Alle inzendingen over kinderspel

genadig slaap je even uit want een stem spreekt tot de verbeelding ervaar maar een droom is moeilijker achter een scherm…

Bommen spreken boekdelen van haat, geweld en pijn schichtig kijkende kinderen jong gewend aan angst en dood weinig verwend met liefde en lach proberen toch hun spel te spelen Maar hoeveel geweld kunnen ze aan voor het imiteren van volwassenen het onschuldig kinderspel overheerst voor jong gezien oud gedaan wordt en de haat zich weer voortplant…

over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet…

Over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet en plotseling kan…

De meeste haiku's worden in stilte geboren de rest is kinderspel.…

volgens de regels onvindbaar zit ze bovenin een flat het meisje van negen het spel mag pas verder als ze is gevonden of buut vrij heeft geroepen ze zwerft door de buurt onzichtbaar het spel in haar macht wanneer ze tevoorschijn komt zijn de andere kinderen al vele rondes verder ze zijn haar vergeten of lapten de regels aan hun…

Blauw wolkloos welft zich de hemel Boven de wijdgestrekte zee. Van zongloed wemelt de tintlende dampkring; Parelkleurig rust het zeevlak, Ongerimpeld, zilverglanzend; Aarde en hemel vloeien ongescheiden ineen. Meeuwtjes, duiven der zee, zittend op 't spiegelende vlak, Dromen van eeuwige vrede, Spartlend gaapt een visje even boven. Ginder drijven…

soms buitelend als een kinderspel, soms vlak als stoicijnen.…

doodstil water dan plotseling vanuit het niets rimpelingen kringen gevolgd door een steen die uit de diepte lijkt gelanceerd in een fraaie boog komt hij terug in de hand langs de rand van 't diepe water…

Voor Simone Begin zomer en de zee een opengebroken kweepeer de lucht als een kind z'n ballon hoog boven het water Onder de parasols als gestreept snoepgoed mieren van mensen en de gulle lach van de baai heeft gouden tanden Kind met het gele emmertje en de vergeten vlecht je mond is zowaar een klokje de kleine huig de kleine klepel…

Een paar hoeken om en je staat in de stilte op een bodem, tussen oude muren, lagen metselwerk in zomaar een winter. Uit de tijd gestapt. Het vriest. Kinderen - theemutsjes op lompe beentjes - rapen takken en sneeuw van de grond net zoals zij eeuwen geleden deden tussen de stenen het gemetselde lapwerk in het zwijgen van het hof waar als je…

In de kleinste kurketrekkert een rankje omhoog, bloesemt een groen hoedje ernaast, piepklein de druif, wordt dat een toetje of zelfs wijn, trosjes overal rondom, merk wit, onbekend, blad wijduit, een groots vlechtwerk naar de zon, bol bladerdak dat zo zoetjes, vol kietelende tentakeltjes, moet je zien, wat een wingerd, weelderig, verlekkerd…

In de wenkende tuin van 't kasteel Drakesteyn wandelt peuter Alexander aan de ouderlijke hand eigenzinnig maakt hij zich los speurt zelfstandig bij verleidelijke bloemen tussen bomen en struiken wijdt hier zijn koninkrijk van verbeeldend ontdekken maar daarbuiten roept de wereld het prinsje wordt meegenomen naar de woelige verte speelt…

Het verbaasde eenieder, dat Bas ven z'n vrouwziekte geenszins genas en de vader van velen ervoer, dat het spelen van tikkertje kinderspel was.…

wie speelt nog tikkertje of diefje met verlos alleen in kinderspel gevangen zijn wij volwassenen de klos de knikkers tellen echt er is geen spel meer in het ellebooggevecht de verliezer moet betalen kan niets meer uit het potje halen want het is geen samenfeest die kameraadschap is geweest het huis de auto telt het burenoordeel…

Wie nog nat achter de oren is is vooral nog nat in d'r broek!…

Klein lief kindje Wat lig je daar nu Roerloos en zo wit Je lichaampje zo dun Handjes samengevouwen Klein lief kindje Je hebt het leven ingezogen Toen je geboren werd De wereld genoot van je Nu lig je daar zo stil Klein lief kindje In je kinderspel Rukte een auto je mee Daarna intense stilte...…

