Alle inzendingen over leven OR emotie

Zo menig zinnebeeld heb ik bespeeld, zo hevig en zo & zo vaak, dat het leven zich niet langer liet bedwingen - tot op het bot gekerfd door krenkingen lag ik lange tijd gedoodverfd, mijn emotionele gronden braak, waar eerder ik als groot sujet flaneerde. ------------------------------------------ uit: 'Autoriteit van de emotie', 1992.…

Drijvende gedachten in je ogen mij vertellende over gevoelens vragen die tevens een antwoord zijn Mijn ziel verweven met de jouwe gedeelde gevoelens, een pijn jouw glimlach vol emotie Dromen die werkelijkheid zijn jouw aanwezigheid in mijn leven mijn hemel is er al Twee mensen samen een geheel het aanvoelen en aanvullen en zo leven…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

tranen in de ochtend van innige emotie getorend als baken van ons leven odoratie viert triomfen met uitgekozen woorden harten verloren in het warm onze ogen bespiegelen de gelukkige ontmoeting onze lippen in plooi van devotie Elinora 5 Maart 2010…

Laat nu de doden komen de geraamten zijn genoeg men zal ze kleden en van vlees voorzien niemand zal het ooit bevroeden dat zij reeds gestorven zijn hun bestaan zal niet meer stoppen zij kennen emotie, liefde noch verdriet het zijn de robots zonder zorgen wat zij missen is heel essentieel géén geestelijk leven is hun deel…

Een mensen leven is net een film vol van emotie, waar dingen in gebeuren die je moet aanvaarden. Omdat je het lot van het leven niet kan bedwingen, ik wil het ook niet vergeten het hoorde bij mijn leven.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Poëzie is een emotie begroeten die door gedachten gevonden daar woorden aan heeft verbonden zonder moeten…

vele emotie en nog meer sterkere emotie blijkt uit wetenschappelijk onderzoek Titel: de prominente mijnheer en absente madammeke…

leven zijn.…

Haar gezicht verschijnt Mijn pijn verdwijnt Haar zachte stem vibreert Mijn lot keert Haar handgebaar toont Mijn leven loont Haar woord spreekt Mijn hart smeekt te leven te geven door te gaan zelfs in dit bestaan Het bestaan is nu fluweel Door haar weer heel Verfijnd Altijd begin en nooit eind Een kus van haar brengt bij elkaar emotie…

Afscheid in woorden een lied vol emotie een gebed, dat verhaalt het leven is eindig, voor eeuwig ...…

Ik lees weken voorbij de langzame dagen die het leven vertragen om de stilte in mij nog meer te behagen. In wonderen verborgen woorden van sprekend vermogen laten de wereld meer ogen naar een nieuwe morgen tot emotie bewogen. Wanneer lippen ongesproken zo geluidloos blijven spoken me hier binnen telkens raakt.…

Als kleine dingen, me zo kunnen raken, wat doen dan grote dingen met me Als weinig woorden, me zoveel zeggen, waar brengt een heel verhaal me dan Als de minste emotie, me zo aan kan grijpen, wat doet dit gevoel dan met me Als een moment, mijn leven kan beheersen, wat kan een dag dan met me doen Als een onbrekend stukje, me het gevoel…

Soms is het verlangen mooier dan het bezitten zijn dromen heftiger dan elke realiteit soms is haten, écht haten een emotie dieper dan liefde en échte liefde een schijnbare onwerkelijkheid soms, ja soms, is écht leven een vorm van overleven en dan ben je jezelf zomaar heel even kwijt ...…

kille wind wervelt motsneeuw emotie breekt in ijzige tranen hagelbollen…

Hou een gedicht tegen het licht lees een traan en een lach,'t zal altijd over emotie gaan.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Tot ik een opening vond, mijn emotie ging tonen ook kon huilen, de vogels hoorde zingen, bloemen zag bloeien. Het mooie van het leven ervaren, leerde mijn gevoelens te uiten en weer van mezelf te gaan houden.…

Zoek daar naar de stilte om mijn gedachten en emotie te kunnen voelen en begrijpen, die stilte heb ik nodig in mijn leven.…

Nu je terug bent want nu ik mijn dochter terug heb want nu je terug bent gekomen (waar was je wie ben je wat was je) maar nu je terug bent nu heb ik je zo verloren en heb ik mij zo beschadigd aan jouw aanwezigheid zonder jezelf nu je schrille gestalte in volle emotie verdween mis ik je dochter maar rijm je met mij voor een leven naar voren…

vroeg de man op mijn school mijn stem klonk wat schor en ik zei; " een kind van emotie kwetsbaar en mooi"... maar dat bedoelde hij niet…

Zwanger van emotie Genavelstrengd Door rede Dronken Verdronken ziel Dwaalt Door de diepste dalen Van het lichaam…

Jij wees me hoe ik moest leven alles wat was gebeurd vergeten het deurtje dat zolang goed was gesloten ging toch weer open. Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Jij wees me hoe ik moest leven alles wat was gebeurd vergeten het deurtje dat zolang goed was gesloten ging toch weer open. Aarzelend kwam ik naar buiten emotie in mijn handen gedragen gaf het mee aan de wind,waar het verwaaide tussen de wolken. De last van het verleden verdween mijn hart voelt nu licht en vrij.…

Leer mij te leven bij de dag. Leer mij te houden van dit leven, dat geen kennis vraagt van een ongedwongen lach. Leer mij dat tussen kennis en emotie er nog zoveel valt te weten zonder wetenschappelijk gezag; dat leren lopen zonder 'kennen' leidt tot 'kunnen' bij een moederlijke glimlach.…

Grauwe wolkenband overtrekt het hele zijn emotie verdwijnt weggemoffeld in de pijn dood gehuld in zwarte kant…

Langzaam biggelt ze vanuit mijn ooghoek over mijn wang verzameld vocht vol emotie proef ik zout of zoet?…

Hoop had ik haar te zien Al was het in een ander leven Ze mist me soms heel even Maar meestal even niet Voor zo vaak al kruisde onze wegen Ging aan mij voorbij Ook toen in het vorige leven Raakte ik haar kwijt Gelukkig heb ik deze zinnen Geschreven met de liefde Dat weet ik bovendien Net als zij mijn hart opzij Verdraaide emotie…