Alle inzendingen over knappend vuur

Het Godsgeloof is weer in kaart gebracht Een kwart zegt helemaal niet te geloven Een ruime helft ziet vaag iets, ergens boven De rest vertrouwt nog op een God met macht En hoe is nu de visie op de Hel? Heel breed gedragen: die gelooft men wel…

Het vuur stroomt al je hoeft niet te kijken het vuur stroomt al het vuur brandt al je hoeft niet te huilen het vuur brandt al het vuur voelt al jij hoeft niet meer het vuur voelt al het vuur stroomt al kijk maar naar mij het vuur stroomt al kijk maar niet meer weg…

met kleuren tussen sepia en rood kijk ik naar iets wat dicht bij eenzaamheid ligt een auto rijdt de dag in als een nacht beroete bomen heffen de armen ten hemel onscherpe snapshots van een desolate leegte na die verpletterende allesverzengende hitte…

ik waste mijn rode hart wit ik vulde de ruimte met verlangen dat op het ritme van mijn adem diep binnenin me brandde…

Het vuur knettert laait het rook dwarrelt door de lucht Een indringende geur het vuur dempt je humeur gedachten staan stil opgaan in de sferen het vuur stemt je tot mediteren Laat je voelen dat eindigheid er is het vuur dat blijft branden voor altijd geeft warmte daar waar je in kou lijdt een geborgen gevoel bij eenzaamheid…

Hij heeft een heel kort lontje en zijn tenen zijn te lang. Je hebt hem zomaar op de kast, daar zit hij hoog en droog, maar houdt zich aan een strohalm vast. Zij steekt haar neus steeds in de wind, al loopt dat dikwijls in de soep. Dan zit ze met de handen in het haar, waarbij ze zelf haar boontjes dopt. En schrobt dan maar haar eigen stoep…

Met drie, vier tanden, roestig-groen, begint De geelkoperen kam haar werk, en slaat er Op los in roos en schurftgebergte, en staat er Een luis of teek, knappende dood hij vindt. De luizen vluchten naar hun stedennesten: Ze hebben men'ge Zaterdag doorstaan, En laten zich door 't nat lawaai niet pesten.…

Het was water en vuur: mijn innerlijk uur, per seconde dat wegtikte. Het is mijn grootste strijd om dát te overwinnen door geen oorlog te beginnen. Het zal de schoonste overwinning zijn wanneer ik eindeloos een ander mens kan beminnen.…

Met drie, vier tanden, roestig-groen, begint De geelkoperen kam haar werk, en slaat er Op los in roos en schurftgebergte, en staat er Een luis of teek, knappende dood hij vindt. De luizen vluchten naar hun stedennesten: Ze hebben meen'ge Zaterdag doorstaan, En laten zich door 't nat lawaai niet pesten.…

Het vuur in de ziel, het flikkerend vuur in het hart: ze wekten mij in de nacht. Mijn vuur, gekregen voor mijn leven te vervaardigen; het leek een gegeven... waarmee ik moest zien te leven. Vuur van woede, vuur door haat... ze werden geblust met begrafenis van oud zeer. Ik leerde ze veel meer.…

Bloed wil hij, krokant knappende botten, een knellend strottehoofd. Speel het vlees, zegt hij. Een goede les. Hij wil hun nagels voelen in de woorden. Een avond moet het worden waarop de geest zo uit het krachthonk lijkt weggelopen. Een voorstelling waarin de kinderen hun ouders vermoorden. En zelf ook weer kinderen krijgen.…

Zachte zoen van lucht en water, verweven in een nevelige vacht, de zon opvangt net voor de nacht, innig samenzijn: een einder van lichtgeklater. Wanneer de vroege zon het nest verlaat, is het strand bezaaid met vruchten. Een ochtendbries wentelt zich in een zalig zuchten dat het mulle zand bestuift en landwaarts gaat, diep het gebergte…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

Geert Dales zou de rust doen wederkeren Nu wil men hem weer kwijt bij 50+ Er komt een ledenraadpleging en dus zal dit straks vast nog verder escaleren Dit beeld blijft toch hardnekkig aan ze plakken Het beeld van oude wijn en oude zakken…

vlees is vuur, ijs en vuur: vlees is vuur in deze vuren woestenij waarin wij wonen…

