Alle inzendingen over lasten OR dragen

We hebben samen een vroeger al achter de rug en toch vraag ik je: zusje, wie ben je Wat heeft jou doen besluiten om jezelf te verliezen Was het de dood die z'n intree nam Of waren het de lasten die je dragen moest te groot voor kinderschouders…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

Jouw schoot alleen jouw schoot 'moeder' is groot genoeg om haar hoofd haar lijf haar hart haar ziel te dragen.…

Warm water stroomt over mijn mantel aangemeten door de jaren heen een laag van zand en klevend modder Ook wel open lichte vlakken, hier of daar veelal op mijn rug als ongekend aangebracht door langzaam vergaarde kruipende slakken het is om en om, doch het gewicht dragen ze weliswaar gemeen Het is als een uitgelekt en uitgerekt zebrapad…

De prestigieuze bieb van Birmingham Kan als gebouw de mensen zeer behagen De lasten blijken echter niet te dragen De dienstverlening moet dus op de rem Men durft nog slechts op gulle sponsors hopen Om nieuwe boeken aan te kunnen kopen…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Beide handen op de tegenpolen ondersteunen, dragen de aardse last alles draaiende houden rond een as die niet van haar is. Als we elkaar omarmen in kalmte, omhelst de tijd haar even met stilte.…

Als Hazes was hij aardig geloofwaardig Maar Jezus...man men mag het kruis wel schragen Het heeft dit jaar een zware last te dragen Zijn kruisgang oogt daarom wat eigenaardig En straks...hoe moet dat met zijn hemelvaart Ik ben benieuwd hoe men dat klusje klaart…

een bureaulade vol gebroken souvenirs na de verhuizing…

(En morgen vraag je maar, waar ik gisteren last van had.)…

de stilte heeft mij toen geroepen een vinger op mijn lippen gelegd ach had ik alles beter begrepen ik had een laatste woord gezegd na jaren van dit dwingend zwijgen ontsnapt aan mij een luid verweer schreeuwt mijn mond van oude wonden en werp de last ver van mij neer…

Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken.…

Er is het altijd dragen van een last, Er is een mompeling van de verkochte, Er is het clownschap van de kunstenaar. Er is – Niets Is – Er is alleen het woord, Het machteloze, het verkondigde Van kameraadschap op de rijke aarde.…

een sjouwer is ontstaan in de ijstijden en maakt werk van zware lasten. boven de stortzee is het dragen van het melkwit wilskracht. ginds vliegt mijn adelaar.…

Dat dit het is Wat ik ooit Gekregen heb, Zich uitbreidde Tot een last die Mijn draagkracht Vele malen oversteeg, En dat ik nu Heb teruggekregen Als een kostbaar geschenk, Dat zich makk'lijk Laat dragen In mijn hand San Zeno di Montagna, Verona, 15 juli 2015.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Ik ga mijn weg alleen, door duisternis en sneeuw, stille wouden, diepe dalen en oer-oude verhalen; met als enigste bagage lusten, lasten en geleerde lessen. In onwrikbaar evenwicht draag ik mijn eigen licht.…

het nevellaken ligt glad en schoon te wachten op de dauw meedogenloos en kil op het nieuwe blad, zo pril een zware last nu reeds te dragen wachtend op het dagen kwetsbaar zijn de knoppen zich persend uit het hout smachtend naar de lentezon de ochtend is nog koud…

Vandaag besloot je niet meer te leven was de grijsheid meer dan zat had je niets om nog te geven voelde je je al tijden mat boekte geen kleur noch vooruitgang vond jouw bestaan niets meer waard kon jij de lasten geenszins dragen verliet deze aarde in sneltreinvaart…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

krachtig trap ik door de nacht draai met mijn pedalen een weg door duisternis alsof ik tijd terug kan halen nog voor ik deze heb gemist sneller dan met licht raast langszij het zicht op wat ik ken als gras en bomen ik ben de paden kan ze dromen draag er blind mijn last…

“Wij leveren natuurlijk allen in, Maar wel wil ik de sterkste schouders vragen Het komend jaar de zwaarste last te dragen”, Zo sprak onze geliefde koningin. “Alleen geldt dit niet voor mijn jongste zus. Die vult gewoon royaal haar brievenbus.”…

Keer je dus niet van me af, laat mij je nu maar helpen zal de last met je dragen samen is het niet zo zwaar.…

Hoogzwangere luchten, niet meer bij machte de last te dragen. Bij vlagen waaien hun pasgeborenen dwarrelend naar benee. Een witte mêlee ontgroent het landschap tot een besmettelijke pers, muilkorft ieder vers.…

Het kan een last zijn Jezelf zo te moeten "dragen" Het is de schrik van ieder mens Maar achter elk persoon en zijn onzekerheid Zit iets moois, waar je niet om hoeft te vragen Verander niet voor die ander Ook die draagt wat met zich mee Probeer gewoon wat van jezelf te zijn Want dat kun jij alleen!…

Draag haar last van een grijs verleden, over de drempel zodat de schemer kan verdwijnen. Breng haar terug naar het licht de maan zal voor haar buigen als ze weer zal dansen in de zon.…

Noch Dafne noch Ranomi won dus goud Hoewel de kans - door media gedreven - Haast boven elke twijfel was verheven Op voorhand werd er al een feest gebouwd Ze werden in de titelstrijd verslagen Maar hadden wel een loden last te dragen…

Ik draag stenen als last op m'n rug, waar werkelijk zorgen zijn Ik wilde ze eens verpulveren, vernietigen maar ze bleken te hard Ik kon ze niet kwijt vond enkel meer op m'n pad en dacht dat ik ook die moest pakken Ik verzamel stenen maar op een dag worden ze te zwaar…

Na twintig lange dagen Een tijd van eenzaamheid Kan ik nu verdragen De last die het dragen heet Gaan met het water Begaan met de lucht Drijf als een vlinder Vlieg met een zucht Oceanen hebben dieptes Als bergen dalen kennen Maar toppen boven alles Toppen toppen Evenwicht…