Alle inzendingen over kokerzicht en meelop

Je mag meelopen tot het stoplicht, of tot de eerstvolgende tunnel. Tot de derde straat rechts, tot de ingang van het park. Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij het ziekenhuis, tot aan mijn huisdeur.…

Je mag meelopen tot het stoplicht, of tot de eerstvolgende tunnel. Tot de derde straat rechts, tot de ingang van het park. Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij het ziekenhuis, tot aan mijn huisdeur.…

aan de zelfkant van nu twee koppen koffie schenken in een vacuüm van rust één met- één zonder wolkje eigendunk als afdronk zonder gêne en de wereld schuift voorbij ze raast zo hier en daar vierwielig snel van A naar B of op de raderen van twee in beweging gezette benen ach het loopt zoals het lopen moet we blijven zoet de voortgang…

de hand die ik je reik is warm maar wat schuw voor de koude, die van jou je vingers zijn bevangen de wind stormt door verstilde wouden waar de waarheid is gekrompen en ik enkel luister naar ijzige gezangen die als het ware ieder blad bevriezen en letterlijk de liefde afstompen, levende takken alsmaar meer doen verliezen de macht die…

Is er dan geen leven in die dode hoek buiten ons gezichtsveld aan andere zijde van de horizon is er geen beweging meer in een ziel die afgestompt gebrainspoeld is geplaatst in de dode hoek waar is het gevoel dat leeft buiten de dode hoek laat zien wat is over de horizon.…

Was ik maar zo’n simpel kant-en-klaar product of ’n stukje puzzel altijd op dezelfde plek Of kon ik maar meelopen in die lange rij van grijze muizen dan viel ik minder op Helaas ben ik uniek en maar in één ding goed dat is het leven dansen op mijn eigen melodie…

Zal ik haar volgen Als ze gaat Zou ze willen Dat ik meeloop Al die twijfels of ze wil Gaan haar dromen over mij Ziet ze een toekomst In mij En haar Al die nachtmerries over haar Kijkt ze naar mij als ik roep Starende ogen Door mij Of het verleden Al die ruzies om mij Zou ze blijven Als ik het vraag Of harder wegrennen Van…

Meelopend met de tijd haasten de managers zich het leven door geen seconde blijft onbenut altijd onder tijdsdruk Managers van de eigen tijd opgezweept, voortgedreven slaven van de klok onbewust van hun wrok Targets moeten worden gehaald verpakt in tijdloze pakken branden ze in no time op eindigend als wrakken…

in de sporen van het leven worden die woorden bewaard die onthullen in plaats van verbergen losmaken wat knelt zó had ik de vrijheid willen beminnen benoemen het moment van de liefde dat uiteindelijk telt het gaat wel lukken aan het eind heb ik mijzelf verteld geïnspireerd door de reactie van Kerima Ellouise over het meelopen…

Er zullen altijd mensen zijn die met je meelopen, je bent nooit helemaal alleen. Kijk naar datgene wat voor je ligt, wat geweest is, is geweest. Houd je op de toekomst gericht, dan wordt jouw leven weer een feest!…

vingers alles zomaar voorbij is gegaan niets meer over is te doen en met de wind is meegereisd al wat eens was in alle richtingen uitwaaiend je kwijnende roep naar wie er niet meer zijn alleen hun namen nog sjokkend over de wegen die je eens met ze liep waar je voetstappen zo meervoudig klinken alsof stemloze onzichtbaren met je meelopen…

Iedereen is op msn, heb je het niet, dan hoor je er niet bij. Iedereen is gek op msn, ben je dat niet, ga dan maar opzij. Maak plaats voor de msn-ers, want die zijn nuttig bezig en hebben het druk! Ze praten met vrienden, de rest van de wereld interesseerd ze geen ****! Wie heeft er nou geen msn? de hele wereld draait daar toch om! Wat…

er zit niets anders op dan maar naar de haaien en aapjes kijken binnenblijven tot het zonnetje schijnt te ondergaan bekken trekken met de vissen meegaan in de stroom bidden met de beren het wordt gewoon op den duur niet naar buiten te treden ingesloten als gekooiden door media omringd blijven tekenen en kleuren binnen de lijnen…

Meegesleurd in een zee van klinkend woord door brandend deinende golven langs klimmende rotsen roeiend met korte riemen geen angst kennend zie ik geen spook die langs mij komt maar hoor slechts; “Gooi je netten aan loefzijde uit!” en zie, het net staat op barsten.…

