Alle inzendingen over leven OR straat

waar ik je vast hou je warmte en je lichaam voel waar ik niet alleen wil zijn dat is zo alleen, zo saai, zo koel ja in bed zijn we nog steeds samen en geweldig, vanaf het begin maar daarbuiten zijn we vaker daar heeft goede sex geen zin ik moet nog maar even wachten kijken hoe het gaat ik hou immers van je ook al sta je binnenkort op straat…

De straat wordt onderbroken door een blinde muur. Was de muur altijd al blind en dwars op de straat? Hier liep Regina - afwezig - in de val hier werd ze van dichtbij beschoten. Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood?…

telkens weer de straat van weleer Geparkeerd, liefst in dubbele rij kleven ze bumper of zij aan zij autogeluiden overstemmen nu alle menselijke stemmen Alleen de platanen ze staan er nog hangend tegen elkaar alsof ze moe zijn van zoveel lawaai in hun straat…

Donkere wolken drijven woedend boven grauwe grijze daken, er dondert af en toe een zware hagelbui naar beneden op de vrijwel verlaten straat dan plots weer een schimp zon een schitterend afwisselend beeld van wijsheid ligt op straat tussen sjokkende mensen op weg, maar altijd te laat, zorgen stapelen zich onder nieuwe reuze wolken waar…

ken je de zwerver die elke dag bedelt om een stuiver die dolend met een krampachtige blik zijn verlies en winst telt die een schaduw met zich meetorst ken je de zwerver die leeft in ballingschap zijn leven verborgen houdt die ik een naam gegeven heb om onmacht trots te dragen…

Vanmorgen is deze straat mijn gedicht. De zon, die haar verlicht, laat ik welhaast helemaal buiten beschouwing. Nee dan het onkruid dat tussen de tegels groeit, tot tegen de bebouwing, of het bruine gras langs het ongebruikte spoor. Een stilte, met meeuwenkoor, verdrongen langs een park gelegen. Een verhuiswagen komt gehaast voorbij.…

wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen, de grijze stenen de bomen rond het plein alleen de speeltuin was verdwenen ik liep, of liever zweefde want het leek wel of ik lichter was de huizen langs die kleiner bleken en meer van steen, met minder glas en toen de hoek om van de straat…

wou gaan verbijsterd bleef ik daar minuten staan ik kende alles weer: de huizen het plantsoen, de grijze stenen de bomen rond het plein alleen de speeltuin was verdwenen ik liep, of liever zweefde want het leek wel of ik lichter was de huizen langs die kleiner bleken en meer van steen, met minder glas en toen de hoek om van de straat…

lantarenpalen alweer zo heel vroeg donker zie ik ze branden…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

de zwerfjongere komt thuis de straat en zwerft hij gaat en komt weer thuis de straat meedogenloos schijnt de lantaarn haar licht op zijn gezicht koud en stil de straat waarvoor hij gaat en is gezwicht voor spijt te laat…

Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon, stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt die ze verwachtten - overzag ik '…

Drie herderinnen leiden hun schapen, spelen voor dorpsagenten.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

In kieren tussen de keien groeide fris gras want doodlopende straten bieden meer levenskans dan straten die doorlopen naar mensen die nog volop leven. ---------------------------------------- uit: 'Wat blijft komt nooit terug', 2002.…

wind blaast noten tot leven dansend door de straten cadans…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Zij noemt straten straat, maar kent geen brug, en kent geen -- doodlopende weg.…

de winterkoude bijt door de huid van de dakloze die op straat leeft en enkel een dun dekentje beschermt hem tegen de kou terwijl wij warm binnen zitten huil ik tranen om de kinderen wier leven de straat is…

Ze had flink gehuild menige traan geplengd de laatste dagen nu lag ze bijna languit op straat bij Mika, mijn 3 jarige bruine labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste…

Van daken zou ik willen roepen, in de straten zou ik willen gillen, deze narigheid moet een mens, van zijn leven toch niet willen!…

je moet een goed mens zijn en je afvragen over het geloof ik help iemand over straat een aardige vrouw die mij bedankt en ik denk aan God en Allah dat zijn woorden voor een eindeloos heelal en voor een gebed God Allah help mij ben hopeloos verloren in deze straat in dit leven God Allah help mij ik hou van dit leven in deze…

Mensen leven er zoals ze leven. Mensen verdienen er hun brood. Mensen worden er ziek. Mensen gaan er dood. De straat waarin we zijn gaan wonen is een doodgewone straat zoals alle andere straten. Ons huis waarin we wonen is een doodgewone woning. Het huis waarin we huizen is onbetaalbaar duur.…

Tralies bederven het zicht Spullen zijn verdwenen In de etalage brandt wat licht Mijn reis maar weer vervolgd Op weg naar het feest De trap weer opgelopen Ik ben in de stad geweest Zonder mensen lijken gebouwen Verlaten en koud Niet meer dan een berg stenen Op een hoop weg gestouwd Het is stil op straat…

Zelf hun lot willen bepalen onvolwassen volwassen zijn en het leven van hun ouders is nu vol verdriet en pijn.…

De wereld heeft je hard gemaakt je leven is niet zo begonnen eens heb je ware liefde gekend nu leef je onbezonnen. Niets heeft voor jou nog waarde je denkt dat niemand om je geeft, toch kwam ook HIJ voor jou op aarde denk daar aan zolang je leeft.…

Mysterieus wanneer voetstappen klinken hol en leeg sporen die je achtervolgen als je alleen in het donker slechts verlicht door het flauwe schijnsel van de maan geschrokken omkijkt maar van tevoren weet dat er niets is en toch dat onbehaaglijke gevoel langs je rug kruipt lopend door donkere, verlaten straten…

Wat een genot Enkel nog Nederlands op straat Prachtig uitgesproken Pure poëzie Iedereen het ABN onder de knie Niemand van de dichtkunst verstoken Als iedereen straks Nederlands praat Komt de volgende stap aan bod Iedereen moet lachen Enkel nog vriendelijke mensen op straat Een prachtige glimlach, witte tanden Puur geluk…

Berlijn Je bent soms net ik Berlijn Half in de steigers Lopend door mij zie je wegen die snijden en straten die omarmen Kille gebouwen, onbegrepen architectuur en pleinen die verwarmen De geschiedenis Daar zal het niet meer aan ontkomen Het hart blijft kloppen De rivier zal altijd blijven stromen…