En eeuwigheid is kinderspel. ------------------------------------ uit: 'Bandeloze gedichten', 1996…

Het is stil hier in de verboden storm de doden wandelen over geplaveide paden alles wat gezegd is wordt herhaald de televisie is een spiegel voor demonen en in computerland staat de tijd weer stil geestverwanten verstoppen zich in kinderspelen alles wat gespeeld is werd uit het brein gemaakt de computer is de dwaas voor eenzame spiegels…

het was anders om ons heen er was geen zomer meer warmte en lui uitgestrekt genieten was voorbij in koude ondertoon voelde je de herfsttij er danste onrust in de ogen we haalden de zolder helemaal ondersteboven ontdekten zo de doos met kinderspelen onder het stof van jaren geleden het springkoord en de hoelahoep we tolden…

wel zeven keer gaan zij de achtbaan rond de dag genieten zij met open mond er rust een streng verbod op heilig moeten hier danst de kinderziel op blote voeten en sluit zij met het zonlicht een verbond de lijfspreuk luidt er: lachen is gezond de boeman treft het park niet op z’n route de tijd draait ronden in het reuzenrad hij volgt het kinderspel…

van het bed het kleffe hout, de boord van de kleerkast ze wist de duimafdruk van de spiegel slaat geen muffe spleet, geen hoek over zij sluipt nederig op teenkussens maar het parket kraakt ze luistert naar de knagende worm genesteld in een gang in de schoorsteenmantel ze hinkt binnen de voegen van de tegels een oud, bijna vergeten kinderspel…

Groter groter, macht meer macht stadsgewest of stadsprovincie eeuwig groter, altijd meer landkapertje is heden ten dage geen kinderspel meer Eindeloze machtsstrijd confiscatie, landjepik is dat waar het om begon steeds meer asfalt en beton?…

waaien, zweeft zonder gewicht als engel, met de wind in je gezicht, genietend van het hemelse gevoel In Laagland steekt maar één Konijnenberg met kop en schouders boven ’t maaiveld uit, alwaar je hoogstens op een drempel stuit, want zelfs het Vaalserbergje is een dwerg The eagle’s landed, Eddie schikt zijn bril en Gerrit-Jan denkt: dat was kinderspel…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, natuurlijk door de vloed herwonnen wordt en allengs tot de helft wordt ingekort ervaar ik weer wat ik ervaren heb: een kleine jongen ben ik met een schep, hernekkig vechtend voor een wankel fort totdat het weldra toch is ingestort - de zee geeft op het laatst de volle mep; een klap, die onafwendbaar…

" - Zie, daar hoort me Meester Heuverswijn weerom daar iets gelaten zijn, van zulke aard, dat 't wonderwel geleek 't onvoegzaam kinderspel: - "Kom hier, gij, Jan! Wat hore ik! Gaat en maak dat ge in 't hoekske staat!…

De reuze Drentse keien liggen verspreid in nette tuinen of woeste heidevelden, moeten telkens het kinderspel ontgelden, kennen vrolijk geklauter bij felle strijd. Kloeke rovers hebben zich juist bevrijd van sterke wachters, gaan als trotse helden naar hun woonhol, waar ze reeds rijke buit telden. Worden oergraven door de jeugd ontwijd?…

Je wordt steeds jonger op almaar oudere foto’s De jongste masseren je langzaam Wrijven rimpels plastisch strak terwijl je cv verschrompelt in de tijd Heden versmelt met jeugdig verleden Ouderen gaan steeds verder terug naar wassende onschuld van krimpend bewustzijn De oudste omlijsten met sepia patina de frivole bloedernst van kinderspel…

De avond ruikt niet meer naar kinderspelen en muziek, enkel naar melancholiek en de angst voor morgen. Vroeger lieten wij nog onder ’t deken onze knuffeldieren spreken, konden wij nog van het laken hun kasteel, hun huisje maken of hun wijde, witte wereldzee.…

De technologie heeft zelfs het oorlogsvoeren tot een walgelijk kinderspel gemaakt, waar vele onschuldigen aan ten gronde gaan. De lui achteroverhangende machthebbers drinken na een virtueel waargenomen overwinning met stevige whisky op de goede afloop.…