Alle inzendingen over kuijpers

Allang heb jij mij afgeschreven, heel lang ook al weggerekend. Ik voldoe niet langer aan jouw norm, met mij nog leven doe jij voor de vorm. Het voorlopig dulden is gebleven, hoelang heb jij me nog gegeven? Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat…

Luiers, kleine kreetjes, lief kopje aan de borst. Boertjes laten, stralende oogjes, een ontluikend lachen. Getuite lipjes, geheven knuistjes, keuvelen, eerste woordjes, mamma, pappa. Oogjes toch zo verwachtings vol, handjes op mijn wangen, armpjes rond mijn hals, kusjes, knuffels. Vlugge voetjes, baby's hollen ons voorbij, ongemerkt…

Jou kennen een nacht lang, de dag niet toelaten want dan is de nacht voorbij. Het alles omhullende wijkt voor de werkelijkheid, je schrompelt ineen tot gewoon iemand. een mens als ik.…

Toen ik bij jou kwam waren wij happy. Iemand huilde ver weg, wij hoorden niets. Toch wisten wij het, ergens vandaan.…

Wat in mij zit is niet zichtbaar, uitbundig of ingetogen, vol vreugde of verdriet. Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Tot vroeg in de kroeg het gilde der gulle drinkers. Klinkers van de oude klare. Moppen tappende gillende geilers. De tranen treffers en gekwelde kwijlers. Ook de lallende lavelozen, de depressieve, medicinale drinkers. De kroeg, trefpunt van plezier en verdriet. De plaats waar het negatieve tot kunst wordt verheven. Bij het gul schuimend…

Zwart naakte aarde. Geploegde akkers, dicht vloeiend groen tapijt. Ingezaaid door de mens. Goudgeel golvend graan, bewogen door de wind. gerijpt door verguldende zonnegloed. Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…

Herinneringen vergelen, illusies verwaaien, verlangens vervagen. Alleen onze fantasie die blijft, teistert ons lijf.…

Als de klank van mijn woorden is geworden tot een gefluisterd afscheid, wil dan wenden je blik zoveel jaren terug. Geniet dan nog even van mijn branie, van mijn vrolijkheid van toen. En jij....? Lach nog eens je lieve lach. Laat een keer nog mijn naam vloeien over jouw lippen ik zal jouw roep verstaan. Kennen jouw stille verdriet…

Twijfel is het zaad van de angst. Jaloersheid een dodelijk gif. Huichel het invretend zuur. Egoisme een woekerend gezwel. Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

Wat in mij zit is niet zichtbaar, uitbundig of ingetogen, vol vreugde of verdriet. Ik hou van jou maar jij kent mij niet van binnen, wel van zien.…

Ochtendvreugde lang voorbij, de middag was opwindend. De avond kalm soms verdrietig, het nachtelijk duister zal ons omsluiten, o mens, wat ben je nietig.…

Jaren al ik zoek de woorden, woorden vol genegenheid, eerlijk warm alles zeggend, zo omvattend, barstend van bezetenheid. Maar.... ik pluk slechts schrale teksten leeg en al te vaak gebruikt, zo versleten onwaarachtig, geen betere ik ken. Vraag je liefste, laat me liefste even in je ogen zien, kan ik lezen daar de woorden…

het is altijd hem of haar. nu of nooit hier of daar. Ergens of nergens, wij zijn buiten ons zelf van vreugde of verdriet. Het kan vriezen of dooien, wij zijn goed of gek, uitgeblust of opgewonden. Er is niets of altijd wat, wij hebben geld of wij hadden, het is alles of niets, ik ga en pak de fiets.…

Bedacht zo even onverwacht dat in mijn leven dag en nacht het bloed stroomt door mijn lijf en duizenden impulsen zorgen dat ik leven blijf. Dat ik kan functioneren, genieten en ook leren. Mijn hart en hersens werken waardoor ik op kan merken dat ik nog altijd voor je voel, mijn lief dat is wat ik bedoel.…

Menig glas is al bekeken, menig glas is al geleegd. Maar een glas laat zich snel breken, de scherven worden weggeveegd.…

