Alle inzendingen over leven OR emoties OR symbolisch

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

het is als bij een afscheid van iemand die er al niet meer was leemte blijft leemte alleen is het nu blijvend in een symbolische tombe begraaf ik al mijn leed en dek het af met een dikke steen die mij te lang en te zwaar op mijn hart drukte…

onder de lappendeken slaapt een leven met gerafelde emoties emoties toegedekt met een deken van hoop hoop op een vlak leven emotieloos zonder diepe dalen geen grote hoogtes hoop op rustig kabbelende gevoelens onafhankelijk van stemmingen hoop op een vredig leven bij tijd en wijle…

Ik verdrink in de stroming van het kleurrijk genadeverbond als symbolisch wezen met koralen tot mijn geroepen richting; het geen genade wanneer de witte kaars zonder brandend lont, in ongenade het slappe koord voor een anker tot verlichting.…

Niet dat het nabestaandenleed verzacht, Maar het is haast symbolisch: ‘Goede Nacht’.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

mijn leven bij de geboorte? of al in de winter wanneer moederbuik en knoppen zich verdikken? in de zomer bij de allereerste molecuul?…

Mocht het ooit zover nog komen dat ik al mijn gasten welkom heet dan zou grijs mijn wereld kleuren zonder zwart of wit stramien geen gast zou mij bevreemden hun dossiers zijn mij bekend ik zou ze als mijn minnaars nemen in stil geborgen samenzijn…

Warm weerloos schelpenzand ligt maagdelijk te blinken laat zuigend water slinken op sereen verstild strand Het minnekozend gekabbel vertoeft nog in speelse rust warme korrels nat gekust in teder liefdesgeknabbel Als een plots vlagende bries wolken doet opzwellen de zon straf omknellen in grijs doorschijnend vlies Dan laat traag verdicht…

emoties... die iedereen herkent maar ze tonen aan iemand dat is vaak ongekend ik kan het ook niet goed voel me dan zo naakt maar weet dat het me goed doet maar hoe doe je zoiets? hoe laat je zien wie je eigenlijk bent? meestal doe ik maar gewoon niets...…

Donker, koud en kill,tranen,verdriet niet wat ik wil. Het eeuwig verlangen naar rust in mijn hoofd. Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Emoties, toen ik jong was, was ik zo trots Dat ik geluk kon voelen in mijn hart als een bloem die opengaat. Nu zijn die emoties een probleem dat mij niet meer loslaat. Om elk klein ding begin ik te huilen. Mijn emoties op en top.…

Emoties vertrouwd en wereldvreemd. Ze gaan op dit ogenblik hun eigen weg. Hoe krijg mijn emoties toch weer in het gareel. Op dit moment word ik door hun geleefd. Mensen kijken verschrikt naar mijn gedrag. Emoties, hoe ga ik er mee om? Het doet mij pijn, als ik zie hoe een ieder verschiet.…

Kan niet meer vechten, Wil niet meer elke dag weer dat masker opzetten. Mijn hart huilt hartverscheurend Mijn lichaam is dood Waarom? Waarom? Ik ben er helemaal klaar mee Zoveel gegeven, maar er niks voor terug gekregen... Waarom werd het “nee” niet gehoord? Het woord “moeten” haat ik, “moeten” is dwang! Ben zo bang, ben het zat. Ik stop…

De gedachten gaan naar Alles en niets Ik zie dingen Maar het besef is er niet Ik lees woorden Maar de tekst ontbreekt Zinnen dringen niet door Al lees ik ze tien keer Mijn lichaam wil Mijn geest niet Dromen komen Maar ik beleef ze niet Ik moet rusten Maar ik ben ongedurig Ik ben moe Maar slapen kan ik niet.…

Soms is het zo moeilijk emoties te uiten dat 't beter is, ogen en oren te sluiten vooraleer je mensen kwetst.…

