Alle inzendingen over lawaai en puinhoop n

toekomst is verdovend reeds langere tijd in 's lands hoofdstad van noord tot zuid normen en waarden diep ondergronds verpulverd aangeplempt vroeger vaak lastpost genoemde mokummers geloven hun ogen oren niet denken mesjogge kijken daas in diepe putten lijken gestild door een lijntje met eeuwigheidswaarde leefbaar amsterdam diep…

de puinhoop in mijn hoofd groeit gestaag ruimtegebrek is een knelpunt de hulpdienst moet helaas prioriteiten stellen er rommelt iets in mijn bewustzijn een kapotte tegel wordt pijnlijk uit de puinhoop verwijderd ongeverfd hout ter zijde gelegd het sloopbedrijf is ingeschakeld om de puinhoop in mijn hoofd op te ruimen de grijper krijgt…

Nu weet ik dat het lawaai van de dwaas Een zweep is voor trommelvlies en trilhaar Maar ook voor mijn slapend gat Dat zijn dril verdient. Gestriemde stilte. Ik doe alsof het geen aanslag is Hoe de dwaas het wit besmeurt Zijn kwast gedoopt in pek.…

Het is een puinhoop in mijn hoofd, dus ik moet alles weer bij elkaar rapen. Het piekeren gaat maar door en de nacht duurt heel erg lang. Dit komt steeds vaker voor en dat maakt me dan zo bang. Waarom ben ik nu ongelukkig? Blijf ik me zo voelen, de rest van mijn leven?…

Wat lawaai en boze dromen ongevraagd gekomen vragen om wat rust onder hoge bomen. Dus dit weekend wandelweer, graag wat stilte, meer niet meer.…

het zijn maakt veel lawaai het rijdt over me heen als een goederentrein zo midden in de nacht het legt me lam ik wacht op de zon daar aan de overkant vol ongeduld snak ik naar lichtheid zonder treinsporen…

Stilte valt als regen tegen de ramen eens waren wij samen nu zijn er alleen nog de tranen stilte bloeit als onkruid in een slecht onderhouden tuin mijn leven ligt in puin ik moet mijn weg daarin weten te banen alles wat blijft is de stilte de oude stad draagt de regen en jouw kilte.…

Hoe we daag'lijks lopen op de puinhoop, hoe kan het dat w' er niet op uitglijden,  wegzinken in die modderige stroop?…

Elke eerste maandag van de maand, wordt het alarm getest, geloei klinkt overal, net als bij ons in huis, de hond (je) kan het geluid zo goed weerstaan, dat ie, met stip bovenaan, het loeien van de sirenes overstemd! Het duurt maar even, echter heel ons gezin weet, zodra het geloei begint, staat de hond met zijn kop omhoog, als een…

Al die gekken die denken dat zij de wereld kunnen besturen...…

Leven in het lawaai Overal heel veel geluid Er is angst voor stilte De knop gaat nooit op ‘uit’ Daar is weer een bericht Bang om iets te missen Gauw eens even lezen O, dit kan ik wel wissen Hé, dat is een fijn bericht Hier heb ik lang op gewacht Eindelijk is het dan gekomen Dit keer geen slapeloze nacht En weer een bericht Even kijken…

echt, zonder jou wordt mijn leven:één puinhoop,met jou:één paradijs!…

Mussen zonder huis tjilpen naar een stukje brood op de puinhopen.…

Steeds dezelfde zon Over nieuwe puinhopen Oeroude waarden…

Doodse stilte Een grote leegte Jij bent er niet Veel lawaai En veel mensen Toen jij me verliet Een rotgevoel Helemaal alleen Jij bent er niet Wij met z'n tweeen In elkaars armen Luisterend naar een lied Ik alleen Op mijn kamer Jij bent er niet…

als lawaai oplost geeft dat stilte licht dat wegkwijnt wordt duisternis warmte die wegebt wordt kilte en wee je gebeente als jij straks verdwijnt ontstaat er zooo'n leemte…

Gekke puinhoop waanzinnig nabij als een plotseling moederloos kind ren je zoek je naar bekend geborgen bent radeloos troostloos verdwaald bijna krachtloos mist de moedertroost het vertrouwde warm gevoel tussen troostloze hartpijnlijke puinhopen zoeken wij en vinden elkaar.…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

kan men geen puinhoop noemen: de juiste naam is graf…

ik zie de angst in jouw ogen, m'n kind iedere ochtend weer de angst voor lawaai, geluiden, chaos m'n kind iedere ochtend weer stel ik je gerust en zeg dat het wel beteren gaat ook al weet ik dat de wereld niet veranderen zal drukke wereld, reik haar toch de hand jouw wereld m'n kind, is wat anders, maar toch zo…

Door het lawaai in onze treinwagon -De decibellen vlogen om de oren- Was het onmogelijk elkaar te horen, Dús naar een plek waar je wel praten kon. Zodat wij in de stiltecoupé zaten, Want daar kan je tenminste rustig praten.…

Daar zit ik dan en alles is gedaan Midden in een puinhoop Op de bodem van mijn bestaan Ik sluit Mn, ogen en gedachten komen Verlangens vermengen zich met stoute dromen Mijn lijf is moe, m'n hart klopt snel Maar mijn ogen kijken nog steeds fel Ze schitteren zacht blauw groen En zien nu zoveel meer als toen Toen ik nog blind kon vertrouwen…

Negentiende-eeuw, nederigheid Na 1999 Nimmermeer normale noviteiten In Nanking negentien miljoen nomaden Normoverschrijdend nagenoeg normaal Nee niemand nagelt anonieme namen Nodeloos neerbuigend aan de paal…

Het is een puinhoop bij de overheid, Bij de Belastingen wordt veel gerommeld, Nu zijn weer duizenden dossiers verstommeld, Waarschijnlijk zijn ze dat van mij ook kwijt. Mijn aanslag krijg ik maar niet op mijn bord, Ik bel toch maar eens of het nog wat wordt.…

je op weg straks naar je kleuterschool tussen de puinhopen loopt en elk moment een bom kan vallen dat gebeurt daar met alle Mia's…

Huilen met de wolven grommen met de hond onder puinhopen bedolven geen geweeklaag uit de grond lamsoffer uit de diepvries waar de pooldamp van afslaat het brein wordt koudgesteld.…

men heeft iets te zeggen dus wees stil wacht op de woorden en luister misschien komen ze mogelijk ook niet er is al zoveel gezegd god zoveel maar kijk wat een puinhoop het is…

Kraanvogels zijn het een afschuwelijk lawaai boven de Loire…

weg van het lawaai thuiskomen in de stilte  weldaad voor de geest…

Op elkaar gericht Gezin gesticht Hoeksteen van de Samenleving Onheilsbericht Betonrot belicht Puinhoop van de Samenleving Gezin gesticht Gezin ontwricht Slopend gedicht...…