Alle inzendingen over leven OR hart OR harmonie

nog nooit was 't in mijn tuin zo vol met alles wat mij roept zo één met wat vandaag mij leven doet nog nimmer was de harmonie in voorjaarstonen beter hoorbaar door lente zo gespitst op dat wat leven is waar mussen kwetteren om mijn oudbakken brood en vinkjes snel hun nesten vlechten de meesjes 't hoogste lied inzetten zelfs achtergrondgeluiden…

Maar jou wacht het leven. Zo ben je vaak in niets een lotgenoot. Een wig lijkt tussen haar en jou gedreven. Zij wil zich haasten. Jij moet blijven duren. Jij waakt en fragmenteert. Zij bloeit en slaapt. Soms strookt het.…

niemand kan harmonisch verder componeren zolang er valse noten klinken die het geheel blijven verstoren!…

Waar ben jij toch gebleven je speelde goed trompet solide met mijn tuba intiem bijna, zo’n set. Liep het niet mooi synchroon de echo door de straten het geel, het zwart, het blauw en hoe blonk toch al ons chroom. Wat is er nog van over van al die pracht en praal? Waar is die prijs gebleven die zilveren bokaal ? In geld niet uit te drukken…

Dit is geen roep om hulp het is een moment van stilte waar ooit draden van eenzaamheid werden gesponnen fluistert nu de wind in mijn oren piekeren is een eenzaam zwevende gedachte wanneer mijn denken dromen worden zij die stilte vrezen hebben nooit hun hart gelezen liefde weerspiegelt mijn harmonie van binnen maar behoed…

behoedzaam sluiten muzikanten de mond om het riet aandachtig verinnerlijken ze muziek de ronde stem van het koper vermengd met een ernstige wending van houtblaasinstrumenten onder hun hoede groeit de melodie de dirigent zwaait over hoofden lange bewegingen van geven en nemen plukt een aanzet uit het midden palmt partijen in tot een harmonie…

Iedereen wil zijn/haar leven in weelde verteren, het uiterste eruit halen, de zon volop inhaleren en bij de laatste zucht tevreden afscheid nemen, zonder wrokkig om te kijken.…

zet twee vrouwen bij elkaar die elkaar ook maar een beetje liggen en een woordenhemel breekt open een stortvloed aan teksten daalt neer op de argeloze toehoorder zet twee mannen bij elkaar die elkaar ook maar een beetje liggen en ook zij stralen harmonie uit ook zij bevestigen elkaar ….. in gepaste zwijgzaamheid…

Neuriënd verder dromen, in totale harmonie.…

melodie in harten tijdloos en zacht verglijd in liefde als eindeloos refrein samenzang vol pracht passie in een lied harmonie in harten woorden hoort men niet ritmisch verlangen naar een zwevend gevoel drijf op de golven van dit liefdeslied…

harten vredelievend stil…

In stilte leven, is wegkwijnen muziek doet veel hartenpijn verdwijnen. Ik heb hier enkele instrumenten vereeuwigd op mijn doek. De harmonie zal voor eeuwig een plaatsje in mijn hart nemen.…

Ze verenigt zich met haar schijnbare zwijgen om het fluisteren van het verborgen leven te horen schommelend in harmonie, heen en weer. Ze versmelt met haar intimiteit om het hart te openen voor de stilte en stopt de draaikolk van gedachten om de tedere beroering van het huidige moment te beleven vallend als een druppel in de eeuwigheid.…

zal ik jou zijn jij mij twee harten één droom zal ik vlinder zijn jij bloem verweven in kleur één geheel zal ik zon zijn jij maan in harmonie samen het ochtendgloren zal ik liefde zijn jij hoop samen in dromen één hart…

De zachte zoete rust mijn hart murmelt als een beekje harmonie en eenheid die ik nooit meer dacht te kennen De muren die mijn tuin omsluiten zijn dik en hoog sluiten buiten wat ik niet toe wil laten Het pad naar mijn hart is niet eenvoudig te bereiken ik bewaak mijn zijn en ben gelukkig zonder…

