Alle inzendingen over knoppen

iets kleins de roos wil ik je geven je bladerde in groen knopte op diverse tijden maar bloeide nooit voluit ik koester je met warme handen en voel dat jij ooit opengaat de kleur heb ik gezien nog voor het eindelijk ontplooien en weet jij bent de wereld waard…

Zoals bruine knoppen in de winter, in stilte dóór blijven groeien. Knoppen van knoestige kastanjebomen. Zo kunnen ook mensen wachten. Op wat altijd is gekomen. Op wat komen gaat. Op wat komen moet.…

winterse bomen weerspiegelen hun naaktheid in ijzig water prille knoppen dromen al over zomerse dagen…

en daar steekt zomaar madelief haar kopje op ze wilde niet tussen het gras maar ze kon niet anders naar de knoppen opbloeiend, omdat ze er anders niet was…

De knoppen springen open in het park. Zienderogen.…

Begint het nieuwe jaar bij het openbreken van de knoppen? mijn leven bij de geboorte? of al in de winter wanneer moederbuik en knoppen zich verdikken? in de zomer bij de allereerste molecuul?…

Ik zit gevangen in lentegedachten die springen van tak tot tak waar ze knoppen tot lichtgroene blaadjes en zich kleuren met voorjaarsvruchtbaarheid…

Voorjaar ruikt haar kans en springt met knoppen vooruit in de toekomst van het licht dat weerklinkt in de vroege morgen van een nieuwe dag.…

De vale ouwe ziet met lede ogen hoe tak en wortel van een halfdode eik in haagse kringen naar de knoppen gaan…

Winter hangt nog aan takken Vorst haakt al aan knoppen Hoorbaar van lente:het kloppen aan de deur nog geen geur Voelbaar de bries die van lente spreekt.…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

doortrilt een huiverig voorjaarsbeven de groene tule van je knoppen.…

de kou snijdt onverbiddelijk door de dikte van de schors onzichtbaar rillen ze ook al is hun trots fier verraden nog gesloten knoppen dat er voorjaar op komst is, ik voel 't…

Bij duizenden zijn ze weer begonnen aan hun uitbundige spiraalvlucht de door het lentelicht verwekte knoppen hebben de metamorfose voleindigd. Lucht en wind zijn nu hun domein geen stoppen of stilhangen het dwarrelt onbezonnen.…

Ballonnen die half leeggelopen droppen Helpen - door de lompe machinisten En aangeschoten graancirkeltoeristen - Met mand en al gewassen naar de knoppen. Er zijn vergoedingseisen opgesomd (ook geldig voor wie door de schoorsteen komt).…

herfstzon verstopt zich neemt afscheid van gekleurd bos mist verstilt geluid geritsel van vallend blad nieuwe knoppen goed bedekt Tanka…

De lucht wordt bevrucht door een zucht van het zwerk De knoppen ontbotten, de windsels ontbinden De nacht wordt ontkracht door het zegenrijk werk Dat de zuiverheid uitzaait, het zwart doet verzwinden…

Zit je aan de knoppen, Kijk dan goed uit je doppen.…

De ijskap naar de knoppen, de ozonlaag een gat wij geen sneeuw en ijs, maar MUGGEN EN TEKEN ZAT. En we glimlachen met witte tanden, hangen de spierwitte was aan de lijn want alles wat we willen maar NIET dat we anders zijn.…

we dromen steeds weer nieuwe blaadjes aan de bomen takken die ontspruiten bloemen die zo heerlijk ruiken in het lente Zijn ik ben het zat ik wil pijn en liefde van echt zomeren weer hitte voelen in mijn botten en al gaan we naar de knoppen het virtuele hebben we gehad wil je voelen en lachen om je gekke smoelen als ik…

toppen zwiepen in de regen knoppen kopzwaar op hun steel heel de bloemenzee bewogen sluit de blinden van je ogen ruik nog eens het malse gras groen zoals het gister was…

morgen als buiten me roept de aarde geheimen verborgen houdt en knoppen hun belofte bewaren pluk ik alvast de lente - ik kan niet langer wachten - zomaar uit de lucht * voor jou…

in een veld vol eenzaamheid hebben ze jaren geleden woede geplant het groeide gestaag en tot op de dag van vandaag woekert het voort en draagt draagt leugens in de knoppen van taal…

Het hondje mist een oogje verloren in het bos Het hondje mist een oogje er zat een steekje los 't is naar de knoppen draaien helpt nie meer 't is naar de knoppen 't is kapot meneer Krik krak, krik krak deurke gaat op slot Krik krak, krik krak alles is kapot 't kachelke is uit de kaarskes opgebrand alles is gekuist 't huiske is aan…

op de kortste dag zijn je dromen het langste over zomertijd bij kale takken werken piepkleine knoppen aan een nieuw begin de noordenwind raast, keukenramen klapperen, het laatste blad valt…

ik zie de knoppen aan de bomen en wil slechts over warmte dromen die wonderen verrichten zal…

Breng een ode aan de liefde open de knoppen in je hart laat ze groeien laat ze bloeien in mystieke kleuren Onthul haar schoonheid tot in het diepste van je ziel En het wonder zal gebeuren Want liefde is alles maar ook fragiel…

uit oude open wonden schieten scheuten jonge takken nieuwe knoppen verse blaren bloemen een wandelende bloem boom tak vertakking bloesem knop kelk vrucht…

hoe haar passie nog altijd in me gloeit nog stroomt onder mijn verweerde huid zoals ze heimelijk in mijn takken kruipt mijn knoppen schuchter blozen doet zo blijf ik ruisen tot het licht verkort mijn blad verkleurt verwaait verdort…

wolken zeilen in hoog tempo aan ons voorbij geplengde druppels leunen op vers ontpopte knoppen zolang de zwaartekracht zich nog geen meester maakt kleurt de bloesem roze ©Lady Love…