Alle inzendingen over leven OR eeuwig

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Het is zaterdagmiddag geworden. Laten doe ik wat ik laten kan. Kijken doe ik om me heen. Mensen lopen door onze winkelstraat. Van daar, naar hier en verder. Hier blijf ik waar ik ben, totdat ook ik zin krijg, om op weg te gaan. Mijn geest reist me al vooruit. Mijn lijf wil naar huis toe gaan. Mijn ziel met schepen mee. Wil veilig zwerven…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Na een ogenschijnlijk eeuwig leven is haar lichaam nu gestopt en zal waarschijnlijk ´n eeuwig leven haar geest zijn bij ´n God niet in een Koninkrijk van welke heerlijkheid maar in het Energierijk!…

Ja, ik maak het af zelf, zelfs mijn leven want ik wil nooit meer leven zeker geen eeuwig leven en eeuwig branden in de hel laat me niet lachen lachen wat me bij het leven wel is vergaan, opgegaan opgebrand door de pijn de pijn van het leven de pijn die de dood zal doden!…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

leven elixer gloeit eindelijk op in het morgense rood…

Ik beleef, dat ontmoetingen ons leven verrijken. Ik vind troost in het feit, dat alle wezens dragers van eeuwig leven zijn!…

allemaal In het licht van eeuwigheid Onsterfelijk maakt En dat betekent Dat we allemaal dood gaan Om weer op te staan…

Zo was ook deze dag een druppel op de eeuwigheid. Met af en toe seconden zonder eind.…

als de werking van de Tien Geboden Wie bindt al die mensen aaneen op aarde Terwijl ze slechts wild in feesten rondwaren Verbinding met het verre hiernamaals Wordt weggewimpeld als koeterwaals Waar is de tijd gebleven… En toch het hele leven Duurt echt maar even Tegen de eeuwigheid…

uiteindelijk leerde ik alles te relativeren geschiedenis wetenschap beschaving en cultuur maar als ik een uur naar jou kijk dan vertegenwoordig jij pure schoonheid nu heb stukjes ontleed zonder jou te vergeten als totaal beeld in de mystiek van de tijd uniek is je genenpatroon rationeel en toch droom waarin je lach straalt tot…

nog ben ik in mijn tijd maar voel al eeuwigheid er is een stuk ontbreken dat ik niet kan vergeten soms komen vaag herinneringen terug uit andere vormen van leven nog zonder verband en hoe ik daarin deelde had ik niet in eigen hand maar steeds dichterbij komt het besef dat ook deze puzzel wordt gelegd…

De wervelende tunnel van de tijd kent geen eind en geen begin – als het leven zelf zijn wij: de eeuwigheid ruist diep binnenin.…

je lachte in je hand bloeide en vervloeide tijd de deur stond aan liet de uren ongehinderd gaan de scene heeft eeuwigheidswaarde tot ingrijpen het verstrijken stopt actie en reactie nemen de draad weer op in het regisseren van nu de ingreep heeft de deur op slot gedaan en tijd buiten laten staan of zijn de uren meegelopen…

ik ken het perspectief van oneindigheid voel eeuwig zijn in breekbare momenten aanwezigheid is een gegeven dat in geloof een spirituele basis heeft gekregen natuurlijk is er nog niets bewezen maar in de cirkel van leven zijn wij elementen uniek en vrij in de openbaring ooit van onze nog niet manifeste talenten…

Hoe onbegrijpelijk is de nood om langer te leven en langer te zijn? Eeuwig leven? Nee, ik wacht al vanaf klein op de onvermijdelijke dood.…

jij bent de zon en maan van mijn heelal ogen sterren twinkelend in de verte je lacht universeel ik aard teveel om los te gaan in geestverruimen koester macht in zwaartekracht maar liefde overvleugelt dat heb me gegeven om met jou te zweven naar een oneindig leven…

breken het is me niet gelukt wel heb ik ruimte geschapen door grenzen te verleggen maar het onpeilbare bleef bestaan die ruimte hebben wij gevuld met een levenslange competentiestrijd en het ontwikkelen van engelengeduld ik zie de vuren doven uit naamloos diepe kloven sluipt langzaam donker dichterbij nog is het licht en kleurt het leven…

ik ben de wind om je oren nog voordat je werd geboren ik ben de zee aan je voeten de blauwe luchten en de wolken ik ben de aarde onder je benen de oever die het meer omrandt het verlangen dwars op alle stormen ik ben het leven al eeuwig doorgegeven…

gras de dauw, de dageraad het mistte, een sliert drijft mee de zuiging van de moedergeur gèèn terug in zijn zal leven blijven, in goed het zijn van EEUWIGHEID Beleefdheid heeft leven maar leven was zijn waar emotie overwon is zijn juist leven…

eeuwige was voor mijn ziel al bij de geboorte beschreven…