Alle inzendingen over kringloop/typemachine/teloorgang

Ik leerde vroeger dat de Hof van Eden In het Irak van tegenwoordig lag En dat de Heer daar op de zesde dag Van Hogerhand de eerste Adam kneedde. Dus waar de mens zijn oorsprong heeft gevonden Daar gaat hij straks misschien ook weer te gronde.…

de rivieren heb ik achter mij gelaten ik regen in zee ik zee ik water in de schelp aan mijn oor hangt alles in de lucht alles behalve ik de grote klucht ik zit vast in mijn tijdelijke gestalte ben ik gebouwd of gebaren geboren of geschapen dwaasheid in de vraag verstilt de vraag een lege schelp valt een moment lang dood tegen een warme kust…

Uw GFT verdwijnt door deze kippen die heel uw tuin met kippenmest besproeien waardoor de struiken nog veel harder groeien zodat u meer moet snoeien en moet knippen waarna u dus nog veel meer GFT heeft waartegen men u wéér een kip of twee geeft die heel uw tuin… enz.…

nat sloop tussen vochtig, aangeslagen misschien nevelig in, tussen kieren door beslagen zicht herkende ze vergeten spaanders, niet meer nat was het onze tijd, wasemend gedruppeld nu in nerven van een vroegere inhoud, prikkend vocht vermengd droog…

Mijn herkomst is oneindigheid Mijn toekomst ver te zoeken. Ik tel de dagen van mijn reis Die lang is als de horizon. Soms als ik in een spiegel kijk Zie ik, dat ik op niemand lijk. Zilveren glasplaat dat ben ik, Die langzaamaan beslaat van schrik Naarmate ik het beeld herken En zie dat ik mijn moeder ben. Binnen het telraam van de tijd…

Tomeloos neemt zij deel aan het geheel Jong levenslustig als zij is Versmolten in het nu Mateloos jong Onoplettend danst zij voort In de stroom met trots Dan spat zij uiteen Op de rots Verhit keert zij in de moederschoot Wacht op haar wedergeboorte Om weer deel te nemen in Die blijde stroming…

Met centrifugerende snelheid word ik ruggelings vacüumgetrokken glijdend op wind in een regenboogspiraal Het tapslopend eind ejaculeert mij Van grote hoogte zwevend landend huppel ik lichtvoetend in een meer van blad naar blad van de roze lotus Koikarpers happen wreedzaam waterluizen…

'k zag een vogel op een tak gulzig gluren naar een slak die mijn zonnebloem met grote slokken vlug naar binnen wilde schrokken op de muur wachtte de kat tot de vogel gegeten had overviel hem dan pardoes met de lenigheid van een poes of hoe ieder wezen door te eten bijdraagt tot de voedselketen…

Bos zal snel mijn belastinggeld gaan innen, Want daar doet hij meteen iets nuttigs mee: Hij geeft mijn euro’s aan de ING Zodat ik daar datzelfde geld kan pinnen. Zo maken wij dus steeds de cirkel rond En blijven economisch kerngezond.…

nog is het zomer leven zondoorstoofd maar ongemerkt korten al de dagen het leven is al halverwege straks keert het in naar oogst en witte tijd verstillend wachtend op het lengen van de dagen…

Wat in dit vers te lezen staat is slechts de oogst van plagiaat. Nou, vindt u dat niet ongehoord? Heus, elke letter, ieder woord werd door uzelf beslist herkend en - wat me nog het meeste stoort - door and'ren eerder aangewend.…

Wij hebben ook vannacht weer niet geslapen, wij hadden wel wat anders aan ons hoofd: we leken even voor elkaar geschapen, en alle leugens werden weer geloofd. Toch hebben we zeer van elkaar gehouden, het is gekomen als het is gegaan; verder blijft alles altijd bij het oude: de Moor kan gaan hij heeft zijn plicht gedaan. Er stonden 's morgens…

Aangenaam verpozen Onder 't jonge groen, dat Tot volle wasdom kwam Daarna rijk scharkerend Tot diep bruinend brons Waaraan wij sprakeloos ons Laven - nu kruinen Moedeloos en doodvermoeid Zich overgeven aan de tijd Hun oude blad kostenloze Humus voor bomen en struiken Voor de nieuwe voorjaarstijd Dood die tot nieuw leven leidt Kringloop…

Zo hier tussen de hoop uiteen gereten levenslopen nog iets aan waarde rest vermindert die met de jaren. Daar is me wat mee rondgezeuld zeg, o la la! Butsen, ontbrekende onderdelen, gehavend materiaal - allemaal verhalen ze van zwaar doorleefd verleden. Pronkstukken van weleer, anoniem verzonken in een vale kwaliteit. O, als zij nu nog…