Vandaag de laatste dag dat je meeloopt Bij jou had ik de mogelijkheid om me te uiten en naar mezelf te kijken Dit heeft me weer een stukje verder op mijn pad geholpen Bedankt voor je geweldige ondersteuning Nu mag je gaan genieten van je pensioen Heel veel geluk!…

je zelf niet ziet Kom je lichamelijk verder Maar niet met je verdriet De weg van accepteren Is nog een heel eind te gaan De tijd heelt veel wonden Maar daar heb je nu niets aan Vanaf de zijlijn Wil ik niet alleen kijken Maar als ik wat kan doen Moet je dat laten blijken Met wat steun, een arm, Een lach en een traan Wil ik met je meelopen…

God aanroepen als Heer over alle bestaan is de grootste zegen voor menselijk gemoed in alle ernst meelopen aan Jezus' hand wijst het pad door goed leven dat zich elke dag hernieuwt ofschoon het merendeel van de samenleving de Heiland der wereld in naam niet zal kennen dringt Diens wil steeds meer door in het daagse werk van hen die…

liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder aankomst door de ander die meetelt om niet te vergeten wat in het hart is gegrift van liefhebben tussen dauw en overvloed in de kadans van stille voetstappen die met je meelopen…

onvoorspelbaar raar maar waar ik ben onvoorspelbaar tegenstrijdig als de pest vandaag eigenzinnig morgen meelopen met de rest stuurs dwars overal tegenin niemand snapt 't uitleggen heeft geen zin dan zo meegaand compassie lief en open dwars door de barière heen geslopen lief meelevend spiritueel dan mij voor de rest wees toch eens reëel tegenstrijdig…

Er is veel moois te zien als je langs de weg loopt laat de weg met je meelopen zal jij jezelf niet ontzien. Luister naar de klanken die je in het leven hoort vanzelf ga je God danken geen noot die je stoort. De lucht geurt heerlijk een vlinder lacht je toe deze weg is onontbeerlijk hier word je nooit moe.…

we loten: wie zal er naast het lijk meelopen? Juist mij treft weer het lot dat ik zo haat. Want bij een open kist de taal der liefde spreken doet niemand en wat verder dan het obligaat "ze is nog steeds dezelfde" blijven steken dat is wat ik in deze rituelen haat.…

Ik kom nog even een eindje meelopen, zei de meeloper en ik wilde dan maar meteen van de gelegenheid gebruik maken, -als volleerd gelegenheidsgebruiker zijnde- om te beamen wat U zo-even ook al beaamde Zo fraai als U het heeft verwoord: alsof het Uw onschuld is, die is vermoord en het klonk ook zo oprecht, dat, wat U zo-even hebt gezegd…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

wacht maar af wat komt” op een zeker moment, later in de tijd voel je echt de liefde om je heen eerst nog argwanend; immers het is toch je eigen gevecht maar dan dringt ook hortend en stotend door dat anderen je dragen, meelopen zogezegd, en je wordt steeds meer bewust waaraan je hecht in dat alles ligt een natuurlijke kracht…

Ze snappen niet hoe ik me voel, het meelopen, de oppervlakkigheid. Ze weten niet wat ik bedoel. Achter mijn rug om, ze praten over mij. Als ik stop om te luisteren, is het al voorbij. Met een valse glimlach manipuleren ze me, althans, dat proberen ze.…

Niet zij die met hun lichtste voeten meelopen in bevlogen stoeten. Maar ook niet de benarde heren die vanuit burcht of binnenhof een vloedgolf denken te dicteren. Een dagje mensenzee. Of was het meer? Een ommekeer of nieuwe wijn voor oude poëzie?…

een geest over de laatste grens heengaat deze ziel zo bewust van liefde en trouw is daar mee bekend, verliest zich teneinde raad in de weg die men moet gaan, doorheen aardse rouw, ook al lijkt het verscheiden op verraad immers loslaten hoort bij een moeder, bij een vrouw zij kent de diepste band die in een leven bestaat toch behoort het meelopen…

Een vriend die er voor je is Een vriend die voor je vecht Een vriend heeft veel betekenis Een vriend waar je je aan hecht Een vriend om van te houden Een vriend om mee te delen Een vriend om vast te houden Een vriend om mee te spelen Een vriend om je blij te maken Een vriend om mee te praten Een vriend om nooit meer kwijt te raken Een…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

Dood, een mes in je hart, dood, Vallend naar de grond, verward. dood, in een plas met bloed, dood, komt het ooit nog goed? dood, Zonder lichaam, een ziel, bloot, dood, Zonder hoop, het is vervlogen in de dood.…