Alle inzendingen over kroeg OR plantage OR drinken

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

We braken het brood en schonken de koffie. In de luwte van wind krulden de kinderen, hun wangen wars van zon. Kleverige vingers, kruimels, een gekleurde parasol. Ergens een verdwaalde sok, wat lauw bier. Iemand zong. Op het kleed een krantenbericht, een pop zonder benen. We lagen als mensen alleen op de wereld. Nee, dan morgen. Morgen…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Ik gun u uw versoepelingen, hoor Dat mondkapje, het zat me ook tot hier Ik drink graag in de kroeg een glaasje bier Maar een en ander slaat nu toch wel door De jeugd weer laten uitgaan, Mark, hoe kan je Ons land kleurt rood en ik wil graag naar Spanje…

uit 1 kopje, beker ‘to go or not to go’ Mijn persoonlijke maximale opdracht is dan ook Te minimaliseren, te leren de eenvoud van het ‘goed’…

Wij wilden deze nacht tot ’s ochtends feesten Gewoon bij iemand thuis, niet in ’t café Gezellig, al mijn vrienden deden mee Zij drinken veel en graag, althans, de meesten Daarna een afterparty in de kroeg Nu gaat die toch niet open morgenvroeg…

Het middaguur verstijft, stilte hangt als een groene huif boven gewonde bomen en vliegen zitten roerloos op hun stroperige melk. In schamele hutten wachten rubbertappers met schrijnende ogen op de koelte van het donker. Misschien zal de man uit de stad morgen wel iets meer betalen en misschien kan er dan een nieuwe mangel komen.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Ik zie ze al weer zitten de koppen naar omlaag vervreemd van lief en aanverwanten met roos rondom hun kraag Ze drinken snel hun bieren alsof de tijd hen dat gebiedt en lachen met hun tandeloze monden en niemand die het ziet En als ze dan de kroeg uitlopen de koude nacht weer tegemoet zou ik ze graag mijn jas meegeven maar niemand die…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

ik kom hier zo af en toe omdat het hier zo ouderwets is een vervallen kroeg van zijn groezelige soort aan de oude tapkast met marmeren blad drink ik de plaatselijke cognac tussen vissers en armoedzaaiers in de verbeelding van mijn bezopen brein is die vreemde oude vent van een dichter hier ook binnen rechtop achter zijn glas schrijft…

Gebukt ga ik over de plantage. Gebukt en zwetend in de zon. Gebukt, m'n rug een ravage. Gebukt omdat ik niet recht op staan kon. De geest van de stilte op dat glooiende veld. De geest van de stilte die mij niets verteld. De geest van de stilte blaast mij nieuw leven in.…

Daar waar het bier schuimt en verdriet versmoort op de barkruk aan de toog Daar waar een thuis huist en sappige vertelsels smeulen in de ziel van de waard en zijn warme stem Daar waar de dronkeman zijn hart lucht En na diepe zucht de mop van z'n leven hoort…

maar jou zelf bedenk, een zacht soort bedrog ’t Is mooier, een ideaalbeeld te maken dan van jou in ’t echt, maar vooral van mezelf, zo hard op de grond, zo onzeker te raken Dus ik naar de kroeg, je zou mij moeten horen hoe ik je verheerlijk, ons altaartje bouw.…

geen tijd om na te denken je neemt nog een slok en een trekje ja waarom niet, draai nog maar een rondje en zo nog talloze in het verschiet die bol neemt je toch wel mee of je het nu wilt of niet kom, doe nog maar een rondje, wat let je ach, die eeuwige kroeg, het blijft een wervelend verzetje…

wij doen alles met gevoel" "Schenk de glazen vol,aalmoezenier het hindert ons geen zier wie moet bloeden zal betalen op het leven kun je niets verhalen" Een vrouw met mooie ogen neemt een slok en zegt bewogen: "vroeger naaide ik de wereld rond nu wandel ik alleen nog met mijn hond" We zwijgen zonder reden laten het ochtendlicht de kroeg…

swingende zichzelf verzen leerende troubadoer snoer de cynische critici de mond symbolische werelden nemen het woord dans brandend door verhalen en verbeelding smelt doof het licht niet eerder dan vogels zingen in het ochtend licht…

De meinacht laat zijn koele droppels neder, ik schuil onder een lispend lindendak, mijn oude hart vindt zijn verlangen weder dat naar de lente geurend openbrak, en vóór mij is het licht der kleine kroeg, daar tiert men bij de hooggevulde glazen, al wat ik vrucht'loos aan het leven vroeg ligt in de simp'le jool dier blijde dwazen.…

Moeizaam rijd ik auto de zon zit zeer laag vreemd denk ik wat men zo vereert verwenst men dan ook weer zelfs een zonnebril baat hier niet de zon ketst heel heel koppig ik rijd door een plantage peren links appelen rechts kaal en leeg je kijkt er zo doorheen het is wintertijd het is wandelweer ik zet mijn hoed op deze keer…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Elke dag gaat hij iets drinken In de kroeg op de hoek En meestal blijft hij zitten Op andermans verzoek Bij elke laatste slok Geeft hij een signaal Dan doet hij nog 'n rondje Het gaat haast machinaal Zwijgend kijkt hij om zich heen En ziet een wazig landschap Waarin de lege blikken Van zijn maten aan de tap Zijn ogen blijven steken…