Alle inzendingen over lasten OR dragen

Het verleden torsen, is een veel te zware last. Zorgen over de toekomst, kan bijna niemand dragen. Maar het moment van nu beleven? Ja, dat zal wel lukken gaan. In het werkelijk nu, vindt een mens zijn kracht. Hier zetelt ook de liefde. Precies daar en nergens anders, kan een mens op eigen benen staan.…

Last die de kracht Ver te boven gaat Alle evenwicht verdwenen, Gewicht dat onophoudelijk Op mijn schouders drukt En niet meer te dragen is - Ik word licht in mijn hoofd En kom zonder dat ik ook Maar ergens op reken Mijn eindoordeel tegen, Ik word te licht bevonden, En ga dus nu voorgoed Op weg naar het licht…

last is vervelend meestal ook zwaar behalve een last minute wegwezen!…

Geen lied van hem dat mij is bijgebleven Wel albumtitels en zo'n Duitse Show Ik weet er een: 'Trompeten a Go-Go' Zo'n plaat die op het einde wat gaat zweven Wie daarvan hield was op z'n minst bekrompen Ter ere van draai ik 'James Last op klompen'.…

Licht bestaat niet zonder last.…

ik knoop een net van schimmeldraden neem de ezel mee, hij zal mijn lasten zonder lusten dragen.…

Zonder puurheid aan te tasten dragen wij de lasten van onze natuur driften eilanden bodem zoekend losgeslagen in de branding vulkanen barsten onder pressie in agressie overstromende rivieren even wijd als diep breuklijnen onder zoute zeeën in het licht van een wankelbaar evenwicht.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Je vraagt je af wie je bent, wie je ooit gaat zijn Wanneer dit allemaal gaat gebeuren, je af bent van de naam: chagrijn Je weet niet wat je moet doen, hoe je je moet gedragen Doe normaal, heb fatsoen, opeens zoveel last te dragen Wie zal er voor je zijn.…

Ik heb niet de kracht meer Mijn lasten te dragen Mijn ogen zijn blind Voor het licht van de dag Naar wie moet ik toe En Aan wie kan ik vragen Of dat wat ik wil Ook wel is wat ik mag Ik vocht voor jouw liefde Ik vocht voor jouw hart Ik vocht voor jouw glimlach Wat resteert is de smart Mijn reden te leven Is gedoemd te vergaan Ik heb nu…

De engelen in Jakobs droom zij komen en zij gaan, zij die naar boven trekken dragen zijn zorgen en zijn last en die de daling maken brengen hem Gods genade. Het huis dat hij verliet maakt plaats voor ’t huis van Hem die Zijn beloften in hem waar gaat maken. Bij Genesis 28 : 10-18…

verdriet ontmoet verdriet onze tranen vermengen op schouders die de lasten zullen moeten dragen zo samen maar toch ook alleen ieder zijn eigen treurnis waar geen tijd voor staat noch een recept voor is omarmen zij elkander net zolang totdat het leed gestelpt is al is het maar voor even…

één dag in de week brengen wij samen door drinken koffie lachen wat ik ben zijn luisterend oor de dochter die nog bestaat draag zijn boodschappen en zijn last wanneer hij weer naar huis teruggaat veranderen wij in pilaren staren naar de vrouw die zwijgend wacht op verhalen die zij niet wil horen…

Hij kon mijn  loodzwaar leven, niet langer dragen. Vandaag ben ik persoonlijk, van zijn loden last bevrijd, naar geluk op zoek gegaan. Toen ik uitgeput thuiskwam, zat geluk op me te wachten. In mijn eigen trouwe huis. Bij onze eigen open haard.…

Eens anders last te helpen dragen, Zal mijn genoegen zijn.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Zo blauw de lucht en toch zoveel mensen met vragen; wat hebben sommigen een zware last te dragen...…

Wat zou ik graag het vrachtje van je overnemen, wat zou ik graag in je schoenen staan, maar het mag niet zo wezen, je moet zelf torsen al is de vracht zwaar, weet mijn lief, ik sta ten allen tijde voor je klaar, om samen te torsen, om samen te dragen, om samen gebukt de enorme last te tillen, want samen komen we er wel.…

Tussen beeldjes, bloemen en portretten Zitten de herinneringen Uit de tijden van ’t verleden Er kwamen nieuwe poppen bij te staan maar ook de tijd is doorgegaan Zo maar op de vensterbank Een lijstje aan de muur of uitgestald in moeders notenhouten kast Dragen zij voor altijd de herinnering Dragen zij nog vaak de loden last Want achter…

Een gekraste ziel zie ik in de laatste zonnebanen, het was slechts één dag dat hij onze zorgen dragen kon. Een zware last, maar alles voor een kinderlach. De vijver zal zich nu ter ruste leggen en morgen tranen huilen om vergane winterpret.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

In mijn linkerhand draag ik de macht van het maken. In mijn rechterhand de kracht van het breken. Over mijn schouders hangt de mantel der onfeilbaarheid. Deze zware last zal er zorg voor dragen, dat ik spoedig ten onder ga. Ogen die doordrongen zijn van rekenschap, kijken mij beschuldigend aan.…

De nachten kouder worden in de omslag van het jaargetij De hitte waarover we morden kwam, ging, en is voorbij Met jou bestijg ik steile treden zonder jou had ik die gemeden wij dragen elkaar met ons mee in een cirkel zonder doorsnee Bij het klimmen van de jaren lijkt het lichter van bestaan het lichaam meer een last die ons beweegt…

Doch de macht van de absurde angst en de onverstaanbare twijfels grijpen me vast en vechten doe ik want ik draag mezelf tot last.…

Ja, je hebt een kruis te dragen en die last drukt jou terneer, ik zal in gebed dan vragen, dat je gesteund wordt door onze lieve Heer! Elk mens heeft zijn beperking en soms sta je zo machteloos; gebed heeft toch zijn eigen werking, dus word nu niet moedeloos!…

Het hart werd nooit gesloten De liefde draaide op volle toeren Maar broos door zware lasten Onmogelijk om alleen te dragen Steun was er Alleen voor een tijdje Het verzwakte Werd niet meer naar voor geschoven Hulp kon niet meer baten Alles gaat nu zijn gang En wordt nu… zo gelaten.…

O, masker, soms was het moeilijk te verdragen Al was het zwaar, ik dacht, ik draag zo toch mijn last. Met de Vastenavond, zo gezegd, Als het feest van de omgekeerde wereld wordt gevierd, Worden díe maskers afgelegd, Dan weet ik dat dit masker ook mij niet heeft gesierd.…

Dat nog niet wordt uitgelegd dat blijft ongezegd Want als de economie maar goed blijft draaien Zal dat veel voorspoed Voor komende generaties zaaien De armen Moeten hun lasten Zelf betalen Die dragen ook niet bij Nee, Met de hand op het hart We maken echt niet iedereen blij…

ik draag je naar het water geef je wangen kleur het zout doet pijn vervangen vernevelen tot geur ik draag je naar de bossen geef je longen lucht de zon doet jouw verlangen verpakken in een zucht ik draag je naar de bergen geef je lichaam rust de sneeuw zal langzaam smelten verdampen als je kust ik draag je naar de wolken geef je…