Alle inzendingen over leusink

Als een frisse was in een achtertuin die hangt te drogen in een zomerse bries, Als een fietser onderweg naar morgen altijd de wind in de rug bepakt met valies Als een kraanvogel statig zwevend op de thermiek van tak naar boom Als kinderen die spelen groen als gras, als raderen draaien gesmeerd om hun as Als kleur dat kleurt, luchtig als…

Wij schreven motorblok, carburateur en hoe haal je hem door de keuring heen, gingen lassen, autogeen, electrisch, vlamboog trekken. Wij verbogen geloof, hoop, liefde in het Russisch - hoe onregelmatig is liefde - bestudeerden Kants praktisch vernuft. Wij vonden houtkachels, open vuren en daken met gaten van sterrennacht, in onze onbetreden…

Ergens moet je zijn, God, het oog van de storm waar het rustig is, geen plastic look, ze zeggen dat ik als een zombie dat jij die vleugels van mijn woorden stal. Je zag in mij misschien verloren tijd of slechts een Volvo (480!) total loss gereden, een open achterklep de sleutel er nog in, dwars door de nacht, daar had je niet op zitten wachten…

Hoe moet dat nu straks met mijn stoel en die van jou als ik de tijd uit loop en struikel over die grijze haar, die waar mijn ogen over al die maanden, uren, over je je hebt nog twee minuten en jij gewoon je boeltje en mij. De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart…

Van rechts zwommen veertig vissen deze monden binnen, hunkerende kelen even zoveel maal betast, gorgelden gulzig als afvoerputjes doen. Loom de lichamen in een crème van saffraan, dobberende plekken in de zomer. Vergeten het visbestek. Amuse-gueule. Wij wentelden om, in bouillon van grijze garnalen maakten wij er honderd tachtig…

Hier stijgt ze op met de laatste lieferink mee, ze kan het niet tegenhouden, zang zingt de rouw onder haar kapotte nagels vandaan was jij de zoom uit haar rok, ze trilt maar staat as een standbeeldje in deze schitterbare lucht in deze laag is het moeilijk ademhalen ze zoekt het verdwijnen terug en waar het verschijnen begon precies hier precies…

Hoe moet dat nu straks met mijn stoel en die van jou als ik de tijd uit loop en struikel over die grijze haar, die waar mijn ogen over al die maanden, uren, over je je hebt nog twee minuten en jij gewoon je boeltje en mij. De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart…

Als kleuter van een jaar of vier denk je spontaan ik mis iets hier al mijn vriendjes hebben een pa maar ik heb er geen dat is raar Dan ga je naar de kleuterschool en ziet er al die vaders staan je denkt waar is die van mij hij is met mij nooit mee gegaan ondertussen ben ik 9 jaar en voetbal elke week had ik maar een vader die even naar…

Ik sta hier aan het graf een graf zonder naam, het is het graf van mijn vader, mijn vader waar ik nooit heb naast mogen staan. U heeft uw eigen keus gemaakt, alleen en doelbewust, van een oneindig gevecht naar oneindige rust. Maar er zijn nog zoveel vragen waarom heeft u dit gedaan, waarom maakte u er twee maanden voordat ik geboren ben er…

Dat we ooit konden weten hoe het echt was, vroeger toen we nog kinderen waren en achter op de fiets bij onze vader zaten, benen uitgespreid in veiligheid van rafelige tassen, geen spaak die ons wat deed. Dat we ooit in onze herinnering opnieuw geboren werden, met onze handen stevig aan zijn ruige stof de geur van koppelriem en leger snuivend…