Alle inzendingen over leegte OR tijd

De lege stoelen maken plaats Voor de profeten Elia Zittend aan de tafel Van het grote feest De gekte volgt weldra Leeg zijn ze nu Wijdbeens als de toekomstige Moeders der wijsheid In hun schoot zullen ze zitten Zij die begeren en zweren Bij nieuw gevonden waarheden Hoe zwanger kan een kamer zijn? Hoe vervroren koude oorlog Toen zij…

Je zoekt naar de uitgang ofwel een uitgang en vindt een begriploze leegte.…

de leegte, jouw leegte kan ik niet vullen die is te diep en zo oud kan je slechts met een warme deken omhullen al blijft de pijn echt en koud reken mij niet aan als ik daar even niet ben kan nog zo zeggen ben met je begaan al leg ik je in rozenbedden etmalen lang ik ben niet het wonder dat alles voorbij laat gaan…

Dan kijk ik weer naar de lucht en slaak maar weer een diepe zucht Ik ben het middelpunt van zo wijd mijn blik mij gunt Het is leeg en stil, een ingehouden gil...…

Lege leegte vol met dromen zwarte diepte zonder licht ik sta op probeer te leven val weer terug als dood gewicht duizend dingen wil ik zeggen duizend zinnen vol van haat maar de kou bevriest mijn woorden doodt de kracht niet te verwoorden Ik wil roepen In het donker Naar het duister Diep en zwart Maar de leegte Laat me…

De dag breekt aan Maar geen zon te zien De leegte blijft om me heen De stilte is m’n enige vriend De herinneringen aan jou zijn niet genoeg om m’n hart weer met liefde te vullen Dagen lang zit ik naar je foto te kijken, alsof ik hoop dat je er zomaar uit zal stappen en me kus Bij het besef dat ik je nooit meer zal kunnen omarmen, je nooit meer…

als niets de toekomst is dan moet alles wijken is er niets mis mee iets te willen bereiken…

Hoe leegte je hart kan vullen heb ik nooit eerder geweten Heel veel moeite heb ik gedaan om je eindelijk te vergeten Mijn ogen gevuld met tranen als ik naar je foto's kijk Die verstopt lagen in een lade die ik,normaal gesproken,ontwijk Een zware brok in mijn keel als gedachten aan jou het winnen Ik wil je zo graag terug maar weet niet…

Als een pop gevuld met zand speelt men met mij totdat ik breek en in stukken uiteen val en het zand al mijn gevoel in zich opneemt terwijl het heel langzaam uit mijn lichaam wegsijpelt tot ik niet meer besta En alleen leegte achterlaat.…

Er kwam een leegte in mijn leven: een gat dat ik maar niet kon dichten verdriet waarvoor ik telkens zwichtte maar dat ik steeds weer weg kon weven. Er kwam een stilte in mijn leven: een vaag gevoel van nog behoren tot mensen die ik had verloren maar die ik alles wilde geven.…

Uitgekleed door de wind, schouw ik door betraande ramen; mijn hoofd lijkt leeg en of ik vind, de weg naar al die vergeten namen. Hoe kan ik leven als het kind, dat nooit gevraagd zich moet bekwamen; in het vullen van een ledig hoofd, bedachtzaam knikt het ja en amen.…

Zoals de twijgen van de treurwilg rillen als de ochtend hen met dauw bekleedt of het beladen nijgen naar de aarde wanneer herinneringen zwart omrand in marmeren ogen staren…

Het dichten was gestaakt lichaam en geest waren enorm geraakt. Intens verdriet deed alles verdwijnen wanneer komen de letters toch weer tussen de lijnen. En zal het mij weer gaan lukken op papier een gedicht af te drukken. Ik heb dit zo enorm gemist maar letters, woorden ze leken wel gewist. Nu wil ik er weer voor gaan ook al kost het mij…

de leegte die door mij stroomt ontpopte op die groene heuvel waarvan de naam mij is ontschoten zwierden takken die kusten de grijze nacht die hen in evenwicht hield zwarte vogels cirkelden om de hoofden van degenen van wie de zin verloren had knaagden bevers zich een weg door het onoverkomelijke 'n naamloze hief haar kelk op…

