Alle inzendingen over krabbels

de duizendstemmenman komt wel eens op bezoek door hem krijgen de woorden lading intrigerend hoe lezen en schrijven dan door spreken pas echt gaat leven de gave van de spraak heb ik niet ik krabbel slechts als in trance later merk ik pas dat een kopie van mijn ziel in de woorden besloten ligt……

het blijven lachen en doorgaan kost me meer en meer moeite het is zo eenzaam, het is zo diep, ik krabbel dan maar weer overeind, voor even op zoek naar licht…

Mijn lichaam schreeuwt het uit Het laat me weer eens vallen De pijn kruipt onder mijn huid Soms ben ik zo kwaad op dat immuunsysteem, dat mij keer op keer verraadt Het is soms moeilijk want je ziet het niet Het richt hier schade aan Mijn lichaam zit in een soort van oorlogsgebied Ik wil niet klagen Ik krabbel weer overeind Ik…

Enige tijd zal het nog zo kabbelen Tot ik weer op zal krabbelen.…

overwinning eens en voor altijd maar de ware geestelijke strijder verheugt zich ondanks herhaalde struikelgang om vol hernieuwde kracht weer overeind te staan bereid tot moedig voortgaan in de taal die bij vrienden onder elkaar of binnen het gezin luidt niet steeds je neus omhoog tegen de vlakte gevallen snufferd overal bezeerd krabbel…

een Valentijn krabbel het alledaags gemis van dingen waar ik niet zonder kan... jouw warmte bijvoorbeeld het behaaglijke van dicht bij elkaar schuilen in een abri voor de storm... en in het vroege voorjaar 't reikhalzend uitzien naar het allergroenste groen samen de voorjaarszon voelen op de nog zo blanke huid...…

Ik krabbel nog eens, benieuwd of vers bloed de traditie van het spel waardeert. (Mijn thee wordt koud.)…

brabbelkletsen lachen schateren krabbelen schuifelen kruipen omgekeerde boekjes lezen blokken die nooit passen gekletter van speelgoed alles buiten de box twee armpjes uitgestrekt tien vingertjes gespreid verwachting en herkenning liefde warmte vrolijkheid stralende oogjes soms vol tranen de zonneschijn van een kind dit zonnetje…

ijs Wegschietende vissen op de vlucht Koukleumende vingers tintelend Zwijghijgend, schaatskrassend door Vastgevroren vogels, de veren sneeuw Snotpegels bungelend aan de snor Sneeuwbril krakend van de tranen Hongerklop, lel-getintel aan linkeroor Scheurstruikelval en armzwaaischreeuw Sta op, kom omhoog, sarcasten de zwanen Strompelend en krabbelend…

Wiebel Wabbel Kriebel Krabbel Alle heksen vliegen zuid Stommel Stammel Bommel Bammel Alle wensen komen uit Radel Rodel Wadel Wodel Bezemstelen rond de maan Bekel Boekel Wekel Woekel Geluk in liefde en in baan Gummel Gimmel Kummel Kimmel Toveren kunnen we allemaal Schadel Schudel Madel Mudel Wie dit verstaat, spreekt heksentaal…

De fantasie is nog steeds grenzeloos en onder de deurmatten liggen pardoes weggeschoven hoogtepunten, krabbels die later goudstaven blijken. Zo gaan we verder, als rampslaven, we rukken de rokken van sappige lijven, we eten hun slippen op, verslikken ons en komen niet verder.…

Jij leefde mijn leven op, gaf me kracht om op te krabbelen als ik ingestort dacht te zijn. Jij gaf me weer leven, als ik dood, afgestorven was. Jij, jij was de enige die de verborgen levenslust in mijn ogen las.…

over vanavond (Oberdörfli, Zürich) over vanavond andere avonden liefde of gezichten die ik ken valt weinig meer te vertellen dan wat ik op bierviltjes krabbel ‘dode geluid van haar lach naar binnen kijkt hij koekoeksklok altijd een uur later drupt de kraan en drupt achter sijpelt de stortbak weer Zarah Leander Ich liebe dich komt…

Krabbels in kriebeltaal, tenminste zij, die het geluk mochten beleven vastgelegd te worden en zo te overleven Woorden, who cares. Ach, je bent het kwijt. Maar op een of andere manier heilig moeten en niet voor de lol.…

in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm bloedigheid liefde o liefde bekent kleur in vurige knabbels maar nog vurigere krabbels…

wit met een blijheid van het jonge veulen dat voor het eerst met zijn benen door het lentegras zwiert Met iedere streek maakt zij onderscheid tussen losgebroken en beheerst danst met haar potlood, ze lacht en ze viert Zijn zware stap stokt, zijn gang wordt traag staart vragend in de bron van deze zegening dan kijkt ze op en stamelt: ‘ik krabbel…

