Alle inzendingen over kind OR verleden

het gezicht eindelijk ben ik er ook voor gezwicht Heb ik ook de stap gezet niemand die het me heeft belet Om voor nieuw leven te kiezen en zo te voorkomen dat mijn hart zou bevriezen De dooi is weer ingetreden en ik heb eindelijk afgerekend met mijn verleden…

er zwaait een tuinhek open door de wind een vergeten grendeltje voor een verdwenen kind dan mompelt een oudje o lieve heer en slaat weemoedig haar ogen neer er klinkt geen lach geen schoentjes op het grint het is slechts het tuinhek dat zwaait door de wind…

Lieve, Voor als je mij wat later ziet Stuur mij brieven vol vertier Vertel mij van de reizen die je maakte Breng wat kleuren voor me mee Laat me toch jouw wereld zien Deel met mij dat wat je zag Vul mijn hoofd met zachte klanken Beschrijf de kunsten die ze toonden Zet je kwasten op mijn doek Zet je tonen kleur na kleur Stijg zo maar naar…

Daarna nam een kinderlijke vrede, ons wanneer we rustig sliepen in haar vele dromen mee. Nu slaapt alleen nog maar mijn tweelingbroedergeest in de kamer van de kinderen die wij ooit zijn geweest.…

Iedere jeugd is anders Elk mens is verschillend de één is moedig de ander heel welwillend generaties en culturen verschillen van elkaar de één z'n jeugd is leuk die van de ander juist heel naar. Vanuit het dieptepunt omhoog en daarna weer omlaag iedere jeugd is anders maar die van mij is gewoon vaag Ik lach en ik huil en voel me soms…

Ik kijk naar buiten en ik bedenk dat vroeger bloemen zich aftekenden op de ruiten wanneer het 's nachts vroor er groeiden hele bossen zo voor mijn ogen een onzichtbare hand leek het mooiste schilderij te maken alleen voor mij nu gebeurt er niets meer in de nacht maar zo af en toe kijk ik 's winters naar buiten alsof ik iets van het kind…

de herkenning wanneer je kinderen kinderen krijgen en ouder worden de déjà-vu van vertrouwde gebaren in onwennige handen vertederend nieuw het koesteren doet herinnering dagen vergeten verleden ontwaakt in toekomst…

een kind met grijze haren zweet oude angsten poriën vol van vroeger lopen over het verleden plakt weer als nieuw…

Soms krijgt verleden een staartje .... Sinds we in elkaar 'wonen' zijn we nooit verder dan een hartslag verwijderd van de ander dat is houden van elkáár…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier.... en toen…

Het liefste van voorbij is zo verweven door mijn leven als een bundel gouddraden verkregen uit het vlas het voelt nog steeds zacht strelend als zoete bloemengeuren in een zomerlied die mijn dagen doen kleuren dat helend opklinkt uit verleden hoe intens onze liefde was…

Reeds lang diep in de schedels gevallen ogen, gebroken ruggen, vergane oren, zullen niet meer zien, niets meer voelen, nooit meer horen. Laat staan spreken.…

Maar nu zijn wij iets ouder en wijzer geworden, zal niemand ons dat eindeloze gevoel nog kunnen geven, Niemand zal ooit dat dromende kind blijven, Zij ziet haar verleden achter haar liggen, Terwijl ze de realiteit en toekomst in haar handen wrijft.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

die kinderlijke onschuldigheid…

In de gang van jouw huis, net buiten je deur, waande ik mij weer even thuis in het verleden, door de geur van het pas gelegde tapijt. Plots sprong ik naar het verleden, waar ik in een hoek van een vertrek, als een kind zo tevreden, voor mezelf een eigen plek bouwde, vol geborgenheid.…

Een gebroken relatie met een kind wat de vader ondervindt Ten eerste hij mist zijn kind Hij mist veel mooie momenten Hij zal heel veel terug moeten denken Aan het verleden en de toekomst die hij zijn kind zal moeten geven Een puzzel niet compleet Een belangrijk stuk wat ontbreekt Omdat hij zijn kind niet altijd bij zich heeft Een omgangsregeling…

Kind... ik wil oorlog uit je hand trekken,kom Kind.... kijk niet om het verleden vol vete,strijd Weet.... dat ik daaraan dagelijks lijd steken in m'n hoofd Weet... ze hebben -bij herhaling- de vrede beloofd Maar... voelden noch schuld over bom noch granaat over wonden noch dood Kind...…

op het natte asfalt een foto in zakformaat de vrouw houdt het kind vast achter haar de man met een jongen aan zijn hand gestolde ernst in een zwart-wit ogenblik handreiking aan een verwaterd verleden…

soms willen we … het verleden doen vergeten wat was en nog is aanpassen zelfs het middel van herprogrammering wordt niet gemeden in de vorm van gedwongen bekering en als dat mislukt wordt het in stilte begraven onschuldige culturen en volkeren van wie velen slechts nog kinderen waren van het verleden moet je leren helaas de lessen…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

Openbaar kunstbezit: de brandweermannen trainen in de Seine, in het galante park spelen veertig mussen met zondagskinderen, en olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en…

Gisteren overviel mij het verleden voelde ik weer hoe het toen was de pijn van eenzaam zijn, het kind in mij liet haar tranen komen. Vandaag kan ik lachen genieten van al het moois om me heen toch zijn gisteren en vandaag allebei een deel van mijn bestaan.…

Twee lachende kinderen uit een verleden mijn kinderen. Kinderen die ik niet meer herken. Weigeren om te leven in het heden. Mij alleen maar confronteren waarom ik zo'n slechte moeder ben. Altijd alleen mijn best gedaan om jullie alles te geven. Ik heb daarbij fouten gemaakt.…

Zeg was mijn eerste kind niet verleden maand, dat ik hem wiegde de fles gaf dat ik hem boeren liet en met hem in de wagen wandelde Was dat niet verleden week, dat mijn kinderen aan mijn rokken hingen?…

Het bracht strijd tranen en pijn was soms moeilijk te begrijpen als ik met gevoel niet om kon gaan verleden me in zijn greep hield geen uitweg vond niet kon vergeten wat me als kind was overkomen toch kende ik ook emotie al kon ik het moeilijk tonen tot ik werd opgetild gedragen over de grens van geslotenheid ruimte ging…

het is nog nacht onder het slot van onaantastbaarheid en het kind ongehoord, nimmer gehoord en uit het verleden bidt alsof aan het eind van dit gewankel stilte wacht, sterren als woonst voor de dood waarin alles luistert, niets luistert de angst voor hem, de angst om haar voor hem, om haar om het kind dat telkens weer…

Als ik weer even terug kijk in de tijd de liefde voel die ik toen kreeg als kind. Mooie beelden aan me voorbij zie komen dan is het net of ik een echo hoor klinken met bekende stemmen uit een ver verleden ze komen mee op de vleugels van een vogel die wordt gedragen op golven van de wind ik vang ze op voel me weer even: een kind.…

verleden als een vlecht door heden es klebt uns an zegt zij kind van toen daar op de vage grens van kwaad en goed en staart beschroomd wenden wij ons af blikken naar Peenemünde voor haar nog uit den boze…