Een verlaten nest hoe bezorgd als een handpalm ooit die leegte was…

toen zij die ziekte kreeg weg nectar met de zoete smaak waar ik zo graag aan nipte maar wat mij plots ontnomen werd toen ’t leven haar ontglipte weg toekomst waar wij beiden van droomden hand in hand van huisje, boompje, beestje en kinderledikant de ergste pijn is weggeëbd maar kom ik ’s avonds thuis dan knelt mij na de werkdag de leegte…

Leegte die naar Eeuwigheid ons Uit doet zien Zegt de kunstenaar Die Schepping maakt Uit de heimwee Van zijn hart Dank aan beeldend kunstenaar Gerard Koster, Eenrum Dagblad van het Noorden, 12 oktober 2012…

En bij tijd en wijle een verdwaalde stem. Alles lijkt doordrenkt met leegte. De dingen hebben geen naam en het is alsof ik er zelf niet ben.…

leegheid laat het rode bankje zien het verlokkend rood is zinloos niemand wil mee diep in die grote blauwe zee de sleutel van de grote klemmende rode deur ligt op de bodem wie goed zoekt zal niets vinden de sleutel wacht…

Nog nooit zo gevoeld Hart leeggelopen,eenzaam zonder de warmte van de ziel wat het ongrijpbare gevoel van liefde mogelijk maakt. Brein gevuld door de leegloop van m'n innerlijk dat rationeel denken staakt. Accelererend en niet te stoppen overweldigend gevoel van onmacht De optelsom van brein, hart en ziel is het verlangen naar jou liefde, hebben…

Ik had dat uur in zaligheid verbeid, Met vreugd gevuld den al te langen tijd, - En nu: in troeble bitterheid versmoorden De droomen die me in eenzaamheid behoorden. Uw afzijn pijnt mij als een staag gemis Nu'k voelde wat uw lieve wezen is Temidden van de vaag-beminde dingen.…

Alsof ik de leegte kan voelen, de leegte in mij. Een leegte die ik wil vullen ook al heb ik niets. Het doet me verdriet dat ik mijzelf dan zo zie. Want de leegte is zichtbaar en daar iets aan doen kan ik niet.…

leeg durven laten is niet één voor tussen wiegende wolken en schuimende golven door het verruimt de geest die immer dolend bleef zich laafde aan alles wat houvast bood of was dat de wens van de gedachte opdat de cirkel dan rond zou zijn…

door de zoeker heen de leegte scherper krijgen met focus op niets…

Ook zwarte gaten de oneindigheid van 't universum het tijdeloze en de eeuwigheid van het heelal zweven evenzeer gelijk de dromen die wij weven als lege golven van het niets door 't onbekende Al…

Diepe holle leegte In het hart En de ziel Geen geest kan dat bevatten De pijn is te kolossaal Om mee te gaan Met de vaart der volkeren Donderslagen in het hoofd Een pil die de pijn verdoofd De geest Die vreest Weet van dat wat er nooit is geweest Geen bestaansgrond De open wond…

Zwaarder dan licht beschaduwt mijn gezicht leegte die alleen stilte voedt vreugdeloosheid tegemoet. Zinloosheid alleen, broosheid klankbordloos leven leegte als vast gegeven. Ongevraagd een eeuwigheid geplaagd in verre nevelen gehuld leegte troosteloos ongevuld.…

Het stille trok een streep onder gedachten doch ver verwijderd zijn maakte plaats voor leegte waarin ik geen gemoedsrust vind zonder stof voor praten enkel voor gebeden omdat mijn kind zijn kracht verliest die híj langzaam los moet laten het is niet te verhullen daarom verkiest míjn geest een overdaad aan bezigheden om de leegte op…

ruimte voor leegte leegte, ruimte voor het niets niets, ruimte voor iets…

Wat is Leegte Is Leven waar er geen leven is Voelen waar je niets aanraakt En angst waar er geen angst is…