Alle inzendingen over kraai OR kerkhof OR verdriet

Vanuit het niets verschijnen zij ten tonele Om zijn grijze hoofd dartelen zij als uitgehongerde donkere duivels Krassend als oude violen die talloze jaren onder het stof hebben gewacht om hun laatste strijkje te mogen spelen Wiekende vleugels zonder richting laten blauwzwarte veren neerdalen als donkere parels die verdwijnen in het herfstige…

Donder en bliksem Krassende kraaien Hier heerst heer haan een hooghartig bestaan! Hij pikt hier, wat hij pikken wil, En kraait zijn kraai wanneer hij kraaien wil! Donder en bliksem Krassende kraaien De arbeidsvreugde gaat naar de haaien!…

We kunnen het vragen aan de zwarte kraai, die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…

Akker gerooid kraaien in de weer kribbig gekrijs ze trekken van leer gekras en krakeel…

afgeleefd mens -of dier- een stuk in zijn kraag en in gepeins verzonken begint plotseling te lachen op die vreselijkste dag vluchtend uit het labyrint -met bloemen van allerlei kleur- de ontploffing is nabij het schietwerktuig der vijand met lange achterpoten laat dat rugdeel van een kledingstuk vrij wat een volgeling bedekt…

Gebroken ligt hij daar in 't zand Als een boodschap van Gods hand Geknakte vleugels; zwart als de nacht Is de dood zo die op ons wacht? Achteloos wordt er aan voorbij gegaan Als de wereld eens stopte in zijn baan Zien we misschien de essentie in zijn ware gedaante Het was mededogen waar hij om maande…

Toen eenieder mij benijdde om mijn aanzien en mijn welstand joeg ik kraaien van mijn dakrand bang dat men mij ging vermijden. Kraaien roepen in de morgen van de nok van pannendaken. Moeizaam open ik mijn ramen.…

de kraaien in de winter-takken! Nog trillert echo van hun schrille snaters: Wat zitten ze daar stil, die donkre saters, Die sombre spotters in hun zwarte pakken. Zie, hoe bedaard die straks nog schelle praters Lijk kleine klompjes tegen 't luchtgrijs plakken. Heisa! daar gaan ze weer: de twijgen krakken!…

kraai op lichtmast krast en krast indringend zijn laatste oordeel…

Kent al onze geheimen, Zelfs de diepste die wij vergeten Sterker zelfs hij heeft alles al geweten De Kraai is een poëet en dichter bij het rijmen Vanwaar kent hij al onze mysteries Onze Heere heeft hem aangespoord Mensen herhalen fouten in steeds dezelfde comedy series De dader in de moordklucht is bekend en voor de Kraai gevlucht Degene die…

Ik zag vandaag een kraai parmantig lopen als een deftige meneer die voor zijn gezondheid even te kuieren gaat hij snaaide overal wat vandaan en hij hield zijn kopje fier omhoog ik dacht als hij dat al kan dan kan ik dat ook na zoveel jaren met gebukt hoofd.…

Krijsende kraaien kraaien krijsend In de zwarte grauwe lucht Treur en angst weerklinkt verlaten Verneemt de oudere met een zucht Verscheurde veren, scherpe klauwen Priemende ogen, een raar gebit Een puntige bek, klaar om te krijsen Nee, niemand zal hen missen, dat verzeker ik Waarom zou een dier zo akelig zijn?…

een avondconcert zwarte kraaien in de boom boven witte vlekken kraaien in het veld de merel schiet met zijn buit weg in het bosje nu net na kraainem is er geen kraai meer te zien? maar wel twee eksters bij het kleine graf een kraai met een noot zonder concessie…

De kraai is onzichtbaar zwart in de dunne lucht die ijl vervloeit en werelden verbindt, boodschappen openbaart die ik niet begrijp tot ze in me doordringen scherp, diep en onuitwisbaar overweldigend, alles verandert en ik weet niet meer wie ik was voor het zwart werd en de kraalogen met hun snavel op mij inhakten…

op mijn wandelroute kijkt mij wantrouwend aan al gauw wordt mij duidelijk waarom ik dit zo voel ik loop een stukje verder blik even achterom en zie hij neemt een hapje van de daar liggende drol met afgrijzen aanschouw ik het en verbaas mij steeds opnieuw wat vogels zoal eten en nog smakelijk vinden bovendien…

zie verstoord niemandsland en sterf de duizend doden rust werd hier geacht, want menig troost geboden 't respect bruut verkracht in onherstelbaar aanblik deze doden wreed veracht maakt verdriet dubbeldik op hemelse gang van rouw werd herinnering gezoet zerken nu ontzield en grauw overspoeld door zondvloed welk hart kan dit verkrijgen…

De gang naar ‘t kerkhof wordt steeds moeilijker. Maar ik weet dat ik blijven komen zal. En telkens zal ‘t verdriet dieper in me boren, en de vragen en de twijfel, en de bitterheid om ‘t eigen lot.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Als op het kerkhof de doden konden praten zou stílte leven…

Door zand omgeven Kerkhof van woestijnrozen Een vredige rust…

Hij liegt en bedriegt zonder blozen, zijn waarheid ligt op het kerkhof…

Zij liggen rij aan rij de grijze zerken, Omwonden met een band van dorrend lover; Gevangen in des winters doffe tover Slapen de wilgen en de bleke berken. En op de koude wind is het als stoof er Hij mij voorbij met zijn getakte vlerken, En zoekend waart hij om die droeve merken, Tellend hun tal, de strenge Levens-rover. De dode blaren stuiven…

treurende wolken benevelen grijs de zon de dag playbackt de avond ingekerfde stenen rij aan rij uiten gedateerd het verlaten half vergane bloemen rotten boven lijken diep begraven stil knerpt het grind schuifelend de dood aanvaardend.…

Vandaag was ik weer even bij je Even weer heel dicht bij jou. Om te vertellen dat ik je miste en dat ik vaak komen zou. De bloemen waren aan 't verwelken De paden nat, de bomen fris. Toen ik vanmorgen bij je wegging Besefte ik wat liefde is.…

Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk; De stenen bisschop boog zijn kromme staf Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk Nu en dan een schemerend blad, dat zonk - En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…

Het stormt in de schaduwrijke nacht ik bezoek een joods kerkhof; sterren en stenen dit is mijn droomachtige dronken wat dan ook werkelijkheid en ik denk: te weinig plaats voor zoveel joden ook al zijn ze dood ------------------------------- uit: 'Passionate' jrg. 6, 1999…

En half beschaamd en half bewogen - je ziet jezelf een beetje staan - heb ik verwonderd overwogen hoe vreemd de dingen altijd gaan, hoe onverbiddelijk de liefde verband houdt met verdriet en rouw, en of ik als zij nu nog leefde nog zoveel om haar geven zou.…

27-01-2011 Kerkhof, Ik loop hierlangs de graven, Het is hier heerlijk stil, Hier stelt niemand moeilijke vragen. Hier kan ik dromen van wat ik wil. Op deze plek ben ik alleen, Denk wat wil ik met mijn leven, Waar gaat het leven met mij heen. Waar moet ik weer naar streven.…

Kerkhof Een plaats van, stilte rust Verlangen Liefde Uitademen Geschiedenis Droefheid Vreugde Tranen Verleden Spijt Schaamte Eerlijkheid Nadenken Wensen Huilen En voor al die dingen, Waar het nu te laat voor is.…