Alle inzendingen over kinderen OR tijd OR sneeuw

het kind verdween in het ochtendlicht als sneeuw voor de zon het kind is weg gebroken schreeuw op een witte dag wie verdraagt de stilte, de ijzige kou? de vogels als leestekens in de lucht…

in dikke jassen en met blozende wangen spelen kinderen schijnbaar onuitputtelijk buiten in de verse sneeuw…

De sneeuw was nooit zo wit als toen wij kinderen samen en hoe samen, de verse sporen liepen, de tijd vooruit, naar 't groene poortje aan 't einde van de straat. Vergeefs zoek ik de weg terug, voor altijd afgesloten.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De sneeuw die viel, is vast voor mij gevallen En omgekeerd viel ik daar ook weer voor. Dus dringt het doelbewust niet tot mij door Hoe straks de tijd mijn vreugde zal vergallen. Ik vind de witte wereld eeuwig mooi En denk niet aan de smeerboel van de dooi.…

een droom neemt haar mee naar het jonge kind dat ze weer is ze ziet het bloed in de sneeuw hoe soldaten haar kalfje doden voelt hoe moeder haar omhelst de oude vrouw huilt als het ontroostbare kind dat ze eens was…

Spelende kinderen in de sneeuw Alles lijkt rustig en fijn Dan opeens een schot, een schreeuw En je weet weer hoe wreed de wereld kan zijn…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

Er zat een zwaluw in mijn tuin, met glanzend wit zwarte veren. Hij keek droevig voor zich uit, De omgeving kon hem op zijn tak niet deren. Plotseling schoten de oogjes alle kanten op, een bekje dat ging protesteren. Het was de wereld op zijn kop, hij was echt boos en begon zijn tak te molesteren. Die brak, waaronder likkebaardend een kat…

Een ijskoude sneeuw Verwarmt bevroren harten gloeiend in het rood. Doorwinterde sneeuw verkilt gebroken harten eeuwig in de tijd.…

Ik neem het kind dat ik niet heb ermee naartoe. Hier is de tijd die per ongeluk overbleef. Hier is de onbedoelde ruimte. Mijn broer leerde me er bochtjes achteruit. --------------------------------------------------------- Uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

Uit de tijd gestapt. Het vriest. Kinderen - theemutsjes op lompe beentjes - rapen takken en sneeuw van de grond net zoals zij eeuwen geleden deden tussen de stenen het gemetselde lapwerk in het zwijgen van het hof waar als je goed luistert ijle stemmen misschien de flarden van iets mateloos naar het heden zingen. Dat is nu, vandaag.…

Het is een lust bij Ajax te verpozen, In de Arena zit je echt op je gemak. Daar is een semipermeabel dak, Waar destijds heel bewust voor is gekozen. Wie kletsnat thuiskomt, met een witte hoed: “De bovenramen deden het weer goed.”…

Zoveel wit op dit papier, geen sneeuw gevallen, niet te tellen wat ik droomde ver van hier. Maar een Kind verhaalt de aarde: vol van waarde is elk leven hier.…

Een deken van sneeuw Glinsterend als kristallen Gevangen Door zonnestralen Je blik oneindig ver De natuur Gevangen door sneeuw en ijs Genietend Van wat je ziet Een plaatje Een waar paradijs Spelende kinderen Wat een feest Ze kennen geen kou Lopende neusjes Maar niets zal hen hinderen Te genieten Van dit geweldige Winterfeest…

‘de tijd is een kind dat met damstenen schuift en het spel bepaalt’ was dat maar zo heracliet je maakt me blij en bang…

Ik heb je weer ontmoet en in je moede ogen de beelden gezien van een lang vervlogen tijd: de duisternis vol gevaren en bij het haardvuur gefluisterde verhalen, de lange harde dagen van arbeid voor 't schamele brood, de zorgen om de kinderen later.…

Mama was werken wij zaten thuis konden er niet uit sneeuw, geen schoenen overal stilte angst voor de politie en verdrongen waanzin die verlangens wurgt zonder ze te doden onmogelijke liefde alleen de dagelijkse aardappelen hopend op iets van de herhaalde beloften voor ons, de kinderen, en nu wij geen kinderen meer zijn voor…

Zo zacht valt nu de sneeuw die plots een glimlach tovert om al te grote ernst en piekerpijn; de ogen van een kind vertellen blij hoe ieder uur gezegend ook kan zijn.…

] ----------------------------------------- uit: 'Vinger van de tijd', 2007.…

sneeuw viel en bleef liggen als een tijdsbeeld van witte stilte en juist die stilte sprak boekdelen...…

Maar of ik nu kom ga of blijf altijd bewijst de klok aan de muur het ongelijk van de tijd zeker als zij bij de tijd is en zegt is dat nu minuutjes die tiktak papa? Nu moet ik nog sprookjes vertellen zoals van de tiktak die zomaar een grappig geluid is.…

rijk hier door alles wat we krijgen en kregen hoelang gaat dit nog duren hoelang duurt nog de strijd worden deze kinderen ooit nog volwassen of hebben ze het niet meer,,,,,,tijd.…

verwijt gedachten die toen vergleden dat zij de wens van vader niet zagen in groei te weten van jonge jaren waar met het klimmen de knikkers telden als toegangsgelden voor boomhuthelden in zwarte handen bekroond met blaren het fikkie stoken alras vergeten zal vuur de barsten in ‘t hout betasten van boom en vader die beiden weten dat tijd…

Het onbevangen kind Voor wie alles pas begint Die leeft in het moment En de gevaren nog niet kent Het kind dat nog niets weet Niets van het wereldleed Daar wil ik soms naar terug Even heen en weer heel vlug Het kind dat overal slaapt Zich overal aan vergaapt Het kind nog zonder mening En zonder dure lening Het kind dat nog niets weet…

een hoekje in de luwte met wat hagel en fijne sneeuw een kleuter met emmertje en schepje speelt daar wintertje alleen handjes in het nooit geziene wit voelen kou die in zijn vingers prikt lacht om de knallen en kleuren van afgelopen nacht nu is alles witter dan gedacht geen familie nog te zien zij zongen en proostten net…

Rode kinderhoofdjes dragen stralende ogen in blozende wangen. Sliertjes haar wapperend onder een natte wollen muts Koude handen met rode vingertjes besturen houten sleeën Opgewonden geschater golft haar echo’s langs besneeuwde bomen. Een weelde daar nog van te kunnen genieten.…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt.…