Alle inzendingen over kwetsbaarheid OR gevaar OR geschiedenis

Stille gewapende ogen verklaren je gewetenloosheid. Op je hoede voor alles wat komen gaat, met je handen gevuist, kijk je me aan, bijna stikkend van verdriet in je tranen die vloeiden. Ik doe toch maar een stapje achteruit.…

Het gevaar ligt op de loer  Onbegrip dat steeds sneller stijgt Onrust scherp en vilein  Zwarte taal die langzaam zwijgt  In kalmte wil ik zweven  Zo wil ik zijn  In helderheid wil ik leven Rust zacht en fijn…

onvoltooide boeken schrijf één voor elk verloren uur tot een doodskrans voor de dag van vrouwen heb ik een ontluisterend vermoeden zij zijn de mij omringende gehuchten waar dingen gebeuren ik ben de gehate koning van een laat seizoen waar elk kind is gestorven door het dragen van mijn naam ik wil korter leven dan u van wie ik hou en altijd gevaarlijk…

Ik voel me bevoorrecht, angstwekkend kwetsbaar, en wonderbaarlijk sterk tegelijk , maar niet de zwaartekracht maar een zwaarmoedigheid verhindert het vrije vliegen dan wel het sluimerend gevaar van angst, ik hoop die vleugels te verliezen, voordat ik zal worden afgewezen.…

Aan het vuur Warm jij je handen Hetzelfde vuur Kan jou verbranden Water het is Om te koelen Maar ook dat water Kan je overspoelen Soms onzichtbaar Het gevaar Maar wees voorzichtig Want het is altijd daar…

Wat zijn eigenlijk de gevaren bij het varen, dat onderzoek ik nu al jaren. In het algemeen gesproken, heb ik daar al teveel tijd ingestoken, meer dan ik kan verklaren. “Voor niets”, ben ik er nu achter gekomen, en voel me in de boot genomen.…

Een bidsprinkhaan kreeg op de Drentse hei een niet te onderdrukken drang tot paren en zocht een wijfje om die klus te klaren, doch vrouwtjes stonden er niet in de rij. Maar na wat zoeken in de paarse pollen vond hij er een en dacht: ~Die is voor mij, mooi vol van lijf en o, wat lacht ze blij, met haar wil ik de hele dag wel snollen.~ Het…

De haard beschermt het vuur, en mij tegen het vuur het huis beschermt tegen het vuur van buiten de mannen en de jongens die overal oplaaien in de flanken van de huizen ze willen binnen woeden en doodslaan en dan met droge ogen uitdoven in as en onmacht dat is het gevaar voor mijn binnenwereld van keuken en bed waar ik mijn saaie…

De honden rennen naar het noorderlicht, pas op! Eet geen gele sneeuw!…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

Dit zei je, met een blik of een gebaar: je bent goed zoals je bent en veilig was ik voor elk gevaar. Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom.…

Leek dan eindelijk gevaar vermeden, En grootse confrontatie gekomen. Het verleden continue in het heden gebracht, Is het ieder mens die anders lacht. En lachen doen we uiteindelijk allemaal, Aan het eind van het verhaal. Ook als er geen enkele uitweg is, Dan het verdrinken in je eigen geschiedenis.…

Als je "vroeger" toen ze klein waren, op "bedtijd" was aanbeland, was 't een hele toer om ze er te krijgen, want... de één moest nog huiswerk, de ander nog spelen, en nummer drie moest altijd d'r blaadje nog éven uitlezen. Dat blaadje werd een hoofdstuk en als ze de kans kreeg, 't halve boek, maar als ze dan uiteindelijk lagen en…

water haar gezicht spiegelend toont aan mij de minnaar Dat de rozen haar lippen stelen De kiezels haar voetstappen hebben opgeslagen Haar ogen zijn door de wolken bewaard Haar neus door ambrozijn herkend Haar smaak door honing gegeven aan bijen die doorvliegen tot zij het paradijs bereikt hebben Het is dat dat er is Anders zou je nu geschiedenis…

