Alle inzendingen over kwetteren

in stilte fluistert de wind dartel vogeltjes gefluit melodieën kwetterend bloesem bloeit lente vandaag ingeluid in 't eindloos ik geniet van zonneschijn vragende gedachten mijmering kleine preveling stralend zonnelicht onzekere, donkere nachten onzekerheid op het nu gericht houdt de crisis mij op afstand vrijheden ingekaderd ieders…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Een middag in de zon… Vogels kwetteren druk, het zoemen van een bij; het uitzicht over het boerenlandschap, een wei vol met koren… Het kan me zo bekoren; maakt me innerlijk zo blij. De natuurlijke stilte maakt mijn gedachten vrij en vormen een nieuwe bron voor mijn gevoelens, bezinning… Nieuwe inspiratie, die ik kwijt leek te zijn.…

nog nooit was 't in mijn tuin zo vol met alles wat mij roept zo één met wat vandaag mij leven doet nog nimmer was de harmonie in voorjaarstonen beter hoorbaar door lente zo gespitst op dat wat leven is waar mussen kwetteren om mijn oudbakken brood en vinkjes snel hun nesten vlechten de meesjes 't hoogste lied inzetten zelfs achtergrondgeluiden…

de huismus komt vanuit het verhaal in de krant onze tuin ingevlogen blij verwelkomd door de roodborst de kwetterende winterkoning verbaal door de merel van Groninger komaf die bromt: bist d'r weer mien jong alleen de zwart-witte kat van de buren van onze buren staat eventjes paf ik moet me al op verschillende veren concentreren en nu komt…

m’n oude hond sjokt aan het lijntje mee wij kennen alle stenen in de straten en ondergaan de lijdensweg gelaten de wilde haren zijn nu heel gedwee de knoppen aan de takken tonen leven er zit een vreemde trilling in de lucht de kille wind nam afscheid met een zucht en vroege vogels kwetteren gedreven m’n metgezel bevrijdt zich van z’n halsband…

hoog, heel hoog gaat hij mee uitzicht op den kreek en zingen, kwetteren, om dan als een parachuutje neer te dalen in de goskant efkes..…

Bloem hoorde gij om uw hoofd slechts het gezoem van bijen die de vlinderstruik betasten of snaterende eenden die U op Uwen bank uw courant lezend al kwetterend verrasten wat zingt gij lof op grauwe klingerstraten in steen geklonken smerig grachtenwater kende gij slechts het Losserzand met bruisend Dinkelwater of luchten fijn als…

Een bos vol kwetterende mussen.…

stilte droomt en verte trilt een kerktoren op klokke twaalf zijn alle boeren klaar zinderend zoekt zon zijn vogels bij elkaar kwetterend in de zwartgeploegde voren je schaduwt deze plaats al eeuwenlang zucht zacht als ze hun eerste honger stillen zelfs liefde bloeide hier en kon verkillen als hun zomer weer dat trieste einde nam ben jij…

Soms voel ik me als Een bloempje in de wei Verborgen in het hoge gras En niemand weet van mij Wie ik ben of wie ik was Nee, ik zit stiekem, in me eentje Tussen het hoge gras Vanaf de grond kijk ik naar boven Ik zie wat vogels en de zon En een straalblauwe hemel Wolken drijven voorbij aan de horizon Vogels kwetteren als een stel ongeregeld…

trekvogel heeft er geen zin meer in die ellenlange vluchten elke keer een hoeraatje voor het klimaatje in Nederland wordt het warmer weer weg met die bevroren sloten die kou is toch nergens voor nodig we blijven in het groene kikkerland het zuiden wordt geheel overbodig de hele winter voldoende voedsel hupsakee, dat getrek gaat overboord we kwetteren…

buiten wacht de zee het strand de lange wandeling en de eindeloze horizon gretig legt ze haar oor te luisteren bij het open venster vogels kwetteren de nieuwe morgen fluistert beloftevol…

Want dit is waarom: Een bloem prachtig bloesemt Een vogel zijn kwetterende jonge vol energie voedt, De zonnestralen de voorjaarsbloemen verwarmt, Een fruitboom heerlijke zoete vruchten geeft, Een beekje een rustig kabbelend liedje zingt, De maan de donkere nacht verlicht, De regen de droge aarde vochtig maakt en Een moeder haar baby teder verzorgt…

Stil zit ik aan het water Kijk de lege diepte in Tijd staat stil Wolken glijden langzaam voorbij Eenden kwetteren Vogels vliegen En de tijd glijdt langzaam door Ik denk aan vroeger en aan later En aan jou en mij En hoe we bij elkaar kwamen Ik bij jou en jij bij mij En hoe we samen liefde vonden En verder gingen zij aan zij En hoe de…

