie of een stilm- akend drama om eens lekker bij te wenen Maar de dvd verovert nu de schappen En zal de banden met de leners doen verslappen…

waar ik jarenlang lichtvoetig door het leven danste schots ik nu scheef op grote platen die gelaten weten wat nog aarde heet oncontroleerbaar krijg ik tegengas dat bij iedere stap de voortgang tart van natuurkundige wetten in mijn perspectief van gescheurde netten de woeker zit weer in mijn lijf en vreet verbanden zonder tanden…

Met het zonnetje op mijn bol ga ik de natuur in Mensen zien mij niet aan voor vol maar dit is pas het begin Er staat een frisse wind maar dat mag de pret niet drukken Ik voel me weer kind en overbrug zo hele stukken Gisteren heb ik ze gekocht schoenen met wieltjes eronder Iets waar ik al een tijdje naar zocht en me nog steeds over verwonder…

Net als reclame is het ineens een mooie dame Maar vooral gaat het om de herhaling de herhaling van het leed…

zachtjes laat de regen weten dat hij in ‘t donker op hem wacht hoort hij in de verte kreten voelt de dreiging van de nacht durft hij weer eens niet naar buiten terwijl zijn blaas op springen staat probeert heel zacht zijn neus te snuiten terwijl zijn hart hem moed in praat net zes, alleen in een tentje drie meter van zijn ouders tent gedraagt…

net alsof de wind haar woorden naar mij fluistert ik hoor dat zo graag net alsof de boom haar handen wil verbeelden ik zie dat zo graag net alsof het riet mijn lichaam wil omarmen ik voel dat zo graag net alsof het gras haar geuren voor mij vasthoudt ik ruik dat zo graag net alsof de zon haar warmte naar mij uitstraalt ik wil dat…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Net als water heb ik je nodig Je lest mijn dorsten Je blust mijn vuren Je lijkt soms wel mijn instructeur Je helpt met remmen En af en toe met sturen Bent als de zon voor mij onmisbaar Je laat me stralen Van binnen gloeien Je bent de lucht die ik adem Helpt me overleven Te bewegen zonder boeien Je bent de ogen waardoor ik kijk De wereld…