Alle inzendingen over leven OR straat

Daar in het dorp aan de Amstel lopen we door de straten van mijn jeugd snoepwinkel op de hoek, schepen op de trekvaart, kikkers in de sloot, schaatsende kinderen op de vijver, schaduwen van vroeger lopen met ons mee, in de rustige straten, nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen, zigeuners op het parkeerplein.…

lantaarnpaal regen en mist verkeerde straat heb me vergist…

Alleen de hakken van m`n laarzen tikken op de stenen van een in donker gehulde straat het is net bij iedere stap in een licht dat af en toe verdwaalt uit een lantaarnpaal die daar waarschijnlijk al een tijdje staat het lijkt dan net of er een kinderkopjeskoor zingt en praat over eeuwen oude praatjesmakers over boeken van groot vermaak…

Ik liep de hele dag over straat om warmte en eten te vinden. Op dat moment werd mij bekend waar ik stond. Ik werd door niemand erkend en kon niet begrijpen waardoor het ontstond. De dagen waren koud, donker en lang. De oude goede tijd dat is waar ik naar verlang.…

Kinderen die rennen voor de deuren en met vrolijk gelach de straat opbeuren, treinen die komen en gaan op het spoor, een merel die zingt voor een luisterend oor, een fiets die met piepende banden remt, een duwtje tegen een raam dat klemt, een kerkklok die zeven uren slaat, dat zijn de geluiden zondagavond op straat.…

Als ik loop door de Amsterdamse wijken ben ik gewend goed uit mijn ogen te kijken Toch was het onlangs al te laat toen een verse berg hondenpoep in mijn straat een voet van mij listig wist te strikken terwijl ik met verre dromerige blikken even heerlijk van alles was afgeleid mijlenver van mijn gewoonlijke waakzaamheid Het werd gelijk een…

eenzaam slentert ze door donkere en verlaten straten met hangende schouders en een hart vol pijn. afgesloten van de wereld en immuun voor aanrakingen aan morgen denkt ze niet voor haar is vandaag lang genoeg geen enkel doel voor ogen en niet wetend wat ze wil brengen haar emoties haar daar waar ze nooit wilde komen…

Waar nonchalante houdingen overheen bewegen, voegen voegen de straten samen als dames die scharen. Mens denk eens na, aan de passie, het inlevingsvermogen waarin patronen van straten met gebalde vuisten heersen. Het vertekent ’t beeld van het zien, het is absurd abstract bijna alles maar net niet in één gevat.…

De straat is blind, heeft blinde muren. Een enkel raam, zo hier en daar, lijkt zich bewust van het gevaar, dat er met Alle blindheid nog iets valt te gluren voor Het onbeminde kind dat er achter nog iets Van zijn gading vindt. De straat kent enkel passanten, blind Voor elkaar en de wereld om hen heen.…

De laatste prent die maakt hij strakjes boven Een lange rij, een lommerrijke laan Je ziet twee mannen naar zijn uitvaart gaan Als laatsten zijn ze achter aangeschoven En verder hoeft hij weinig uit te leggen Een fluistert zacht: 'Ga jij ook nog wat zeggen?'…

nieuwe kracht Kwetsbaren wegkijken is als de pijn in je eigen ziel niet onder ogen durven te zien controle willen hebben op onzekerheid imperfectie mankementen als het geloof in het goede verdwenen is kapotgeslagen met een hamer in gruzelementen zoals in de beeldenstorm er ontstaat vanuit zichzelf een nieuwe norm de gek in de straat…

in elke hand één voor het straat toneel waarmee hij zijn geliefd straat publiek wil vermaken een oorverdovend geluid de politie schiet de jongleur dood slechts zevenentwintig jaar jong met als enige misdaad de mensen aan het lachen maken met zijn kunsten wat vreugde geven in moeilijke tijden een hart onder de riem…

bemorst met het vuil van de adders strompel ik door de polariserende straten van mijn vaderland het ijzeren monster scheert rakelings boven mijn hoofd spant de aders strakker en strakker het bloed stolt de luciferdoos ligt op het witte kleed tussen de twee kandelaars meeuwen bouwen hun nest in mijn haar de olie verslapt…