Beeldenstorm en kaalslag laten geen spoor van loof en look vruchten passeren het darmkanaal, worden tot een amorfe brei in een bodem van afbraak broeit gebladerte als warme rook een schijnzalig schimmel bedekt de ruïne van aardse barbarij er borrelt een gistend mengsel in de onderbuik van bedorven jaren doch in de vochtige kelder blijft de glinstering…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag. In jou bewoë wankeling word dit weer 'n zaak van noodzaak om te balanseer. ------------------…

Ik vond vijf engeltjes vandaag op een platenhoes bij de kringloop. Bolle buikjes, volle dijtjes, met vleugeltjes zo zijdezacht. Ingeklemd tussen BZN en Alle 13 goed keken zij mij meewarig aan, daar in die doos, afgedankt en van God en iedereen verlaten. Ik heb ze mee naar huis genomen hopend op een tweede, beter leven.…

als het grijs komt of kaalte toeslaat en jong groen verder ontluikt schijnt een beeld te ontstaan waarbij de toekomst morgen is en het heden al is vergaan ik zou met die gedachte toch zelf niet verder gaan ook al vertragen de jaren de ziel is nog steeds van vandaag ik zou het kind in mij niet tot verplichte rust verklaren het is nog…

de bladeren vallen in ontelbare kleuren vormen en getallen van bomen naar benee zij dwarrelen gedwee, nemen de zomer mee kleuren met hun kleed de grijze aarden wallen de tak, het blad, de steel, de nerf wurmen zich weemoedig in de aarde ondergaan het ondergronds bederf om verder nog dan ver te gaan in waarde vergaan, verlaten…

Zoekt en gij vindt er een baaierd aan spullen als hulp in de huishouding zó kant en klaar gun ze een tweede kans een nieuwe toekomst bij leven en welzijn weer recyclebaar en hebt u op zolder in schuur of in kelder nog bruikbare dingen als tweedehands waar besef dan dat u net als ik zit te springen om minder materie voor minstens…

En alsof Al van mij afhangt: het voortbestaan van de aarde, de mensen de grootste angst van ieder is teloorgang.…

in verleden tijd drongen zich hun zinnen van teloorgang op met een impliciet verwijt en ik spande mijn snaren naar opheffende klanken voor de kwetsende spijt verbuig nu tot verlangen met krullende lippen om vernieuwende tijd.…

we zouden naar de super en de kringloop gaan men heeft ons er niet gezien we hebben nog nooit zo'n plezier gehad morgen doen we weer hetzelfde…

Aangebrand, Dichterschap, Kringloop, Het huwelijk, Zie je ik hou van je, O-derivaat, Oote, Fanfare-corps, Komtocheensklaarklootzak, Schrijvenderwijs, Poëzie is een daad…

Ik ging bij Albert Heyn een boodschap doen, Maar trof daar al het personeel in tranen, Bevreesd voor de teloorgang van de banen Na een verlies van vijfhonderd miljoen. En Albert zelf bleek reeds op straat te staan. Daar prees hij luid de nieuwste straatkrant aan.…

de teloorgang van restauraties geeft telkens meer stations de aanblik van een koude voorstad in het macabere voorportaal van morgen krijgt kille nevel vat op mijn gemoed... bij de automaat pin ik een kaartje voor de trein naar niemandsland…

het bezijden leven aan de tafel droeg het gemis van jaren nog te geven want ze wist dat verdoemenis de hemel kon splijten in het rood van de zonsopgang en de teloorgang van misvattende verwijten haar stem ontkrachtte toen de dood haar ontbood - zoals zij verwachtte -…

Een postuum eerbetoon aan Daan de Ligt, Die afgelopen week is overleden. Daans houdbaarheidstermijn was overschreden, Wat op te maken is uit zijn gedicht. Een afscheid dus, precies zoals het hoort, Ook Daan de Ligt leeft in zijn rijmen voort.…

Kittige hakjes mantelpakjes verloren in de kast een voor een bekijk ik ze houd ze even vast naar de kringloop is geen optie ook al viel voor mij het doek iconen uit het verleden vervangen door de joggingbroek…

Als alles ondoorzichtig Geworden is, als alle Lijnen die tot voor kort Nog zichtbaar waren Zijn vervaagd en niets Meer zich aftekent dan Louter teloorgang Is daar op eens die Schitt'rend zwartbruine kop Die je op mijn schoot legt Met ogen die van amber lijken En die zo veel leven uitstralen Dat ook ik opeens het leven weer zie…