Alle inzendingen over kroko eend

Moeder eend heeft vast geweend haar ei verdween met marter Steen op de motor van een zwarte eend.…

Een eend lijkt op een eend. Maar nu begint mijn vader (62) weer. Hij noemt waterhoentjes strijkbouten en vindt dat de maan ondergaat als de zon. -------------------------- Uit: 'Een klok en profiel', 1965.…

Als de eenden opeens stenen zijn in de holten van het riet, als het gladde water onweer voorspiegelt en de hond van het bruggetje zijn kop laat rusten op het hek, dan verkeer je in het oog van het sublieme. Als je terugloopt, zijn de stenen weer eenden, onrustig bewegend in ontnuchterende cirkels.…

zowel in de poel als in het leven een eend volgt een vrouwtje…

Lustig snateren zeven eenden op een rij wiggelwaggelend.…

de hazelaar bloeit op het gras de twee eenden onafscheidelijk…

koeten speeddaten hard lopend over water eenden vliegen op…

doodgereden eend kuikens piepen tevergeefs snelverkeer gaat voor…

Een kwakende eend scheert over waterspiegel oogt dubbel zo sterk…

Kikkergekwaak klinkt dapper in de zoele nacht: vér van die eenden!…

Ik fluister tegen de groene kop van een eend: 'Ik zie jouw schoonheid!'...…

de kleine hond snurkt in de stille winternacht snatert zelfs geen eend…

Eenden strijken neer de waterspiegel klievend wolken klieven mee.…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

De hongerige eend had het toch zeker koud En verdiende stukjes brood hoewel wat oud ?…

Flinterdun ijs een waggelende eend trapt erin.…

Toen een kikker in een poel zijn vriendin de eend ontdekte, spraken zij zich honderduit dus hij kwakte en zij kwekte…

een volmaakt ovaal blinkend ijs sneeuw drie eenden pure harmonie…

In golvend water weerspiegelt het dansend haar als een filmscène met een eend in gezelschap drijven herinneringen.…

Jonge meerkoetjes zwemmen vrij rond, dankzij twist van moeder met eend.…

een vette eend had op een keer na twintig dagen zitten een nest met eieren zo weten te verhitten dat schaal na schaal een scheurtje kreeg waarna een guitig kopje een lijfje te zeggen scheen zeg moe ik pas niet langer in dat dopje dat werd me een bedrijvigheid van scharrelende geeltjes de moeder eend was zelf voldaan haar kinderen…

plaatsverandering tussen de geluiden door zie ik jouw gezicht vogelreservaat geen enkele vrouwtjes eend bij vijf woerden de reizende boeddha en het dikke engeltje gaan nooit meer samen negeer lorelei schiet op de zaken roepen loop op de klippen twee eenden landen in de singel een hoge woerd volgt op afstand…

eenden op het water als zwemvogels met drijfveren... doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

Eenden in de lucht Jager en hond wachten af Geen enkel nadert De mens heeft niet altijd door Dat ook hij soms wordt bespied.…

zes eenden dommelend op de reling tot ik passeer als één man kijken ze me na ik voel me diep vereerd…

Op het Deense meer zwemmen eenden deinend voort, vloeiend op de maat van Andersens vertelling "Het lelijke eendje."…

levensavond samen uitkijken over het kalme water tevreden luist’ren naar eenden, net als vroeger rondkwebbelend in het riet…

daar hang je dan het web kleeft aan, ook al ben je zo'n prachtige zwaan de brekelijkheid van het bestaan ziet in jou een lelijke eend…

Wie heeft de eend vermoord in wiens kleed ik elke nacht vakkundig word gesmoord.…

Zie hoe de eenden toegezwommen komen en verontwaardigd rechtsomkeer maken. Lach je dan een bult -verontwaardigde eenden zijn lachwekkend- zodat de voorbijgangers verbijsterd blijven gapen naar die niet alledaagse metamorfose. ‘s Avonds kun je dan nog genieten van hun perplexe gezichten.…