Alle inzendingen over leven OR geleidelijk

Zachtjes tikken de druppels tegen het raam Geleid door de wind vinden zij hun bestemming Een klein spoor achterlatend, Zijn ze snel weer vergeten Zachtjes tik ik tegen het raam Geleid door de bus vind ik mijn bestemming Geen spoor achterlatend, Ben ik snel weer vergeten Zachtjes tik jij tegen het raam Geleid door problemen, op zoek naar…

Je hebt me om je tuin geleid De hagen hoog bijna ondoordringbaar Ik leverde met jou veel strijd Voor en na het minnekozen Onmiskenbaar gewapend En achter een schild van woorden Om je tuin...... heb je me geleid Ooit maakte ik je het hof Plukte er de mooiste rozen.…

Ze hadden ons een verhaal te vertellen, Maar niemand die het hoorde, Niemand die ze zag, Niemand die ze kende Tot de dag dat ze zich wreken wilden Op het leven dat hen onthouden was; Gekwetstheid die voor hen Niet meer, niet minder was dan Het bestaan dat ze hadden geleid, Haat die broeide, en geen kant op kon, Tot de dag dat ze…

Hoe leer ik van dit leven toch een lied te zingen? Hoe kan ik ooit de zorgen laten wat ze zijn? Maar dan ineens zie ik de kleine knoppen groen die argeloos de dagen binnenkijken en hoor ik vogels fluiten en ik lach nu ook heel even om veel treurigheid. Ik weet: hoe wonderlijk je wordt geleid!…

Een statig huis, niet ver van zee, bladerende verf. De tuinman veegt de herfst van 't erf. De poort piept mee, de sleutel past in 't kruis. Als je binnengaat staat bij elkendeel het moederbeeld. Ongeloof. Bij elkendeel? 't Moet zijn dat wij heel erg met haar verbonden zijn.…

Wij, die in weerwil van de tijd het onverdraaglijkste verdroegen, vanaf dat wij de weg insloegen die naar voorbij de einder leidt, beseffend dat wij, juist omdat wij haakten naar het allerhoogste wat is gezaaid niet zullen oogsten, wij gaan het ongeweten pad tot aan het ongeweten eind, en vragen niet dan ten geleide het licht dat soms…

opnieuw valt er sneeuw mijn hoofd lijkt doorzichtig als glas alles is zo helder en toch denk ik aan niks herinneringen wat zijn dat eigenlijk zijn ze echt? als alles wit is vallen de verschillen weg…

kan iemand verstaan wat onderhuids voortleeft? ongelezen, beproefd, bevattelijk, om uiteenlopende redenen het gedicht spreekt uit wat er staat, bos omzoomt het voorportaal dicht, ongerijmd, vertwijfeld en in opstand tegen lege orde het gras spreekt geen taal, is dienstbaar aan groenheid, aan zomergoud tot het woord sterft, tot boek…

Later is opeens geworden Nu Toekomst Zonder aanloop Dromen en idealen Verwezenlijkt of nog niet Later zo dichtbij Bij mij De tijd onopgemerkt voorbij Geleidelijk Geen grootse gebaren maar Leven wat geen spoor achterlaat Maar bestaat Alleen in de verbeelding en vergaat Nu Alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan…

zag de lijnen naar het licht heb mijn kleur gekozen van jongs af aan werd ik geleid die richting uit te lopen het aura was verleidelijk in dromen en verdwalen maar bleek slechts tijdelijk oplossend in verhalen heb het doel nooit uit het oog verloren het leven kan me eindeloos bekoren…

vandaag is de dag die blozend zijn naaktheid toont in een niets verhullend ontwaken groene weides ontvouwt onder een korenblauw laken de waterspiegel licht ontstijgt en doorzicht naar de ziel geleid vol ontkiemend leven tiert in elke seconde te beleven tijd voor J.…