Overal zijn ze Ik zie ze En ik staar Ik staar alleen maar Niemand begrijpt ze Niemand wil ze begrijpen Altijd worden ze verstopt Terwijl ik ze juist zoek Ze denken dat ik gek ben Maar ik weet wel beter Ooit zullen ze zichzelf vinden Terwijl ik ze allang heb gevonden…

Emoties zetten ons in beweging. Laten ons vrijwillig kiezen voor. Voor innerlijke strijdtonelen. Voor oorlog of voor vrede. Voor wijze aanvaarding. Voor liefde of geluk.…

Het leven is soms ook net een orkaan. Dan is het moeilijk om door te gaan. We wachten dan op een zachte bries. Zodat ik niet opnieuw mijn emoties verlies.…

Hoeveel ‘glazen’ al duurt mijn leven? Hoeveel keren is de ‘loper’ al gedraaid? Hoeveel keren is al lichte vrees gezaaid Dat plots de ‘loper’ het zal begeven? Gebarsten glas, zodat het poederzand Niet langer meer door het gaatje loopt, En daardoor, zij het nogal onverhoopt, Sijpelt door de vingers van mijn hand.…

Je zat 19 jaar onder mijn vleugels Lekker dicht bij elkaar Het moment is gekomen Je gaat je eigen weg Loslaten hoort bij het leven Het geeft verdriet, maar ook vreugde Het is voor ons allebei wennen Zo zonder elkaar elke dag Maar ik heb er alle vertrouwen in En wens je een fijne start De sleutel van jouw nieuwe stekje Voeg ik symbolisch…

Niet langer die storm wanneer het waait en bij zonneschijn een verlichte aarde niet langer wordt de regen benoemd volgens het water en haar waarde Niet langer lees ik de betekenis in de sterren aan mijn zij niet langer leef ik met emoties mijn emoties leven mij...…

Vandaag kwam met de post een stukje kleding Voor mij geknipt van Yoko's vege lijf Een stunt als een symbolisch tijdverdrijf Een voorbeeld van een zinvolle besteding Ik stuurde (want ik weet hoe ik ontroer) Een stukje van haar mooiste plaat retour…

Het vermolmde hout dat kraakt onder mijn voeten bij het betreden van jouw bebost domein knispert en ritselt zacht als een gekreukeld tekenvel waarop symbolisch het leven wordt uitgelegd De kracht der verbeelding brengt ons een veelvoud aan betekenissen Ja, ook bekentenissen die in een zwijgzaam mysterium ontstaan en weer opgaan…

Vannacht heb ik de maan gekocht voor weinig Met het symbolische bedrag Van anderhalve lach En een enkele traan In hapklare brokken Laat ik haar zakken Heel ver hier vandaan Vanaf morgen in de schappen Magere, halfvolle en volle maan…

Toen donderdag de hele godenbende het trieste schouwspel zag op 'n Haarlems plein besloot men: het moet afgelopen zijn met 't eindeloze zwelgen in ellende Als afschrikwekkende straf voor 't zieltjeswerven liet men J.C. opnieuw, symbolisch, sterven…

swingende zichzelf verzen leerende troubadoer snoer de cynische critici de mond symbolische werelden nemen het woord dans brandend door verhalen en verbeelding smelt doof het licht niet eerder dan vogels zingen in het ochtend licht…

Bestuurder Wortmann stapt uit gas en olies We gaan voortaan voor groen verklaart Corien Met Shell en co gaan ze ons nooit meer zien Maar is die inkeer toch niet wat symbolisch? Ze staan al jaren in het groen: geen nood Maar pensionado’s jaren in het rood!…

Ik begin met een zin die eindigt met een woord daarna volgt een punt gewoon, omdat het zo hoort Na de punt volgen weer woorden ze vormen samen een zin Begin je te begrijpen wat ik bedoel het antwoord vind je achterin Aan het einde van de laatste zin daar staat de laatste punt Het eind van onze toekomst meer woorden zijn je niet gegund…