Ik ben woordje Zo. Dan zal jij wel Zus zijn. Allebei onderdeel van iets groots. Twee snippers van de waarheid. Blijkbaar vullen, voelen wij elkaar aan: we beginnen te spiegelen... Zien elkaars trots om te zijn wat we bedoelen. Op te gaan in een groter geheel. Van alle kanten joelen voor- en tegenstanders: niet zómaar krijgen we applaus…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De sfeer van de muziek die altijd rondom jou hangt het is de harmonie die naar je hart en ziel verlangt maar al die valse noten die schrijnende machteloosheid en zielenpijn waarom toch moet elke strofe, elk refrein de dirigent van jouw ziekte zijn…

De tijd van slapen is voorbij Naar dromen over averij Een tijd van het nieuwe genieten Afsluiten van alle bloed vergieten De wereld speelt zich naar de lente Het herschikken van levensprecedenten Een leven vol met harmonie Ochtendzon met nachtegalenremedie De wereld is mooier als je samen waardeert Stoppen met datgene wat bezeert Harmonie…

Haar en mijn leven vergelijkend tot schoonheid te beperken laat onderling leed als verdringende modaliteit bezweren; zij en ik tot in een lengte van decennia te doen sterken, in harmonie met het karakter dat eens schoon te verteren.…

Het begint vaak met vier omdat een mens twee armen heeft twee benen, twee ogen en oren en dan twee gezichten als zon en maan die opkomen en ondergaan, op en neer het lijkt wel evenwicht in bestaan Twee gezichten dromen zichzelf te zijn lezen een boek, voelen zich een ander van vlees en bloed even maar en dan veranderen zij in beestjes op…

De adem is in mijn leven de bloesem van harmonie geworden: Het verleden geef ik een afscheidskus. De toekoemst laat ik in alle vrijheid spelen. Gedachten en emoties laat ik ontspannen meevoeren op een zoetestroom. Maar het moment fonkeld in mij als een juweel en mijn lichaam is als een kind vol enthousiasme en energie.…

Bij ons thuis was in mijn memorie (ik kijk dus even terug in dat verleden) iedereen ook min of meer tevreden dus het meeste ging in harmonie. Ook God zat 's avonds aan met het gezin, wij baden om veel onheil te voorkomen en later zondeloos een nabije hemel in.…

niet Alleen in t bos omgeven door natuur Onder de bomenbogen langs het water Temidden van 't elementair theater Weet ik weer wie ik ben: lucht, aarde, vuur Dan rijst de geest met vrije vleugelslag Uit zijn cocon omhoog, en overziet De schoonheid, majesteit en samenhang Die door de valse schijn van alledag De stad ontvluchtte en ons hart…

Ik draag zomaar wat, liefst ruime kleren, ik ben – naakt van nature.…

Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis In doodse stilte, zonder ruis Zeer innig met elkaar verweven Jij bent nog lang niet uitgeschreven Mijn ganzenveer is ook nog struis Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis Bewust, gerijpt, met groen omgeven In onze harten feestgedruis Als huisdier - de computermuis…

licht en schaduw dansen het duet van 't leven bewegingsritme ademt in volmaakte harmonie op een houten stepje met rode banden rolt een vrolijk kind naar de horizon…

lief spelen zij al jaren lang het spel van licht en schaduw nooit heeft een onvertogen woord daar afbreuk aan gedaan als er een lichte schaduw overtrok werden er slechts wenkbrauwen gefronst en nooit eens stevig op de deur gebonsd alleen waar onverwacht het contrast verstoord werd herstel niet snel voorhanden was bleek…

soms zijn wij de logische verbanden heel diep van binnen kwijt in ervaren dat denken niet meer zijn hand reikt aan onze zinnen wij de wereld gaan beleven als toevallige incidenten waarbij oorzaak en gevolg bestaat uit niet gekoppelde momenten in blokkeren proberen we de flow weer op het goede spoor te krijgen rangeren zal…