Wie heeft er stiekem iets gelekt, hier in ons kikkerlandje? Wel iemand uit het kabinet, dat lek is als een mandje.…

mijn straat, toen leeg is volgepropt met auto's de stenen die ik daar ontsteeg zijn slechts te zien op foto's mijn knieën schuren langs de stoep het doelpunt op de schoenen nog hoor ik luid mijn maatjes' roep de overwinning roemen mijn straat staat stil het spel is uit, de bal diep opgeborgen weg is de warmte die 'k ervoer het bedekte…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Wanneer ik niet meer adem is alles van mij op wanneer ik niet meer adem staat het leven van mij stop. De doodsangst versus hoop op leven dat nu volgen gaat wanneer ik niet meer adem kom ik eindelijk weer op straat.…

Wie ze strikt bepaalt hun leven door de straten…

in de straat waar men koopt wordt het zien een anders-zijn vingers worden mooier in de magen van het hangbuikzwijn is hij zuigeling aan een taalweven of is de dichter echter dan het leven?…

Heb mijn ziel onder de arm genomen en dans door de straat droom de dolste dromen kijk wel hoe het verder gaat voor leven is het nooit te laat zie mij dansen door de straat de klok tikt achter mij de seconden weg voelt als jaren vol tegenslag en geluk maar ik probeer en ben de winnaar met dit toneelstuk.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Lange straten in mist gehuld met sombere gestalten zwijgend gelaten doods diep in hun jas gedoken en ogen bedekt met donker glas daar tussenin een kleine snaak vol leven lach en warmte een zang uit volle borst glanzend licht in zijn ogen een straat die met zonlicht vulde.…

Als de dood voor het lijden Slapen gaat, Laat je leven dan voor mij Een weg van straten vermijden. Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

Op fekansie vurveel ik mu eigu alteit kepot, dan mis ik me frientjes uit de strat bes wel, dus. Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

Het zal nog steeds wonderlijk zijn daar in die straat geleund tegen de kale muur en de garagedeur Je jas je lichaamswarmte waar jij armen om mij heen- sloeg bij regen en je hand mij ook verder wist te vinden Ons leven is nog steeds De duisternis van toen: klaarkomen in een hoek Lust werd Daar liefde Het zal nog steeds…

kijk ik naar de tv dan zie ik zoveel kinderen leven op de straat zonder thuis ik zou ze allen bij me willen nemen zodat zij de warmte voelen van een echt tehuis…

Op straat sprak je mij aan Je vroeg de weg naar het station Een prachtige knul van amper zestien Ik keek in holle zwarte ogen Je lijf zó mager van de cocaine Een jongen in de bloei van zijn leven Ik..bijna op de helft.. Hij..net begonnen..…

Behaaglijk warm In een dikke winterjas De straat op De koude beet Nam levenden Tot zich Hoewel hij Dat niet wist Slechts een straat Verderop Een klein bouwsel Opgetrokken uit karton Zonder enig leven Viel zachtjes om Hij liep langs Zag niets Merkte niets Doch achter hem Verwaaide het karton Ontblootte slechts Een bevroren…

Ik wandel vaak door drukke winkelstraten En lees daar "final sales" en "toys for kids" En "discount", "special price" en "greatest hits" Op schreeuwerige posters en plakkaten. Die teksten hangen binnen voor de ruiten, Maar Nederlands is dus de voertaal buiten.…

Ik zit onder de builen en het bloed; Mij is immers een bitter lot beschoren Sinds ik de Roomsche Kerk heb afgezworen En ik er blijkbaar aan geloven moet, Want keer op keer zendt als gerechte straf Mijnheer pastoor zijn knokploeg op mij af.…