Alle inzendingen over kroko eend

Die kreupele eend is mijn goeroe, want hij doet mij beseffen, dat onvolmaaktheid levenslustig en waarachtig tekeer kan gaan, dat zogenaamd abnormalen en onschuldig gehandicapten even veel waard zijn dan de gave en dominante eenden, die zich onterecht beter wanen, ook al ogen ze onberispelijker en gaat het hen schijnbaar meer voor de wind…

In Maasmechelen werd ongestoord de eend van Florentijn Hofman vermoord. Joke Schauvlieg' decreteert rouwig : "Badeenden zijn een bedreigde kunstsoort!"…

Met voeten getreden, moegestreden overgegeven, opgegeven onbehandelbaar, ten dode als de platgereden eend ligt ze wachtend op het einde…

een plas met eend en hoen een rietkraag... Ik loop langszij voor de duur van morgenstilte de vraag.... naar meer natuur niet gulzig.…

de ramen zijn beslagen er ligt een waas over het land oh, daar is mijn halte al, ik zat zeker te dromen ik stap uit drie witte eenden pronken op de stoep schrikken en vliegen op de bus rijdt me voorbij er ligt een rode vlek op de weg en twee witte eenden vliegen verder…

een ven vol veertjes en twee monsters van eenden voorbij gevlogen oh don quichotte de helm van membrillo vol met scheerwater ik steel de hendel van de pomp van de bron de maagd waakt een ton van stenen de wijze heks blijft drijven op de wateren je gaf jezus melk oh heilige maria zorg voor ons water een droge zomer vier eenden…

ijzig blaast een koude wind over een sneeuwwit oppervlak tot aan de rand waar water nog deining heeft dankt de eend in stilte het wak…

(tanka) De eenden zwemmen lustig en tevreden rond in hun smalle sloot, kennen het ruime water achter die hoge dijk niet.…

Aalscholvers troon en hemelend daarboven de lucht, een vlucht, een zucht: “Wat drijft een eend?”…

Eendduidig luidde ‘t oordeel der justitie: “Zulk eendenleed is veel te wreed. Genoeg !” Waarna men echter aan de rechter vroeg: “Oók niet heel zachtjes ? ‘t Is toch een traditie ?” Doch onverbiddelijk sprak deze man: “Nee nee… nou ja, vooruit, nog ééndje dan”.…

Streep, mijn eend, 'kluts' kwijt novemberei "Waarom niet?" 'ome let' er wel op moet beseffen 't zal mislukken TOCH prachtig nest dertien eieren dertien ongeluk TOCH gisteren dertien kleine koddige kuikens in mijn tuin trotse moeder "Zie je wel!"…

De dagen gingen, zonder opmerkelijke veranderingen en gebeurtenissen, woorden vormden bergen, waardoor de betekenis verloren ging, de essentie lag verborgen in de ogen van de eend, die je onderweg tegenkwam. De liefde werd een droom. onbereikbaar, zonder kleur of smaak. Je leven borrelde, bruiste en doofde uit.…

langs ruige rietkragen die de oostenwind kraken glijden oranje voeten over de zwarte spiegel van stilzwijgend water klunend naar die plek onder de brug klinkt een lokroep van gevederde kwakers die de bijt ijs vrijwaren…

maar bekwaam schuifelen eenden over het bevroren parelmoer van de vijver in het kleine park, gewoon plat op hun gemak, zonder behoefte aan gesnater of luid klapperen van vleugels, ingedommeld en tevreden op een overschot van de natuur, buiten een gevaar voortgegleden niet in besef van tijd en duur.…

De eend zwemt door dicht kroos, maakt een warrig lijnenspel. Snel zwemt de zwaan voort, kleppert luid met zijn vleugels: eenden kijken boos. De valk grijpt zijn prooi, maar schrikt... Die merel ontsnapt: geslagen winnaar! Gedwee vliegt de meeuw van haar zitpaaltje weg: een aalscholver komt.…

dag in dag uit iedere keer laat thuis komt neer plompt als een dooie eend is een workaholic en nog even maar jouw papa!…

