Alle inzendingen over knotwilg OR moker OR uitgehold

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

knoestige vuisten op een rij rijzen op naar de verre kim wederzijds de waterzij gedijen geknotte wilgen in perfecte trim weliswaar door mensenhand gezaagd tot beelden der natuur tonen zij ons ongevraagd een weelderige bloesem kür…

Gebald als een vuist gebelgd getergd doodgeverfd daar in het landschap…

Uitgehold worden, leeg gemaakt, niet zomaar om niet maar om nieuw leven plaats te geven; om uit te botten telkens weer. Zo komt de lente na een winter van leegte en pijn; zo komt nieuw leven steeds weer gegeven om mens voor mens te zijn.…

Wat als je niets hebt te geven, Als je bent uitgehold, Als je bent verminkt, Is het niet dat .... Je moet helen, Dat je mag ontvangen, En weer in bloei komt staan, Om liefde te geven, Aan hun die zijn uitgehold, verminkt.…

De knotwilg treurt zacht om het verlies van z'n maats ook hij is eenzaam…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

uitgeholde boom natuurlijk opvangtehuis insectenhotel…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

zijdezacht vertrouwd verbind ik mij met katjes zachtgroene lente…

Verwijt mij niet dat ik niet steeds dezelfde ben. Ook de wilgen met hun fluwelen kronen staan straks weer als geheven vuisten aan de gestolde vaarten. En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. --------------------…

daar staan jullie dan geamputeerd winterklaar wachtend op lente…

Langzaam zakt het morgenrood achter de oude knotwilgen die tijdloos staan op de polderdijk. Vele seizoenen zijn voorbij gegaan in hun lange bestaan. Nu zweven wat laatste bladeren in het rond gedragen door de wind, straks reiken hun kale takken als armen naar de hemel.…

Als een hakbijl, als een moker, als een donderslag bij heldere hemel vertelde je mij, ik wil niet meer. Als een mes, ‘n scherp net geslepen, gekarteld mes, kliefde je woorden door mijn hart, keek je aan en zei: vaarwel!…

tegen dit uitgehuild uitgehold uitgeloogd verdriet misschien de zee nog ... maar dan kleurloos zonder golfslag zonder zon…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Poten in de klei Zweet dat langzaam Naar beneden rolt Niet gezien, niet gehoord Hoe jij en je werk Zijn uitgehold…

Uitgehold door de wind die aanvankelijk vervulde en het nadien uitdrukte.…

dwars door boerenland de zacht stromende beekjes de aarden wallen lijnvormig landschap dijkjes begroeid met bomen geborgen dieren wapperende was knotwilgen en klaphekken een lang verlangen…

een gedicht hoeft niet altijd te rijmen maar het maakt het wel veel beter wie slechts woorden aan elkaar kan lijmen loopt op schoenen zonder veter loze vormen zonder inhoud zijn vandaag de dag de norm maar wie met een moker beeldhouwt levert inhoud zonder vorm…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

lege dagen het stille blad van de boom zwijgen op het bankje in een verlaten landschap verdwenen dorpen dichtgetimmerde luiken oude knotwilgen aan de drooggevallen sloot de zachte krachten winnen zij?…

uitgehold staat hij te sterven staande zoals het kennelijk hoort verwoest door vele jaren nooit boog hij het koppig hoofd…