Vogels kwetterend in de bomen, is het lente, is het zomer? Een vlinder op een verdorde bloem. Een hommel met intens gebrom. Verwarring heerst alom. Lui hang ik in een stoel en voel de warmte van de zon. Op de achtergrond Bob Dylan met mijn favoriete nummer. Niks geen herfst en heftige stormen, kou en nattigheid nog ver.…

De lucht is zwanger van een nieuw seizoen een geur waar alles mee lijkt aangeraakt Kwetterende rust - langs elke gracht Wat grauw was krijgt weer kleur, wat dor was groen Wat schier gestorven leek, gezond weer blaakt En geven lust in dat wat op mij wacht.…

de stem van de spreker die gehuld in een donkere jas met zorgvuldig gekozen woorden een arbeidsverleden tracht te beschrijven dat als we hem mogen geloven zou hebben bestaan uit het met veel succes werken van de één naar de andere deadline waarbij degene waarvoor hier bijeen in de finale helaas het onderspit moest delven en terwijl vogels kwetterend…

opgestoken, voortgaand in vlagen zuigt zij mij mee vandaag, doorheen de witte abelen, de ratelpopulieren langs kerktorens en haantjes grijpbaar boven het malse koren zij rust even uit in een oude eik zuigt zich vol en waait verwoestend door de hagen, waar slierende mussen mij kwetterend belagen, schelden we naderen de zee waar westenwind…

Het doet er alles toe, de echo’s van wat is geweest zich nestelen op de juiste plaats als kwetterende muzen in het avondrood op lichte vleugels aan de horizon verschijnen.…

het achtergrondkoor van grutto’s en bonte pieten vult continu de weidse ruimte van weilanden akkers verrassend kromme wegen kieviten soleren nabij bedreigd bedreigend op hun beurt indringers in mensengedaante of zwart veren- pak tureluurs schieten door het beeld huiszwaluwen zwenken kwetterend voorbij onnavolgbaar acrobatisch insecten…

Een opkomende zon Het licht wordt aangestoken De merel brengt zijn ochtendconcert In de tuin hoor je een hoog si si van de pimpelmees Kwetterende tonen in de achtergrond van een boerenzwaluw Bij de vlucht van de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu…

Gisteren werd ik wakker De zon op mijn ramen Ver weg de kwetterende vogels De warmte van mijn bed Mijn eerste gedachten zijn bij jou Hoe jij je klaar maakt voor een nieuwe dag Wanneer zal ik je weer zien?…

kleine mus daar in m’n tuin met je vrolijk kwetterende stem je leidde even m’n aandacht af ik hoorde je wel ergens roepen maar moest je eerst nog zoeken nu zie ik je daar steeds duiken tussen die mooie roze brem lieve mus wat ben je ijverig druk met takjes in de weer steeds neem je er een in je bekje scheert dan over bloemetjes tot hoog…

vandaag vergaren zich jouw vrienden en vriendinnen in de fijne herinneringen de gouden draad van jouw leven die jij ons steeds weer reikt met blote voeten in het gras mijmerend aan de waterkant waar de stroom kabbelt staan wij stil bij het leven dat jij en jou liefhebben wil spetterend en kwetterend ons de pootjes badend verhalen wij…

Kwetterende vogels bezingen het ontwaken van de dag, geeuwend boven de bemoste paden. Bladeren ritselen in de voetstappen van een straaltje wind, het bos vullend met een geurige tint. Bomen buigen zich voor het raam en blazen dwarrelende pluimpjes weg van overgebleven woorden van een kussengevecht.…

op het gras, nog nat van dauw dwarrelt, uit de geleide groene kruin als stervende zwaan, wel roestig bruin een eerste blad van de plataan zwermen spreeuwen, als èèn grote zucht storten zich met z,n allen in de vlier eten zich rond, kwetterend van plezier dan trekken zij weg, hoog door de lucht eikels in de dop, een wilde framboos fel gekleurd…

Ik luister opgewekt naar je kwetter kwiek getierelier. Je komt en gaat. Wanneer vertrek je weer van hier? Leg eens uit. Waarom vlieg je toch zo vlug? Jij acrobaatje, teken je? Altijd, heen en terug?…

ze dicht ontroerend gaaf over scheiden en lijden of het sterven in diepe meren waar men uit drinken kan nooit schreef ze over de witte raaf in haar tuin bezijden het musschenkwartier waar toch ook kwartels kwetteren in het lover over kwattarepen of een lekkere zure bom nog niet gesproken van radijsjestaart met slagroom of gevulde…

Vluchtend in dans en gil betogen wij dat wij leven zoals het andermans masker betaamt, en niet ons Vlaamsch gezicht van kwetterende dwergen.…