Voel je denken je verwacht het herkennen uit de nacht, maar overdag is alles anders overdag is vaak de pijn, de andere zijde van de liefde zal jij er dan ook nog zijn?…

Woon niet in Dokkum of Den Haag in Purmerend of Leek, ben niet van gisteren of vandaag meer van verleden week. Overmorgen haal ik niet morgen nog misschien, ben meer een man van alle dag wat geeft het ik zal wel zien.…

Zoals hij uit haar weg schoof zo is hij ook in slaap gegleden, stil geruisloos en doof. Haar was niets bijgebleven, zij had alleen intens geleden. Liggend op haar rug, het hoofd gewend. Ogen leeg maar wijd open. Geen denken terug aan ooit, het stille hopen? Zij wist het, nooit. Zij vond weer zich zelf, zich zelf als zo vaak,…

Zoals hij uit haar wegschoof zo is hij ook in slaap gegleden, stil, geruisloos en doof. Haar was niets bijgebleven, zij had alleen intens geleden. Liggend op haar rug, het hoofd gewend. Ogen leeg maar wijd open. Geen denken terug aan ooit, of iets hopen, zij wist het, nooit. Zij zocht weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

Getrokken door het spoor van de tijd, vermalen in de maalstroom van het leven, kijk ik achter mij en ben verbaasd over de velen met mij.…

Jouw mond vormt beweeglijk de woorden, volle lippen. Licht trilt een mondhoek. Mooie sensuele, plooibare mond, vol melodieuze klanken, schaterend soms. Volle rode lippen gerond in stille lach, steeds wisselend van vorm, vol kleur. Zo soepel, warm glanzend, speels lokkend. Je vochtige tong streelt de gewelfde ronding van de half…

Stil is het in huis, soms,als ik in de lege kamer kom hoor ik nog van ver een kinderlach, een flard van een liedje ook. Op de drempel kijk ik terug heel veel jaren. De kamer is niet rommelig meer, wel erg leeg jammer toch.…

Huil jouw tranen, ik wil leven je bezitten samen even, in een zinnelijk begeren het naakt ineen geplooid. Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Beschadigde verstilde beelden hangen in mijn geheugen. Kleurloze tranen mengen mijn herinneringen. Jouw ogen vertelden mij over het naderende, scheurende afscheid. Onze woorden waren reeds gestorven in stille eenzaamheid. Toch was er rust in mij, ik stamelde mijn Amen. Ik kuste jouw stille lippen.…

Wist niet wat het betekende toen ik jou tekende, ik tekende je helemaal uit. Jij bent een plaatje, een geweldig mooi plaatje maar wel een plaatje zonder geluid, want gistreren mijn lief, maakte jij het uit.…

Toen ik mijn sporen trok in de tijd, jong, onervaren maar lustig, heb ik... en werd ik vaak verleid, ik beleefde alles heftig, vluchtig. De liefde kwam in overdaad, ik trok mijn sporen in de tijd, maar het heeft mij nooit geschaad.…

Vroeger was ik vaak ondersteboven, keerde me binnenstebuiten, ik zong voor wie het maar wilden horen. Ging paardje rijden bokkie springen, ook ezeltje prik doen. Tikkertje en verstoppertje. Ouder worden, werd verliefd toen.…

Ja, luister naar mijn gefluisterd afscheid. Laat mijn naam vloeien over je lippen, van ver zal ik je roep verstaan. Weten wat niet meer is maar binnen in je toch altijd zal zijn. Hoor... hoe leeg is de stilte. Hoor hoe hij is, veranderd onontkoombaar in hij was.…

Heb alles netjes geregeld, bij mijn crematiepolis mijn laatste muzikale wens. Een foto, wat vluchtige woorden op een stukje papier. Snippers in de tijd. Dan ben ik jullie in tijd en ruimte voorbij. Toch hoop ik dat nog eens iemand aan mij denkt, me omarmt. Al weet ik dat dit niet staat vermeld bij de polisvoorwaarden.…