De leraar droeg een harnas. Zwaaide met een goedendag. Niemand zei iets terug. De ophaalbrug bleef omhoog. Een leerling op de uitkijk gebaarde. Pek en veren stonden klaar. Net op tijd kon de ridder ontsnappen. De bel, weer een lesuur voorbij.…

Hier en daar een dorpsgek vecht nog zijn eigen oorlog, leunt nog tegen zijn leeggeruimd toneel van de wereld en wacht nog op volgende week betere komedianten. ------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1983.…

ze strelend over zachte tijden of stelt ze de heimweefabriek in werking bij vlagen stuurt ze ons een bericht en zet ons - onverhoeds - terug in de geschiedenis die we achterlieten onze oren: zij kunnen niet vergeten…

wij merken het nauwelijks nog op passen snelheid aan andere weggebruikers aan en proberen zolang het gaat een beetje bij te blijven geen tijd rest ons om in het geheugen te zoeken naar dat wat ooit is geweest 'geschiedenis verwijderen' staat er ergens op extra achter internet opties...…

De brief die niet werd verstuurd en die ik terug vind in een jas, een warme, met op de rug een winkelhaak. Ik herinner mij dat schrijven noch waaraan ik haperde, behalve dat ik je niet meer schrijf, om antwoord dat uitbleef kwaad. --------------------------------------- uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

Alles is geschiedenis Ons bestaan en leven Bekende paden en Onbekende wegen Gaan hand in hand Liefdes gaan uiteen En komen samen Bouwen bruggen In een ander hart Liefdes sterven nimmer Zijn een hoofdstuk in de tijd Toen nog jong en onervaren Nu veel ouder en wat rijper Is er heimwee naar wat was Verlangen naar wat komt Maakt het…

De tijd is als een mooie vlinder Oudheid is als een stofdoek met mooie kleuren Zo interessant als een Egyptenaar in de tijd van Karel V Als een klok met jaren als cijfers…

we grasduinen door onze kleine grote geschiedenis als een vloed mieren worden we gedreven door een onstuimige zee van herinneringen die heen en weer beweegt door de snelheid van onze woordenvloed soms proeven we in die grote kleine geschiedenis de smaak van gal als een steile met ijs bedekte oever opdoemt en de stroom haar…

Ondanks mijn zeer gezonde levensstijl, heeft ziekte mij tegen de borst gestuit. Ik red het niet met wat groente en fruit. Ben geestelijk een uitgewrongen dweil. Nadat men mij de uitslag had gezegd, heb ik nogal wat traantjes weggepinkt. Mijn gezonde lichaam heeft mij verlinkt. Hieraan helpt geen biologisch gerecht. Ofschoon ik er behoorlijk…

Victor Hugo, een beetje vrij vertaald: “Geschiedenis wordt altijd weer herhaald.”…

De tijd is als een mooie vlinder Die vliegt van bloem naar bloem Over het pad van gebeurtenissen Het pad dat leeft De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren Een raadsel met antwoorden Die zich bevinden in ons verleden Een klok met jaren als cijfers Zo interessant dat…

opa, ja pippa opa, geschiedenis, wat is dat eigenlijk Pippa, luister, dat ga ik je nu vertellen wat gisteren is, is vandaag geschiedenis en wat is geschied, is alles wat geweest is het 'nu' staat altijd brutaal voorop ook al las je deze tekst zo-even nog op geschiedenis is ook wat je ooit hebt beleefd niet dat je dat later nog allemaal…

en hebben we er een dagje geschiedenis bij…

Aan jou durf ik me bloot te geven Ook met kleren aan…

nog altijd stuiteren emoties in een hart dat op hol slaat onder jouw warme blik jij raakt waar ik het meest kwetsbaar ben wat onvolgroeid niet helemaal volwassen jouw ogen zien kijken door de onvolkomenheden heen jouw blik schenkt mij de laatste spurt misschien nooit ben ik volmaakt geweest maar onder jouw handen voelt het…