kruimellicht
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 
233
233maar als ik dat kan
waar blijft dan de verwondering
het verlorene
dat zichzelf laat vinden
met grote ogen
om ons te redden
van het doodgaan
en het rouwbeklag na elke
teruggestoten en onleesbare waarheid
die in het memoriaal van liefde
nog minder dan een stip werd
ondanks de drang naar beweging
ergens in huis, ergens eeuwenoud
in het kruimellicht…
Bezig met laden