(tanka) Moeder eend zwemt voort, gevolgd door één kleintje maar... Verlies geleden? Blijdschap! Uit het gras komen haar vijf andere kuikens.…

sommige jagers trekken zeer ruw de stumperd terug in de boot plots door de gewassen aan de oever de punt van een jagergeweer KNAL de beeldschone eenden zijn niet meer…

schittering spiegelt kriebelt m'n zintuigen ondanks de lengte kan ik haar niet kussen langzaam kabbelt het water onder me door hoor hoe eenden snateren alsof het al Lente is…

over wondere wateren waait een vergezicht een oude kerk met breekbare zerken achter wuivend riet waar eenden tateren een lintlandschap onder heilspellend licht…

Ik was al vroeg een vreemde eend in de bijt. Ik hoorde niks, hoorde ook nergens bij...nog steeds versta ik de klanken van de mensen niet... vervreemd als ik ben geraakt van de rest? Waarom God? Waarom ik, zo... Een lelijke eend die tóch zwaan wordt en daar moeite mee heeft: verlies brengt mij terug tot mijn beperking..…

eenden meeuwen en ganzen alsof ze een luidruchtig gesprek voeren... tevergeefs probeer ik er achter te komen waar ze het over hebben maar mijn zweeds laat vooralsnog veel te wensen over Lejo van Kuijeren…

Eenden in het meer houden eerbiedig plaats vrij: nieuwe aalscholvers. Een kleuter begraaft dode lieveheersbeestjes. "Gezellig samen!" Wintermadeliefjes maken de rijp nóg blanker.…

Tegen de avond egt de boer zijn schoonste land stokstijf kijkt een reiger toe van af de akkerrand drie eenden wiebelen langs een plas zo stil zo onvervalst zo waterpas…

Hij snatert heel hard naar de kat het roofdier schrikt zich gek en kiest zo snel het hazenpad hij breekt zowat zijn nek Dan toch maar liever brokjes thuis al is dat ook wat saai die eenden die zijn echt niet pluis veel te veel lawaai…

Het is een vloot een flottielje van witte eenden die het water doorkruist als een 'vredesvloot' Het is onrustig tot in de dierenwereld die hebben genoeg van menig hotemetoot -op hol- het politieke wereldpodium In de stroom hangt ook hun droom: Vrede op deze aardbol.…

Men zegt zoveel zomaar een apart deeltje tel maar af klaar voor de start af staar naar het licht wat eigenlijk niet bestaat en vraag u zelf eens af klaar voor de start straf punten nooit is dit leven echt geweest ik ben en blijf nooit niet hier geweest gefeest met een nasmaak van de haat het gepraat over dit lijden kwaad raad eens…

eend met pielen, nekjes nog ingetrokken peddelen tot ze duiken. zwemvliezen beschilderen het water schoner in een rimpelende stilte. camouflerend vederkleed waggelt naar het donzen nest uit haar borst geplukt. kwaakt goedkeurig naar nagelaten wending als een zeefdruk in water…

Ik ben zo anders Losgeslagen Dat is zeker Dat is waar Is anders zijn dan soms een ziekte Iets heel engs, niet zonder gevaar Siert het mij Om om te lopen Weg van anderen Uit de rij Gewoon je eigen weg bepalen Schijt aan alles Vogelvrij Is het anders Om te kiezen Voor jezelf, voor je gevoel Eens niet te doen wat men verwacht Te leven…

Een luid gesnater in het water bracht me bij het verhaal wat eenden voeren licht verbaal, want Jo zei tegen Mo, zie je die twee daar lopen zo? Toen kwam Ko en nam in kielzog Do bij de vleugel, om het koffie verhaal in de sloot, non verbaal voort te zetten.…