Alle inzendingen over lelijkheid OR geraakt OR inspiratie

heel soms komt er een berichtje dierbaar en klein van iemand die met je begaan is hoe mooi kan oprechte aandacht zijn…

Zijn beide oogjes staren twee handjes in zijn schoot verdrietig geraakt zonder gebaren zijn blik zo goed als dood onderweg heeft hij zijn kindzijn verloren al had hij geen deel aan deze strijd zijn wanhoop is geluidloos te horen je "voelt" de pijn in het leven dat hij lijdt zijn wiegje stond op de verkeerde plek geen dag geleefd zonder…

nu zal er iets komen doe niets en wacht op inspiratie en je wacht en je wacht tot eindelijk de inspiratie komt maar dan rollen er een paar tranen uit je ogen langs je wangen dus misschien is inspiratie niet echt wat je wilt omdat het niet mooi is maar verdrietig…

Inspiratie geïnspireerd, door zijn volledige overgave in de klanken van zijn gevoelsvolle tonenwisseling Inspiratie geïnspireerd, door de liefde hartstocht in het verlangen naar de juiste klanken Inspiratie geïnspireerd, als muziek liefde in onze harten voor altijd samen als de klanken in dat lied…

vervreemd als ik ben geraakt van de rest? Waarom God? Waarom ik, zo... Een lelijke eend die tóch zwaan wordt en daar moeite mee heeft: verlies brengt mij terug tot mijn beperking.. mens op aarde. Alleen Hij die me steeds bewaarde, behoedde alleen Hij die voorvoelde welke taak, welke zaak niet verloren mocht gaan.…

Iedere ervaring in de herinnering opgezogen en opgenomen in de kern van jouw kracht, jouw inspiratie en nieuwe dromen, die als hoop uit de schaduw komen en als beloftes weer zullen bloeien in het licht van dit nieuwe jaar.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ik zoek de inspiratie Niet om dit gedicht te schrijven Maar om in jouw hart te blijven En met mijn ziel in jou te leven Ik zoek de inspiratie In de schoonheid, de natuur In elk moment en elk uur Om het jou te kunnen geven Ik zoek de inspiratie In mijzelf, in heel mijn zijn In mijn dromen en mijn pijn In alles wat ik heb geleerd…

je lach in het niets zacht raak ik de lijntjes om jouw mond geloken ogen verstoppen verdriet, stil kijk ik de zon in je gezicht, waar zachte stralen warmte geven aan nooit verwacht later, terwijl ik de wijzers vooruit kijk, open jij je ogen en kijkt me recht aan, nooit was je dichter bij mij als die avond waar duister plots licht geraakt…

Weer heeft een bom ons in het hart geraakt Het is bijna met woorden niet te vatten Al zo dichtbij en amper in te schatten We worden stuk-bij-beetje bang gemaakt We hieven t hoofd en bluften toen men 't vroeg Maar is ‘wij zijn met meer’ nog wel genoeg?…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

Het huis heeft gekalkte kamers breekt in splinters altijd zelfs zomers woont er bij tijd en wijle een dichter hij belt nooit en zingt nog minder in de geheimzinnige afstand openen zich blauwe luiken als een muze ontlokt zij zijn gedachten buiten ver van waar bestendigheid de dag kan bevlekken…

Wanneer mijn muzen tot mij fluisteren Gebeurt dat weleens wanneer juist er een Gesprek rondom mij gaande is Waarnaar ik echter niet kan luisteren Omdat ik dan mijn muzen mis En hun geprevel is gewis Het meer dan waard mijn oor te kluisteren Aan hun poëtisch opgedis Dus als ik mij van kout onthoud En in de verte zit te staren Kom dan niet…

'k Zat even zonder inspiratie, want m'n hoofd was een beetje leeg kwam misschien door de operatie dat m'n pen eventjes zweeg. Zat heel even zonder ideetjes kwam door de narcose, zeker en vast Ben ontwaakt uit m'n kunstmatig slaapje dus weer op papier te gast.…

de stilte evenaarbaar de liefde evenmin het leven is haalbaar veranderen heeft geen zin werken is genaakbaar het doel haalt zich in eenzaam en verzaakbaar de hersenen in hun pin een hoofd zonder leven het gevoel laat zich doen ideeën staan te beven we geven van katoen…

‘n Dichter had géén inspiratie en raakte al snel uit de gratie hij hield zich wel groot maar schaamde zich dood een ieder was bij zijn crematie…

Er welt een zin op, mooi en dicht En regels rijgen zich aaneen De zinnen geven helder licht Een vers geboren als geen een Het tweede vers volgt kort erop De inhoud komt tot atmosfeer De clou verblijft nog in de dop De laatste regels als een speer En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn…

En het rijmen even bewaren, Tot de inspiratie weer komt kijken En mijn gedichten weer poëtisch lijken…

oud beelden ideeën bruin flesje lijnolie verlicht met scheutje terpentijn ruikt zo fijn oude pencelen kwasten gebarsten droog verbrokkeld olieverf kleurbesmeurde voddig doek -inspiratie houten vriend ! ‘alles wat ik zoek’…

Ook jij daar krijgt zo je zinnen uiteindelijk op papier en weet je, die inspiratie die zit hier.…

als ochtendmens floreer ik al als dagmensen nog half slapen; staat de zon hoog aan de hemel dwalen mijn gedachten al traag en inefficiënt over vage paden creatief denken is 't combineren oude kennis tot ‘n nieuwe creatie; onbedwingbare zin creatief te zijn is met mystiek omgeven inspiratie informatie wordt gearchiveerd achter coulissen…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht in de zon, van links naar rechts, dan hoog en weer laag en vice versa, wederkerend onbegrensd bevrijdend soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw in de ruimte van het hooggebergte als scherpzinnig geestverwant, mijn beste kameraad, mijn trawant.…

Inspiratie komt in vlagen, soms vanzelf, soms in geen dagen. Maar vandaag is zo'n dag dat ik weer proberen mag eens iets op papier te schrijven. Echter, zonder overdrijven mag ik zeggen, 'k heb vandaag weer zo'n poëtische vlaag. Gauw, een pen en wat papier!…

Een kind zo klein. Een mens zo fijn. Helemaal van mij. Dat jij voor altijd bij mij mag zijn. Ieder moment van de dag dat ik mag genieten van jouw glimlach. Ieder moment van de dag zorg ik voor jou omdat ik zoveel van jou hou. Totdat je groter wordt en zelfstandig bent. Word later maar als je groot bent een mooie stoere vent! Als…

al wordt de liefde vaak verguist toch zal het licht waarin zij huist tot in alle eeuwigheid bestaan…

vlak de letters onzichtbaar meestal met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele manier inspiratie…

oude gedichten veeg ik voorzichtig op woorden verzamelen zich tot stoffig hoopje ze gaan terug naar Muzes bron waar ze ronddansen met letters van het alfabet in stilte vormen zich glanzende druppels…

tegenover een wit papier starend in het oneindige van mijn gedachten mijmerende gedachten over leed of plezier of over zaken die ik nog kan verwachten Het valt niet altijd mee om iets te schrijven gedachten zijn nu eenmaal sneller dan de pen de prikkels van boven zijn moeilijk in te lijven en sommige ontsnappen omdat ik ze niet herken Inspiratie…

Dit wordt vast weer geen gedicht er staan wat woorden naast elkaar en horen niets eens daar daarentegen horen wij wel bij elkaar dat is een wet van meden en perzen jij leeft in ieder van mijn verzen zie je wel, dan wordt het toch nog een vers alleen omdat jij erin leeft omdat jij mij de kracht van het schrijven geeft.…