Alle inzendingen over leven OR droom volgen

Eerst heerlijk over een toekomst dromen. Dan zal het verleden nog langs komen. Maar dit geeft mij geen vreugde, slechts wanhoop. Leef niet in de toekomst of het verleden. Je kan alleen iets doen in het heden.…

Nimmer ons oog die kleuren zag Zo warm, zo teer, door 't stille woud Scheemrend, als stond het niet gebouwd Op wijde hei...O zaligheid, Als ons ontzinkt de werklijkheid, Als altijd nieuw, hetzelfde ding Doet siddren van verwondering, Als men zijn nuchtre leven leeft In schijnselen als de Droom ons geeft!…

Ik droom mijn leven in een parallelwereld -- Het is een achtbaan.…

we leven in onze eigen droom soms is het een fijne - vluchtig luchtig of een nietszeggende korte kleine soms zo’n niet door te komen rakker daarin ben je de mislukkeling de arme schlemielige stakker of eentje waaruit je nooit wil ontwaken je voelt je hierin zo heldhaftig zo dapper we blijven in dromen onszelf overkomen en een ieder droomt…

Jij dwaalde weer eens voorbij in mijn droom van vannacht jij smeekte mij om meelij maar mij ontbrak de kracht Jij hebt nu niemand meer ook niet in mijn dromen natuurlijk doet dat zeer maar jij liet het zover komen Of ik nou droom of wakker ben volg niet de weg die ik nu ga want zoals ik je nu inmiddels ken laat jij overal je sporen na…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

op de aarde Die door de dauw weer wordt bevrucht Mijn droom laat mensen groeien Zorgt voor blijdschap, vrede en plezier Daarom zal ik zijn dromen volgen En ze voorgoed vereeuwigen Op dit papier…

Sinds mij dat uur uit mijn dromen kwam wekken, Leidt mij een ander, ook waar ik niet wil, Leert mij de handen steeds williger strekken, Volgen en dragen, ach, vrolijk of stil.…

word opgetild Draai je om maak me gek zoen mij zachtjes in mijn nek kus opnieuw mijn vingertoppen laat mijn hart onstuimig kloppen ruik het zout proef de zee golf even heerlijk met mij mee raak me aan betast mijn zinnen voel en ik leer je mij te beminnen ontvang nu maar vergeet heel even de smaak van verdriet ik laat je leven…

Vragende gebaren in de mensenmenigte van namen en onbruikbare echo`s. Dichtbij is elk woord een stap. Denken is geluk dat verder gaat. Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst…

Aanbeden zie je wat de blinden weten, omdat ze niet bang zijn voor waar jij vandaan komt en waar jij altijd spreekt als de doven je volgen en nooit vergeten waarom jij altijd op een eeuwige droom lijkt.…

Iemand tot het laatst aan toe verscholen bedenkt de memorabilia aan opgelegde tijden; hij kan het zo gek niet bedenken tot te dolen, of alle inzichten volgen aan het wijden.…

kan je me het sterven geven wanneer stilte draagt in morgendauw wolken geboren in zomerregen mijn nachten buiten betovering bloem wordt bloem van kind naar boom op het gelaat bestreden zonne - wegen kan je me het leven geven een leven lichter dan een droom…

Volg die ster, laat hem je pad verlichten, en je kunt niet misgaan. Als een ieder zijn ster zou volgen, zou er eenheid op deze aarde zijn, dan zou een ieder vol geluk zijn en tot volledige bloei kunnen komen. Volg daarom je ster, en wees wie je bent.…

De dag heb ik doorgebracht in overweging De droom te volgen die ik gisteren nog had Een beeld dat ik vandaag zou willen bouwen En in de toekomst gebruiken als bestemming Een droom van liefde, vrede, geluk en rust Een droom die heel de aarde moet omvatten Als bij de schepping als een hemelsparadijs Maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen…

Voor nieuw leven te geven en te gaan beleven. Een zielsmatig streven: stérker dan het lichaam, krachtiger dan de mens... bijna bovenmenselijk, ja, geheel bóvenmenselijk...…

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

de nacht onaangeroerd, vertrokken met de trein van half zeven onder het gebladerte te volgen de nacht ontkleedt de dijk van oude wilgen en verschrompelde schaduwen het water de golven vormend dreigen onder spiegels waar ijskoude dromen beven het water breekt de strijd tussen leven en dood de beelden ik hou teveel van ze woorden…

Laat me nu alleen Gewoon met rust Ver weg van mij Passie is geblust Wees nu maar stil Laten we vergeten Alles gaat voorbij Je liefde gesleten Volg al je dromen Maar laat mij gaan Ik kan niets meer Alles is nu gedaan Ga nu maar verder Je weg naar geluk Kijk niet achterom Maak je niet druk Maar leef je leven In alle eerlijkheid…

Met de paraplu in de lucht verzamel ik een handvol woorden, letters op papier die de geest in de regen volgen. Straks bewonder ik het sterrenfiligraan maar nu - met een vrome koelte in mijn rug - staar ik naar de overkant: licht om bij te dromen; gezichten in de bomen.…

Waar ik sporen volg die momenten zouden kunnen zijn die beginnen met dromen van steen. En waar ik wacht als het standbeeld dat niet ontwaakt en van elke steen een voetstap zonder wensen maakt.…

De nacht is een schilderij van gedachten die waken als dwaallichten en kleuren die me niets beloven die niet licht geeft en toch uitdooft als was het een oude droom die opgeeft en niet meer gedroomd wil worden omdat hij geen nacht meer vindt waar woorden hem volgen en woorden hem met liefde beminnen…

Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht, Eer dees kostbaar-laatste spranke Leven dove met een zucht. Draag me zacht: hoe daalt zo dicht en Hel de hemel over mij.... Ben ik reeds de sterrenlichte Poort der eeuwigheid nabij....…

Vervaagde stille sporen van een beloofd geluk en een terugkeer van een moment in een laatste droom gevonden de vragende liefde en de fluisterende dood laat wachten. Blijven wachten en vragen in het ritme dat hij kan volgen.…

verloren in dromen wijs mij de weg ik drijf op verlangen verzink in een roes gedachten dwalen volgen de droom laten zich leiden ervaren gevoel hart overstuur heel diep geraakt brandend als vuur passie gesmaakt kan niet terug reddeloos verloren wil nooit terug voel me herboren dus laat mij dolen in dromen verdwalen kom mij…

Ik volg jou, Jij brengt water naar de woestijn. Waar jij stroomt komt het land tot bloei. Daar bruist het van het leven. Ik volg jou, want jij hebt oneindig leven in je. Ik mag uit je putten en mezelf erin onderdompelen. Zoals een hert uitziet naar water, zo schenk jij jezelf aan allen die dorstig zijn.…