Alle inzendingen over koffie OR gedachten

Koffie laat ons leven.…

14:15 op werk, achter een bureau, Rod Stewart op de radio, de koffie net op, verder niks te doen geen telefoon, geen nieuwe klanten, geen goede gesprekken, geen boeiende opdrachten geen mooie vrouwen, geen drank, geen nieuw nieuws op F5 alleen de eigen gedachten: "als ik werk ben ik ongelukkig, ik wil graag gelukkig zijn. . ."…

zijn De dvd-box is zwaar in de mode Met afgekoelde koffie uit het schap Fijn kijken naar een opgewarmde hap…

Genieten van geurige koffie. Zo maar zitten in de vroege zon. Haastige gedachten sloom zien verschijnen. Glimlachen, wanneer ze nutteloos weer gaan. Overdag geniet ik van rustig werken, 's nachts slaap ik met de maan. Morgen gaat de zon gewoon weer op. Gewoon? Voor niets!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De koffie komt! Tevredenheid alom! De koffie keert weer terug bij de NS Men belt mobiel vanaf een maand of zes En iedereen vaart blind op z'n Tom Tom Maar wat de industrie ons ook kan geven Zonder koffie in de trein is 't geen leven…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Achter, bij de keukentafel leunt zij op gedachten terwijl de koffie pruttelt raken foto’s momenten ooit zo dierbaar doch verloren in lang geleden jaren van zwartwit tot kleur hoekjes rommelig omgekruld wordt haar leven heel langzaam een beeld in gerimpelde handen het rode kleed, tot de draad versleten vangt de tijd op maar zwijgt…

Koffie moet!…

De asbak zwart van as De koffie zwart Hmm Totdat ik dacht dat de koffie de asbak was En buiten sneeuwt 't Alles wit…

Opa drinkt zijn koffie, zwart met twee schepjes suiker hoe moet dat nu, moppert hij als ik geen suiker meer mag heeft koffie geen zin en zonder koffie heb ik geen zin dus basta, schenk nog maar es in. Kijk niet zo verschrikt een beetje zotheid kan geen kwaad.…

De nacht raakt de ochtend aan vers dauw zweeft over de wei ik laat mijn gedachten gaan och, was je nog maar bij mij Het bed voor twee personen staat troosteloos onder het raam je mag hier dan niet meer wonen toch fluister ik steeds je naam Ik heb weer teveel koffie gezet je pantoffels staan nog in de gang ik ga maar weer naar mijn bed…

over liefde hoe men ook met een ander had kunnen zijn met geregelde bewassing en een kopje koffie Maar deze gedachten als defaitistisch verworpen en samen met Judy gekeken naar Venus die in conjunctie stond met de maan ----------------------------------- Uit: Gedichten, 1972.…

Alle eer aan koffie deze morgen Een kop of kom is me gelijk ook 'n beker mag Soms ken ik van 't drinken niet de maat Ik doe graag verslag van de geneugten van koffie De geur van koffie houdt zich niet echt lang verborgen En dan de smaak... alsof een aartsengel over je tongetje gaat.…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem me leidt. Altijd voel ik een aanwezigheid, wanneer mijn gedachten zwijgen. Geleerden noemen het intuïtie. Gelovigen geloven in God.…

De koffie, ja die zit in de kan oh, maar waar hebben wij die dan ach laat ook maar als de koffie op is dan drinken we thee daar zitten we toch niet mee wat schud je met je hoofd je wil geen broodje dat vroeg ik je toch nee…

Een goed verhaal sijpelt zoals koffie druppelt. Een goed verhaal kerft en krast en doorboort zoals koffie onherstelbaar kringen brandt in een tafel van een zeldzame houtsoort.…

Vanachter mijn kopje koffie op het terras aan het strand zag ik je naderen en wist je herkende mij. Je negeerde mijn groet je negeerde mijn armzwaai je negeerde mij en je opgetrokken wenkbrauw was of een mug je raakte, je liep door me heen zoals een mens door een nutteloze gedachte.…

Mijn lief zet koffie. Zo alledaags, zo gewoon. Dan, hoor ik haar stap op de trap. Zo ongewoon, zo bijzonder. Want, morgen kan de laatste keer zijn. De laatste stap, de laatste koffie. Dat, besef ik vandaag als nooit tevoren. Ik kijk haar aan en geniet. Van haar koffie. Van ons leven samen.…

Daar stond de koffie in de koffiekan De hele dag verleidelijk te dampen En was er vraag naar koffie in de Oost Dan bracht een troostmeisje een bakkie troost.…

De tafel voor het ontbijt gedekt de koffie zojuist gezet de aangeschoven stoel blijft leeg haar stem klinkt door de kamer "kom je nog" de koffie is onderwijl koud geworden dan hangt ze haar woorden aan de waslijn.…

Koffie drink ik. Slok na slok. Omringd door geuren van tabak. Ik kijk door witte wolken heen. Ik hoor het tikken van zijn klok. Ik weet en heb altijd al gedacht, dat verleden tijden niet vergaan. Mijn grootvader verschijnt en zegt: Zestig jaren heb ik al gewacht. Zestig jaar heb ik je gemist. We roken pratend zijn sigaren.…

twee uitgelezenen zitten tegenover elkaar kijken schijnbaar aan één echter kijkt naar de koffie, of deze al doorgelopen is de ander naar de overkant, waar een wagen geparkeerd wordt koffie met melk en suiker koffie zwart jaren al hetzelfde ritueel lang geleden is er al geknakt één staat op om de afwas te doen de ander trekt…

Ik ken nog jouw gedachten. Ik weet nog wat je zei: “Geen zorg voor de dag van morgen, dat zien we morgen wel.” Die kalme zekerheid. Die helpt. En ik steek mijn tong tegen je uit: “Lach jij maar jongetje.” Ik doe de lamp wel uit. Antje.…