Alle inzendingen over knipoog OR nacht OR droom

en daar rij je dan alleen door de nacht en het is alleen de maan die je dan nog toelacht de sterren die naar je knipogen terwijl jij je afvraagt of en waarom het leven je heeft bedrogen maar de maan straalt waarlijk heus voor jou z’n eerlijk hoopvol licht van neem het allemaal maar niet te serieus want niemand heeft op wat hem wacht enig…

Muzieknoten op een balk begrepen en gezongen door sopranen en alten alsook bassen en tenoren Gezongen Latijnse composities vormen een meerstemmig geheel aangetrokken door de harmonie dalen de engelen van boven neer Deze wachters van de hemel knikken elkaar goedkeurend toe ja, aan hen is toegang verzekerd want dit is wat vrome…

natuurlijk is het soms wat schrikken wanneer je in de spiegel kijkt dan moet je even twee keer slikken omdat er bijna niets op vroeger lijkt je mondhoeken hangen naar beneden ook je borsten staan niet meer zo strak over je voorhoofd is iets heen gereden en je billen zijn inmiddels vlak je hebt de onderkin van een kalkoen je buik toont onregelmatigheden…

Streep de dagen door, de maanden, de betekenisloze nummers van dag en week, Vergeet elke datum die niet méér is dan een Nietszeggend getal in het brandpunt van de tijd - Streep de dagen door, verbrand elke datum en Laat in deze seconde alles los dat samenbalt In het brandende heelal van de tijd.…

fel zonlicht verblindt het uitzicht op de toekomst de hemel knipoogt…

hoe de tijd aan me knaagt stilaan zichtbaar wordt als ik in de spiegel kijk zie gelukkig nog de knipoog van een tijdloos kind dat huist in mij…

verfomfaaid zoekt een fragiele putter mistroostig het onvolgroeide bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt…

Buiten mist. Het ratelen van de wielen verhult alle geluid hierbinnen. Ik kan niets meer horen. Blikken ontwijken me, naamborden ontglippen me. Op goed geluk moet ik er straks uit. Het is er weer, dit stollen, na langdurig het hoofd te hoog te hebben gedragen. In mijn bagage, mijn dagboek, ontvleesd verleden, een herbarium vol bladskelet…

de zon springt van tak naar tak als ik slenterend op afstand de bomen zie op een rij zij aan zij en flitst dan op haar gemak keer op keer ik denk dan heel even zij knipoogt naar mij toch een hele eer…

Ze reed op haar fietsje mij lachend voorbij en ik zag in haar even de vrouw van mijn leven Ik trapte zo hard als ik kon om langszij toen zij blij naar mij keek haar een knipoog te geven Toen zag ik met schrik haar lui oog waarmee zij naar mij keek met een blik die gepleisterd bleef kleven Ze knipoogde terug met dat ander - naar mij…

Het kwartje valt om te begrijpen in ons land weten van geluk en trammelant pak het beet mijn hand pak het beet hoe men heet niet van belang men weet aan het einde van de gang men weet van landen zoals dit zoals jij ik wie niemandsland kom en geef kom beleef doe neem geef het licht door you and me and so much more under…

(In een haiku-treintje) Kwetsbaar, gevoelig is zij al vanaf dag één Echter sterk in doen Broos en sensitief door de bomen nóg geen bos Uiterlijk soms hard Gecompenseerd door fragiel, frêle innerlijk Ingebouwd goed hart Korz'lig, soms kribbig delicaat, indien nodig 'k Herinner mij noen Nacht in wit satijn daarna een New-York-minute…

Nog even hou ik je hand vast het voelt zo klein, zo breekbaar waar het eerst zo grof, zo krachtig was is het leven weggegleden ik zie je ogen niet je houdt ze dichtgeknepen zit daar achter nog macht de controle over het leven je hebt het nog niet helemaal opgegeven dan plots een kleine knipoog een laatste ademstoot ik zie nog even…

geëtst in de zwakste delen van het vruchtvlees door iedereen gekweld, valt er op een dag een knipoog uit het paradijs, de som van ongelijke delen wordt bij onze waarheid opgeteld.…

Op het puntje van mijn stamelende tong, Die bekende verwarring waaruit dan weer blijkt Dat jij mijn ruggengraat een beetje verboog Je snoert me de mond, voor jou zo eenvoudig, want je weet als ik kijk is het vaak een kwestie van een vluchtige knipoog…

troostende water zie ik je drijven op zachte golven naar het schip met de drie zeilen naar de verre dunne lijn naar de zakkende zon en je zwaait maar ik kan het niet, armen die weigeren mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer er is veel wat ik niet begrijpen kan jij en ik zoals het was tussen de sterren vind ik je een liefdevolle knipoog…

Zoek eens iets anders dan 'Spel zonder grenzen' En snaak eens met een knipoog naar de mensen Ik ben het eens met Overwegs pleidooi Scheid zoet van zuur, afzichtelijk van mooi!...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Plotseling schiet het licht in brand, en mijn naam wordt luid geroepen, ik ontwaak uit helse dromen, met een ferme buil op mijn verstand. verward en dolgelukkig, geen schade of averij, ik was enkel uit het bed gevallen, na die nare droompartij!…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

je was de westenwind die door mijn haren gleed met zilte stem van troost in lauwe nachten je was de koele glimlach van de zomermaan je was het licht dat sprong van ster naar maan je was die ene vogel hoog daarboven die knipoog van de warme julizon je was de korenbloem je was het blonde koren je schreef je eigen melodie je…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

Vannacht was ik de warme aarde, wat uit mij groeide reikte steil omhoog, witte wortels doorkliefden het duister, zogen zompige kleigrond droog. Vannacht was ik de omarmende zee, een verzwelgernde grijze oneindigheid, die, wild door mijn lichaam stromend, mij losweekte van ruimte en tijd. Vannacht was ik de peilloze open hemel, verborgen…

Een knipoog: ik kijk om, hij belooft iets, maar wat – wil ik geloven?…

Een knipoog, een lach, een nacht, een dag. Alles gaat gewoon voorbij, want de wereld draait niet meer om mij. Als ik eens wensen kon, wenste ik mezelf een luchtballon. En dan vlieg ik hoog in de lucht, voor de tijd op de vlucht. Weg van de agenda en de klok, tot ik ineens van mezelf schrok.…

Je kunt die knipoog zien en daarmee een glimlach -ontlokken- klein geluk maakt groot leven. De nacht is donker en lente brengt de zon laten wij ontwaken en leven alsof de bloesem komt.…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de…

In de nacht zijn we vloeibaar borrelen onze gassen vrijuit loopt er lava uit onze neuzen en slikken we slijm tot moes. De maan is het ventiel van al wat dan ten hemel stijgt daar drogen allengs onze dromen op in zore, weidse maren.…