De lach op haar gezicht maakt het verplicht het leven te omarmen te vullen met oprechte charme De plicht bevrijdt Heeft tot inzicht geleid dat haar lach beschikt over het enige gezag dat valt te erkennen lichaam en geest verwennen oneindig lang Wees nooit meer bang Haar lach zal altijd klinken in je leven als de zuiverste noten ooit geschreven…

In de donkere koepel de uitgeholde tufsteenheuvel loert het troosteloze gedachten die mijn leven vergezelden of die ik nooit kende vechten hier tegen de leegte muziek verdedigt mij alle wijzen die mijn oor ooit ving en hield onsterfelijk orkest door de stilte geleid mijn eigen soldateske symfonie.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Waar land geleidelijk in water overgaat en je in zompige poelen het ontstaan van leven waant waar tussen de groen- en grijstinten van het wilgenhout de modder glinstert als de avond valt kun je onverwacht een rimpeling in het water zien en mits onbeweeglijk, een dier aanschouwen die in alles rust uitstraalt.…

Langs lijnen van geleidelijkheid schaduwen van een verleden vond jij de mogelijkheid mij te verleiden tot het heden zo vrolijk overdonderend hartstochtelijk bewonderend onverstoorbaar gaande je eigen gang dat maakte mij onverklaarbaar bang langs lijnen van geleidelijkheid rustig doordachte plannen was jij mijn enige mogelijkheid…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

is vooral mobilisatie van geleiding van de pijn ook bij stemming met veel zin in min je bent nu immobiel kijk niet zo stom stupéfait geleid je pijn als ijskonijn met coup de fouet…

Het duurt nog even voor het over zal zijn en er plaats is voor een ander Nu is het nog te leeg waar jij altijd was Mensen vergeten dat snel wanneer ze een praatje maken en we lachen om iets kleins Jouw moeder is geweldig Ze doet wat ze kan zo zonder man Je weet hoe het gaat de buurman maait het gazon Hij is echt al oud steeds weer…

'Ik ook van jou', zeg jij; het klinkt als een echo -- als iets van vroeger.…

voor knusheid of kundige maaltijdbereiding steeds blijft leven.…

Handen smelten geleidelijk weer samen tot een. Opnieuw verbonden samen niet meer alleen. Krachtiger dan voorheen.…

de nieuwe mens z’n oude aard -- op weg naar beschaving dwars door ‘t land der barbaren rebelleert de denkende mens succesvol tegen z’n oeroude genenkaart Eens krijgen de verstandigen de overhand niet langer geleid door oergenen nemen ze hun eigen geestelijke evolutie ter hand -- gevoelens vertellen ‘t overlevingsverhaal maar geleid…

duistere krachten hebben zich ontpopt de vijand schiet,slaat en schopt liefdeloos geweld in mijn land krijgt geleidelijk aan de overhand waar is mijn goede god gebleven als geestelijke kracht in mijn leven ik weet dat hij zich niet verstopt alleen ons denken wordt gefopt liefde arme illusie brengt ons verdriet liefdeloos zijn bestaat…

jij mijn rug overtrekt met de wijsvinger waar zenuwbanen geleiden naar ruggenmerg van welzijn jouw haren slepen mee over oceanen van tranen zo zout niets is ons bespaard gebleven zelfs het goede leven dat wij dronken als geperste druiven zelfs nu Tantaluskwelling is geland blijven wij overeind krullend inelkaarsarmen kusme.…

het Oog ben verloren, Die geleidelijk aan Mijn ik aan mijzelf Hebben teruggegeven En mij tot tranen toe Hebben beroerd…

de slaap haalt me geleidelijk in daar de nacht me niet vangen kon mijn humeur is niet van de lucht alleen een kussen kan me redden of wellicht een kus van...…

niet te verbranden lijkt voorzichtigheid geboden want wie wil er altijd leven in een droom of in de realiteit…

Een republikein van allure Doorstaat dapper duizenden vuren Maar het stralende franje Van een gloeiend Oranje Doet hem geleidelijk verzuren…