Alle inzendingen over kind OR vroeger

Vroeger was ik knoppenkind Nauwelijks van mijn kleur bewust Maar nu ik groter ben gegroeid Ben ik gerust...…

lees wat filosofie van vroeger dagen en je vraagt je af hoe ze zo konden denken maar dat is ook zelf een filosofische vraag je denkt aan het denken terwijl de avond valt en veel later aarzelt het ochtendlicht maar zie daar is de regenboog en in een donkere regen de zon…

Vroeger, het lijkt zo lang geleden. Toch kom ik meer en meer vroeger tegen. In het verloren huis de kartelrandkiekjes van oude vrienden, onafscheidelijk, maar buiten het lot gerekend, neemt de tijd een achterwaarts loopje en van lieverlee hoop je dat het ooit terugkeren zal...…

Vroeg ik je naam, Waar je woonde, Je nummer Met dubbeltjes Belde ik Om je te horen En te vragen, Of ik je Mocht weerzien.…

het waait.., zaden dansen rond mijn voorwiel ik kijk ernaar terwijl ik fiets, op weg naar school ik adem de frisheid in, die zonder dat ik het weet mijn gedachten koestert, voor wat leven voor mij in petto heeft daar moet ik zijn, ik zie hem al, dat oude gebouw en dat eeuwige geschreeuw in de verte ben nu nog hier, ik fiets, en verwonder…

groter steeds dichter bij het dal wordt het voor de bal ook steeds heter en heter en de bal alsmaar zwaarder door haar razende vaart wordt het dal geplet geveld door de hitte is de bal als een pakje boter dat wordt verwarmd en smelt haar einde is nader misschien is het ook zo wel met de mensheid gesteld de vraag rest dan ook was het vroeger…

Als vroeger is verdwaald bijten de herinneringen als zuur gemis laat sporen zien waar herkenning zich verschuilt tussen de flarden van de tijd zelfs het geliefde tuintje verdwijnt in de kille asem het verlies de gele trossen van de treurwilg hangen zwaar en de laatste bloesems tooien zich tegen beter weten in terwijl de herinnering…

De lange arm van vroeger krabt mijn nu daar waar het jeukt…

stel je voor een wereld zonder corona, zoals vroeger waar zouden we dan over praten?…

verlangen naar toen ik wil het nu loslaten mijn heimwee is moe…

De zee Water, adem Het zachte strand De kleuren die lachen We vinden de sporen Van die verloren tijd hoepelende meisjes Een zandkasteel van oude lucht Het geluk van limonade slome dagen in Juli we komen er nu langs koppeltje duikend in ons hoofd We zien de zee die altijd blijft altijd blijft zingen…

Vroeger mijn kind Klein was je toen Voel je ergens nog mijn hart Jouw huil klonk als hemelvuur En mijn hersenen schroeiden Nu een leven lang blussen Want jij was mijn kind Jouw lach bracht lach Deed droefgeestig leven vergeten Nooit iets verweten Je was en bent onvergetelijk Jij gaf.…

Ik zie dat mooi en lief gezichtje dat vroeger zo gelukkig was nu zo van pijn vervuld is lijkend op gebroken glas. Ogen kijken zonder glans zo wezenloos de wereld in niets lijkt meer op dat kind van toen het leven heeft voor haar geen zin.…

ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was toen ik als kind nog over beekjes sprong ik had een lied voor ‘t al - bij elke pas en hoe ik waadde in een waterplas hoe er zinnen in mij rijpten die ik zong ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was tonen verstomden in een giftig gas toen daar de herfst zich in mijn botten wrong Ik had een lied voor…

toen zij in de velden van vroeger liep ver van de smeulende wind en bijtende bergen zag het kind van weleer bloed in het oog van de zon zij begroef ontbladerde dromen onder de steen van het slapende oog nu huivert ze naast zwijgende goden ze hoort het slikken van de tijd het licht is niet van porselein in de velden van vroeger…

Kinderen veranderen de wereld een nieuwe generatie dient zich aan 't kind van nu is niet als vroeger zal sneller op z'n eigen benen staan. Hadden wij als kinderen zoveel vragen nu weten kinderen zoveel meer halen nieuws van internet of televisie vragen ouders niet meer elke keer.…

Je denkt terug aan toen, aan vader, moeder of kind zijn, 'n foto van vroeger! Soms verlang ik terug naar die tijd, aan veiligheid en onbezonnen zijn, de wereld is anders...toch? Met weinig tevreden, spelletjes op straat, de aardappelboer, 'n kar met paard!…

Weet je het niet meer Vroeger op het vervuilde strand Laatste keer Met je hoofd in het zand De zee vervuilt Een stank van vis Een kind dat huilt Omdat ze verdwaald is De zon komt op Je ziet me niet staan Je pakt de auto En rijdt me aan…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Vroeger Was je vroeg oud, ’t leven hard, meedogenloos vaak, als je niet voor een bepaalde leeftijd was getrouwd werd je als een oude vrijster beschouwd Nu Nu zijn kinderen zo vroeg volwassen dat we op moeten passen niet teveel op hun schouders te leggen.…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

nou dat kind hindert: dringt zich veelvuldig dwangmatig aan me op dagelijks ja, ja, dat kind van vroeger, ja, ja, dat kind ben ik verwekt zomer 1951, geboren winter 1952 ik werd volwassen en kreeg zelf een kind, een dochter oerverlangen bevredigd, nieuw kind, nieuw leven, nieuwe kans ik wilde niks meer met mijzelf als kind te maken hebben…

Per dag zijn we een uur op internet Een uur dat klikkend kind en senior Verbonden zijn met web en monitor Dan wordt de datastroom pas uitgezet Wat deden we dan vroeger in die tijd? 'ns zien of daar een site aan is gewijd…

terwijl ik na jaren weer achter een wandelwagen loop en zie hoe zij de tijd onthaast voel ik dat ze gaandeweg ook mijn tred vertraagt en hoe deze dag zo tijdloos verglijdt, verloopt het dromend kind een beeld en geur van vroeger raakt…

het kind in mij foetust warm weigert verbonden sereniteit op te geven bang in een verkeerde wereld een vroeger leven te moeten opnemen waar verwrongen emoties haar naakt bang naar eigen spiegelbeeld dwingen te kijken…

Wanneer je vroeger viel mijn kind, droogde ik je tranen, waste je geschaafde knietjes af en plakte een pleister op de wonde. Wanneer je op school gepest werd mijn kind, luisterde ik en gaf advies, hoe je het beste om kon gaan met mensen die je na bleven staan.…

Steeds vroeger is de jeugd geobsedeerd Door de leukste vrijetijdsbesteding Gespeend van schroom en vrees en onderkleding Wordt er al heel jong gecopuleerd De straf voor ´t seksueel actieve kind: Jij gaat mee terug naar Spanje met de Sint!…

Opnieuw komt een schandaal zo lang nadien Tevoorschijn uit de dikke kloostermuren Hoe velen hebben vroeger niet staan gluren En zeggen nu: ‘Ik heb nooit wat gezien’ Eerst kwam Gods woord de kinderen verdoven En daarna moesten ze er aan geloven…

tot stompjes uitgekleed werden ogen gebroken in het godvergeten licht baarmoederloze barakken vol doden van vroeger tot nu waar ontbloot, duizenden en duizenden werden beroofd in een verschuivende, reeds verlaten, bestemming waar zijn de kinderen?…