Ik hoef me voor mijn kasboek niet te schamen, Hier loopt het qua financiën nooit spaak. Wat dat betreft is het een goede zaak Als ik minister word in Suriname. De laatste zin wil ik daaraan ontlenen: Bij mij thuis is nooit twee miljoen verdwenen.…

Liefde is het vuur van ons leven Het geeft warmte en genegenheid In vertrouwen aan elkaar overgeven Genietend van elkaars aanwezigheid Liefde is het vuur van ons leven Zomaar in een lach van een kind Een gedicht aan je geliefde geven Of als je elkaar heel innig bemint Liefde is het vuur van ons leven Voorkom dat het wordt gedoofd…

Ooit... hadden wij elkaar beloofd, ervoor te waken, dat ons vuur zou blijven branden... wie had het ooit gedacht, het vuurtje dooft, en een breuk is al gauw voorhanden... Nu... zeg ik je, met heel mijn hart, met alles wat ik in me heb, de situatie wordt nu wel heel benard, dus hou nou eens je klep!…

Een broze schil van steen, aarde, en wateren rond vuur gegoten.…

Onnozel ding dat ik ben door jouw woorden en mijn wensen totaal ingesnoerd Nu lig ik hier bezeten van mijn innerlijk vuur de intenties te herhalen die door pure lust werden gevoerd Ik veeg je van mijn kaart strategisch ga ik muiten haal een bezem door mijn hart het is over, over en sluiten.…

Bevrijd de blos welk zachtjes dwaalt Pruttelt zon - in zee- nog even na De halmen van het einde buigen Maar zij in volheid, recht getogen Een distel sneert zich in contour - En het harmonisch liefdeslied dat zingt Van binnen klinkt de zindering: Het flakkerende vonken-vuur Als de schaduw zich terloops ontdoet Waar de mantel der…

Met jou slapen in een lucifer- doosje moet wel heel gevaarlijk zijn jij die mij in vuur en vlam zet ik die al brand van verlangen. ------------------------ uit: 'Vader', 1984.…

Verdovend en teder dualistisch ontrouw Maak ik mijn eigen vuur aan of blijf ik me warmen aan dat van jou.…

Vuur! In een plaats waar alles overlijdt ben jij het degene die ik volg. Zie bij het vuur van mijn lieveling, yeah! Te midden van de dromers ben jij, ben jij in mijn hart. Als een excuus... Weefsel van... Als een kus, als een kus van mijn lieveling ja!…

Een wolk Fijngestampte druppeltjes Water in zijn dampende zelf Golvend als de zee Deinend onder de zon en Spelend met het morgenlicht Een berg Opeengepakte stukjes aarde De wereld in zijn reusachtige zelf Standvastig als een sterke wil Krachtig onder de lucht en Overvloeiend in het bos Een vuur Regenende gouden vonkjes Stille warmte…

Nu is de dood gekomen in de nacht en weet ik niet meer waarop werd gewacht, maar 't vuur zal branden onder d'as al wordt er niets meer zoals 't was.…

Het is tijdens het laatste donker dat elke seconde telt en oudjaarskou gesloten vitrage laat dansen op een enkele vuurpijl na, die nacht en gezicht verlicht terwijl knieën stuk en blauw knielen in oneindig jou en slag twaalf de cirkel weergeeft in zeven witte rozen, blijft de lucht zwart in de grote glazen vaas kan zij sterke groene…

slechts schijnbaar bestaand lijkt het vuur op de maan door schaduw geblakerde bomen zwarter de nacht in verzengend verstand zwarter de dag die moet komen zwarter dan vuur in haar schijnbaar bestaan zwarter dan vuur op de maan…

Zo karnt, zo roert de liefde in jonge harten, Met hopen, duchten, zoet en zuur, Het staag bewegen baart een vuur, Dat vuur groeit aan, en baart gewenste smarten; Totdat ze, als room, ten laatste samen stremmen, In ene klomp, tot man en vrouw, Gebreideld met de vaste Trouw, Door kuise min in volle weelde zwemmen. -------------------…

Het sluipt nabij, ik leef maar door, wacht af wat komt, wat nader kruipt grijpt naar de keel, waarmee de klop verstomd, de dood in eindigheid vermorst, komt na het dagelijks brood, groeit liefde aan tot aangename korst, bloesemkuur in late jeugd, waar in wolken adem van de vreugd de aangeboren rijp ontdooit in het vuur van ouderdom…