Ze krabbelen Tegen de walkant op om zich met Ons heden te bemoeien. Roodbont, zwart wit gevlekt; De kosten door de winst gedekt. Melkkoeien zouden het slechts Wezen, maar wat overbleef waren De mageren van de soort die Weldra werden afgewezen. Oude koeien uit het verleden Zijn niet ontvankelijk voor de Rede van de vrede.…

Vallen en weer omhoog krabbelen. Elke keer weer, nooit even rechtop blijven lopen altijd 2 stappen en vallen elke keer weer.…

de dagen afgescheurd weken van een vaag verlangen maanden met een fletse kleur het jaar zal blijven hangen veel blaadjes zonder tekst op enkele wat krabbels de neerslag van iets geks muziek bij flauwe babbels een paar zijn zwart de kleur van slechte uren wanhoop die lang duurde tot dood verlichting bood een enkeling is niet gevallen…

Als een kind zo blij zat ik in vak Noord, menig blik viel jaloers op mijn biljet; trots, bij de krabbel die ik had gescoord, heb ik ook mìjn handtekening gezet. De wedstrijd toen, ach, dat was een schande, met zo'n achterstand in een kwartier voltooid. Het biljet, verkreukeld in mijn handen, heb ik teleurgesteld gauw weggegooid.…

Ik krabbel weer overeind, mama, Dat heb ik mezelf beloofd. Jij vindt je weg wel. Jouw plaats was vast al voorbereid. Wees jij onze gids Ik moet nu verdergaan, 't is tijd.…

Alleen in een kantoor Waar computers zoemen Boven slapen kinderen Als gesloten bloemen Woorden vliegen Te vlug binnen de muren Het late werk dat ligt hier nog Tussen de trage uren Een kas geteld Overdracht geschreven Thuis gebeld De nachtrust wacht nog even Dan toch even krabbelen Intern wat babbelen 'Hersensabbelen' Als waterkabbelen…

Moeizame jaren van omhoog krabbelen uit een zwart gat. Tranen stromen me over mijn wangen bij de eerste gulle lach in jaren… maar nog steeds is er diep in mij die angst voor wat er kan gebeuren al durf ik voorzichtig te hopen op een toekomst…

Op een vreemd strand aangespoeld Uitgekotst door het woeste water Lichaam en geest totaal doorwoeld Word ik wakker met een kater Op een ver strand vol schelpen Uit balans door de koude kermis Lijkt niemand me te kunnen helpen Voel ik alleen maar droefenis Op zilt zand en in het duister Krabbel ik met moeite overeind Hou even stil…

Geef hem een leuke mand van riet, daar kan hij aan krabbelen en geniet. -------------------------------------------------- 'Duurste hondenmand van Europa' gestolen 25 oktober 2008 ROTTERDAM - De volgens de dierenwinkel duurste hondenmand van Europa is gestolen.…

Al krabbelend ben je weer hersteld, ook al was je nog uitgeteld. Toen kwam al gauw de tweede klap een onverteerbaar grote hap. Op een dag, wéér beroerd en hóe! Dus wéér naar het ziekenhuis toe en na een schrijnend bericht klapte voor jou de deuren dicht. Een derde beroerte: "Toch niet wéér?…

van de Lützowplatz niets dan druilerigheid geur van natte bladeren nog een taxi die wacht zij die afscheid neemt of mijn verlangen in haar handen verborgen eerder die avond guirlandes slap van verveling aan de bar van Hotel Berlin als elke avond krabbel ik wat ik zie en voel op bierviltjes op visitekaartjes en knik als de barman…

kan niet meer Ik ben zo moe En zo teleurgesteld Telkens weer opnieuw Neem je iemand in vertrouwen Als je denkt dat je het hoogtepunt hebt bereikt Duwen ze je van de vertrouwensheuvel Je ligt onderaan de heuvel Alles doet je pijn Je snapt niet hoe men je dit kan aandoen Je gelooft het gewoon niet Met een gebroken ziel en hart Krabbel…

Dat boekje met onbeduidende krabbels beelden zou kunnen geven van verweven dagen en weken, zelfs maanden en jaren van spoken die mijn leven binnen wandelden.…

Omdat zij zo lelijk is met een scheve mond grote benige handen haar afgebroken tanden Zo plat als een liniaal scheef kromgetrokken en de hobby heeft om met agenten te knokken Die haar regelmatig op haar stompe klei neus slaan om overeind krabbelend toch weer door te gaan Bokkend en briesend als een dolle uitgemolken koe stormt zij…