Alle inzendingen over kobolden

het heetst van de strijd kies voor de wereld van trollen kobolden jij bent mijn fee ik tot alles bereid…

Wat als de Sint geen Sint was maar een trol wiens trek in kinderen niet kon verjaren en als zijn Pieten eens kobolden waren beneveld en verhit door alcohol dan was er niemand die er zin in had en voerden we geen zwartepietdebat.…

in kaarslicht krult de werkelijkheid raken vlammetje aan mythen sagen en legenden leesbaar in hun rode hart het geel verwarmt een ander vlak soms zichtbaar in kabouterpad waar feeën dansen en met gnomen en kobolden sjansen dit sprookjesachtig gaan is voelbaar bij een volle maan als de kaars gaat walmen en gesnoten wordt dan geurt en…

soms is er zacht het flierefluiten na een woeste nacht waarin kobolden smidsen hitsen met lucht van volle maan een donkere dreun te horen is de godvergeten lust die stilte opent maar zij druipen als kabouters af nog likkebaardend naar de feeën hun elfen dansen in de morgen pas nadat wij ons al flierefluitend moe hebben gevreeën…

Kobolden en dwergen. In de woestijn, of in de bergen. Bestaan ze nu echt of zijn ze verzonnen? Ik zal het weten, mijn tocht is vandaag begonnen. Draken en weerwolven. In de grotten, bij de golven. Bestaan ze nu echt of is het niet waar? Voor ik ze vind, is mijn reis niet klaar.…

ik zie de imposante rij het lijkt magisch realisme maar de bomen ruisen blij waar in een verre horizon licht en nevels schoonheid figureren leren witte wieven hun theater in het bos zoals elven feeën en kabouters dansen op het maanverlichte mos en kobolden smeden in hun grotten verder op nooit is de mens alleen er leeft in veel dimensies…

in donkere holen smeden kobolden hun dromen gnomen doen het transport komen verbeelding tekort ik blaas vuur zij wetten ijzers sommige zijn door de toets der kritiek ook geen blijvers vaak roest ook het edelste staal en gaan hun ideeën met de tijd aan de haal er is een museum diep onder de grond waar O2 is verbannen in…

natuurlijk wil ik geen wereld met kaboutergespuis of de smidse en kobolden achter hun machinegeruis wel een jonge schone fee die eenzaam in de hoge toren huist moederziel alleen haar nachten weent gespeend van lief en thuis dan gaat mijn witte paard al in gestrekte draf op het tere wezen af ik glimlach superieur zet mijn ladder…

ben overgegaan op dromen van kobolden en gnomen de wereld gaat toch naar de maan de groene spirit staat in bijna ieder huis met engelenhaar behangen maar hun wortels blijven duurzaam thuis in aardse grond gevangen de mensen zingen kerst en vrede doen toch vaak heel andere dingen ieder jaar wordt weer het kind geboren zijn boodschap…

in het diepe rood van ondergaande zon buitelen kleine gnomen met veel plezier in de toppen van de bomen kobolden springen op de grond waar het eerste licht van de nieuwe maan traag tevoorschijn komt op de open plek van het donkere bos dansen elven en feeën op het zachte mos hun openingsrituelen oplichtend tussen vage lage struiken…

waar hemelpaarden steigeren in purper van de ochtendzon zie ik jou komen uit krochten van de donkere nacht verkracht door volle maan liet jij je gaan waar dwergen en kobolden hun smidse laaiden zij meedogenloos jouw pure passie snaaiden toch maagdelijk in ochtendzon toon jij je vlies de hete hel is weer verdwenen en ook…

Wat in het Testament niet wordt vermeld Is hoe de kribbe Op een onbewaakt moment Door een hoeftrap van de os kantelt En het omzwachteld Kind Over hooi en drek en haver rolt Het moet geheim blijven Streng bewaakt door een kobold met brokkeltanden Het rookgordijn dat over de schandvlek schoof Voedt het raadsel Misschien was het maar een luchtspiegeling…

De antieke pastoor kroop op de kansel Wees naar zijn borst Zei Het hart is een verraderlijke spons Die gif slorpt Toen klom hij op de arduinen sokkel Waar Eros troont Gemarmerd naakt onder een kruisgewelf Hij schoof er hem puffend af Tot hij aan brokken, splinters viel Noemde hem kobold Vaagde hem door het kerkportaal Toen haalde hij…

In welke nacht zag ik kobolden, gnomen, trollen ontrukken aan jouw lijf al wat wij samen daarin geschreven hadden en wat ik verwoordde. -------------------------------------------- uit: 'Na de laatste keer', 1981.…

de avondzon kleurt bloedrood ik zie al glimpen verlokkend bloot bij schikgodinnen in het donker aardse diep van binnen maken kobolden en kabouters zich klaar voor het feest van het jaar elven feeën en wat heksen op een rij bezemen hun straten in vrij entree voor magiërs en tovenaars in rood scharlaken ridders rovers en bandieten…

Even rust zij bij water dat kabbelt - een dageraadslied - , voordat zij het psychisch onkruid van kobolden wiedt. Voor het welzijn van begroeiing houdt zij strak de teugels. De iepgeest zingt en heelt. Kabouters doen hun taak.…

glas Verspreidden golven liefdeshuiveringen Vraag het de buurt, ze zullen het erkennen Sinds zijn bevrijdingsdag op Hemelvaart Is het hier stil, gezapiger, bejaard Zelfs alle poezen moeten er aan wennen Een tuinkabouter staat op ‘t plekje waar hij Begraven is, dat leek me wel gepast Eenzelfde speelse optimisme was’t Dat hen bezielde: kobold…

eenzaamheid op pleinen echoën de lang gestorven schreden in dagen die door ‘t gisteren zijn ingehaald niets dat de vredige zondagsrust kan storen oogst wordt nog met dezelfde eelt betaald en niet vergeten al het feesten, hun culturen die heel voorzichtig aan de huidige tijd gewend in maannacht waar de heksen ooit hun dansen en gnomen, kobolds…

drollen - kobolden droezen - duivels Noordse heidenen - Germanen vóór het christendom grimme - grimmige reuzenzegge - reuzensage…